Y Beibl Cysger-Lân (1620) yn yr iaith Gymraeg. Testun ar lein. La Bíblia en
gal·lès de l’any 1620. Text electrònic. Dhə Báibəl in Welsh. The 1620
Holy Bible in Welsh. Online Edition. 2684k Gwefan Cymru-Catalonia : la Web de Gal·les i
Catalunya : Wales-Catalonia Website.
http://www.kimkat.org/amryw/1_testunau/sion_prys_003_beibl_apocrypha_baruch_ac_epistol_jeremi_74_2684k.htm
0001 Yr Hafan
neu trwy Google: #kimkat0001
..........2657k Y Fynedfa yn Gymraeg
neu trwy Google: #kimkat2657k
....................0009k Y Gwegynllun
neu trwy Google: #kimkat0009k
..............................0960k Cywaith Siôn
Prys (Testunau yn Gymraeg) - Mynegai
neu trwy Google: #kimkat0960k
........................................... 1281k Y Gyfeirddalen i Feibl
Wiliam Morgan 1620
neu trwy Google:
#kimkat1281k
.............................................................y tudalen hwn
|
0860k y llyfr ymwelwyr |
Gwefan Cymru-Catalonia
|
Adolygiadau diweddaraf: 2009-01-31 |
2685ke
This page
with an English version (1620 Welsh Bible / 1611 English Authorized Version)
PENNOD 1
1:1 Dyma hefyd eiriau'r llyfr a sgrifennodd Baruch mab Nereias, fab
Maaseias, fab Sedeceias, fab Asadeias, fab Chelcias, yn Babilon,
1:2 Yn y bumed flwyddyn, ar y seithfed dydd o'r mis, yr amser yr
enillodd y Caldeaid Jerwsalem, ac y llosgasant hi â thân.
1:3 A Baruch a ddarllenodd eiriau'r llyfr hwn lle y clywai Jechoneias
mab Joachim brenhin Jwda, a lle y clywai'r holl bobl, y rhai a ddaethai i
wrando'r llyfr,
1:4 A lle y clywai'r holl gedyrn, a holl feibion y brenin, a lle y
clywai'r henuriaid, a lle y clywai'r holl bobl, o'r lleiaf hyd y mwyaf, y rhai
oll oedd yn trigo yn Babilon, wrth afon Sud.
1:5 A hwy a wylasant, ac a ymprydiasant, ac a weddïasant, gerbron yr
Arglwydd.
1:6 Hwy a gasglasant arian hefyd yn ôl gallu pawb,
1:7 Ac a'i hanfonasant i Jerwsalem at Joachim yr offeiriad fab Chelcias,
fab Salom, ac at yr holl offeiriaid eraill, ac at yr holl bobl a geffid gyda
hwynt yn Jerwsalem,
1:8 Y pryd hynny pan dderbyniodd efe lestri tŷ’r Arglwydd, y rhai a
ddygasid o'r deml, i'w dwyn drachefn i wlad Jwda, y degfed dydd o fis Sifan,
sef llestri arian, y rhai a wnaethai Sedeceias mab Joseias brenin Jwda;
1:9 Wedi caethgludo o Nabuchodonosor brenin Babilon Jechoneias, a'r
tywysogion, a'r carcharorion, a'r cedyrn, a phobl y wlad, o Jerwsalem, a'u dwyn
hwynt i Babilon.
1:10 A hwy a ddywedasant, Wele, ni a anfonasom atoch chwi arian; prynwch
chwithau â'r arian offrymau poeth, ac aberthau dros bechod, ac arogl-darth; a
darperwch fwydoffrwn, ac offrymwch ar allor yr Arglwydd ein Duw ni;
1:11 A gweddïwch dros hoedl Nabuchodonosor brenin Babilon, a thros hoedl
Balthasar ei fab ef, ar fod eu dyddiau hwynt ar y ddaear fel dyddiau'r nefoedd;
1:12 Ac ar roddi o'r Arglwydd i ni nerth, a goleuo ohono ef ein llygaid
ni, fel y byddom byw dan gysgod Nabuchodonosor brenin Babilon, a than gysgod
Balthasar ei fab ef, ac y gwasanaethom hwy lawer o ddyddiau, ac y caffom ffafr
yn eu golwg hwynt.
1:13 Gweddïwch hefyd drosom ni at yr Arglwydd ein Duw: oherwydd ni a bechasom yn erbyn yr Arglwydd
ein Duw, ac ni throdd ei lid a'i ddig ef oddi wrthym ni eto.
1:14 Darllenwch hefyd y llyfr yma a anfonasom ni atoch, i'w draethu yn
nhŷ’r Arglwydd ar ddyddiau gwylion ac ar ddyddiau uchel;
1:15 A dywedwch, Yr Arglwydd ein Duw ni sydd gyfiawn, i ninnau y perthyn
gwarthrudd golau, fel y mae heddiw, i ddynion Jwda, ac i drigolion Jerwsalem,
1:16 Ac i'n brenhinoedd, ac i'n tywysogion, ac i'n hoffeiriaid, ac i'n
proffwydi, ac i'n tadau:
1:17 Canys ni a bechasom gerbron yr Arglwydd ein Duw,
1:18 Ac a anghredasom iddo ef, ac ni wrandawsom ar lais yr Arglwydd ein
Duw, i rodio yn ei orchmynion ef, y rhai a roddes efe o'n blaen ni.
1:19 Er y dydd y dug yr Arglwydd ein tadau o dir yr Aifft hyd y dydd
hwn, ni a fuom anufudd i'r Arglwydd ein Duw, ac a fuom esgeulus, heb wrando ar
ei lais ef.
1:20 Am hynny y glynodd drwg wrthym ni, a'r felltith a ordeiniodd yr
Arglwydd wrth Moses ei was, y dydd y dug yr Arglwydd ein tadau allan o dir yr
Aifft, i roddi i ni dir yn llifeirio o laeth a mel, fel y gwelir heddiw.
1:21 Ond ni wrandawsom ni ar lais yr Arglwydd ein Duw, yn ôl holl
eiriau'r proffwydi a anfonodd efe atom:
1:22 Eithr ni a rodiasom bob un wrth feddwl ei galon ddrygionus ei hun,
gan wasanaethu duwiau dieithr, a gwneuthur drygioni yng ngolwg yr Arglwydd ein
Duw.
PENNOD 2
2:1 Am hynny y cyflawnodd yr Arglwydd ei air a lefarodd efe yn ein
herbyn ni, ac yn erbyn ein barnwyr, y rhai a farnent Israel, ac yn erbyn ein
brenhinoedd, ac yn erbyn ein tywysogion, ac yn erbyn gwŷr Israel a Jwda;
2:2 Gan ddwyn arnom ni ddrygfyd mawr, y fath ni bu dan y nefoedd oll,
fel y mae yn Jerwsalem, yn ôl yr hyn a sgrifennwyd yng nghyfraith Moses,
2:3 Y bwytâi dyn gnawd ei fab ei hun, a chnawd ei ferch ei hun.
2:4 Efe a'u rhoddes hwynt hefyd i fod dan law yr holl deyrnasoedd sydd o'n
hamgylch ni, i fod yn waradwyddus ac yn anghyfannedd ymysg yr holl bobloedd
sydd o'n hamgylch, lle y gwasgarodd yr Arglwydd hwynt.
2:5 Felly y'n dygwyd ni i waered, ac nid i fyny, am bechu ohonom yn
erbyn yr Arglwydd ein Duw, heb wrando ar ei lais ef.
2:6 Ein Harglwydd Dduw ni sydd gyfiawn: i ninnau ac i'n tadau y perthyn
gwarthrudd golau, fel y gwelir heddiw:
2:7 Canys yr holl ddrygau hyn a ddaeth arnom ni, y rhai a draethodd yr
Arglwydd yn ein herbyn.
2:8 Ac ni weddïasom ni gerbron yr Arglwydd, ar droi o bob un oddi wrth
feddyliau eu calon ddrygionus.
2:9 Am hynny y gwyliodd yr Arglwydd arnom ni am ddrygfyd, ac a'i dug
arnom: oblegid cyfiawn yw'r Arglwydd yn ei holl weithredoedd, y rhai a
orchmynnodd efe i ni.
2:10 Ond ni wrandawsom ni ar ei lais ef, i rodio yn ei orchmynion ef, y
rhai a roddes efe o'n blaen ni.
2:11 Ac yn awr, O Arglwydd Dduvw Israel, yr hwn a ddygaist dy bobl allan
o dir yr AifFt trwy law gadarn, trwy arwyddion a rhyfeddodau, a thrwy allu mawr
a braich estynedig, ac a wnaethost i ti enw, fel y gwelir heddiw;
2:12 O ein Harglwydd Dduw, nyni a bechasom, a fuom annuwiol, ac a
wnaethom yn anghyfiawn yn dy holl ordeiniadau di.
2:13 Troer, atolwg, dy lid oddi wrthym: oherwydd ychydig a adawed ohonom
ni ymysg y cenhedloedd lle y gwasgeraist ni.
2:14 Gwrando, Arglwydd, ein gweddi a'n deisyf, a rhyddha ni er dy fwyn
dy hun, a gwna i ni gael ffafr yng ngolwg y rhai a'n caethgludasant:
2:15 Fel y gwypo'r holl ddaear mai ti yw yr Arglwydd ein Duw ni,
oherwydd mai dy enw di a elwir ar Israel a'i genedl.
2:16 Edrych i lawr, Arglwydd, o'th dŷ sanctaidd, a meddwl amdanom:
gostwng dy glust, O Arglwydd, a gwrando.
2:17 Agor dy lygaid, a gwêl: oherwydd nid y meirw yn y bedd, y rhai y
dygwyd eu heneidiau allan o'u cyrff, a roddant na gogoniant na chyfiawnder i'r
Arglwydd:
2:18 Eithr yr enaid, yr hwn sydd athrist iawn, yr hwn sydd yn cerdded yn
grwm ac yn llesg, a'r llygaid palledig, a'r enaid newynog, a roddant ogoniant a
chyfiawnder i ti, O Arglwydd.
2:19 Oblegid hynny nid am gyfiawnder ein tadau a'n brenhinoedd yr ydym
yn tywallt ein gweddi ger dy fron di, ein Harglwydd Dduw.
2:20 Canys tydi a anfonaist dy lid a'th ddigofaint arnom ni, fel y
dywedaist trwy law dy weision y proffwydi, gan ddywedyd,
2:21 Fel hyn y dywed yr Arglwydd, Gostyngwch eich ysgwyddau, a'ch
gwarrau, a gwasanaethwch frenin Babilon, a chwi a gewch aros yn y wlad yr hon a
roddais i'ch tadau chwi.
2:22 Ac oni wrandewch ar lais yr Arglwydd, i wasanaethu brenin Babilon,
2:23 Mi a ddygaf ymaith o ddinasoedd Jwda, ac allan o Jerwsalem, lais
gorfoledd a llais llawenydd, llais priodfab a llais priodferch; a'r holl wlad a
fydd anghyfannedd heb drigolion.
2:24 Ond ni wrandawsom ni ar dy lais di, i wasanaethu brenin Babilon: am
hynny y cyflawnaist ti dy eiriau, y rhai a leferaist trwy weinidogaeth dy
weision y proffwydi, sef y dygid esgyrn ein brenhinoedd ac esgyrn ein tadau o'u
lle.
2:25 Ac wele, hwy a daflwyd allan i wres y dydd, ac i rew y nos, ac a
fuant feirw mewn gofid mawr trwy newyn, a chleddyf, a haint y nodau.
2:26 Gosodaist hefyd y tŷ lle y gelwid ar dy enw, fel y gwelir ef
heddiw, am ddrygioni tŷ Israel a thŷ Jwda.
2:27 A thi a wnaethost â ni, O Arglwydd ein Duw, yn ôl dy holl
larieidd-dra, ac yn ôl dy fawr drugaredd oll,
2:28 Fel y lleferaist trwy dy was Moses, y dydd y gorchmynnaist iddo
ysgrifennu dy gyfraith di, o flaen meibion Israel, gan ddywedyd,
2:29 Oni wrandewch chwi ar fy llais, y dyrfa fawr luosog hon a droir yn
ddiau yn ychydig ymysg y cenhedloedd lle y gwasgaraf fi hwynt.
2:30 Oblegid mi a wyddwn na wrandawent hwy arnaf fi; oblegid pobl
wargaled ydynt hwy: eithr yn y tir lle y caethgludir hwynt y meddyliant
amdanynt eu hun,
2:31 Ac y gwybyddant mai myfi yw eu Harglwydd Dduw hwynt: a mi a roddaf
iddynt galon a chlustiau i wrando.
2:32 Yna y'm moliannant i yn y wlad lle y caethgludir hwynt, ac y
cofiant fy enw,
2:33 Ac y troant oddi wrth eu gwar galed a'u drwg weithredoedd: oblegid
mi a gofiaf ffordd eu tadau, y rhai a bechasant yng ngŵydd yr Arglwydd.
2:34 Felly y dygaf hwy drachefn i'r tir, yr hwn trwy lw a addewais i i'w
tadau hwynt, i Abraham, i Isaac, ac'i Jacob; a hwy a'i meddiannant: a mi a'u
hamlhaf hwynt, ac nis lleiheir hwynt.
2:35 A mi a wnaf â hwynt gyfamod tragwyddol, y byddaf fi yn Dduw iddynt
hwy, a hwythau a fyddant yn bobl i mi: ac ni symudaf mwyach fy mhobl Israel o'r
tir a roddais iddynt.
PENNOD 3
3:1 O Arglwydd hollalluog, Duw Israel, y mae'r enaid sydd mewn ing, a'r
ysbryd cystuddiol, yn llefain arnat ti.
3:2 Clyw, Arglwydd, a thrugarha; oblegid Duw trugarog ydwyt ti: cymer
drugaredd, oblegid nyni a bechasom i'th erbyn.
3:3 Oherwydd yr ydwyt ti yn aros byth, a derfydd amdanom ninnau yn
llwyr.
3:4 O Arglwydd hollalluog, Duw Israel, gwrando ar weddïau'r Israeliaid
meirw, a'u meibion hwynt, y rhai a bechasant i'th erbyn, ac ni wrandawsant ar
lais yr Arglwydd eu Duw: am ba achos y glynodd y drygau hyn wrthym ni.
3:5 Na chofia anwireddau ein tadau: eithr cofia dy allu a'th enw dy hun
y pryd hyn.
3:6 Oherwydd tydi yw ein Harglwydd Dduw; a thydi, O Arglwydd, a
foliannwn ni.
3:7 Oblegid er mwyn hyn y rhoddaist ti dy ofn yn ein calonnau ni, sef er
mwyn galw ohonom ar dy enw, a'th foliannu yn ein caethiwed: oblegid ni a
gofiasom holl anwiredd ein tadau, y rhai a bechasant ger dy fron di.
3:8 Wele ni eto yn ein caethiwed, lle y gwasgeraist ti nyni yn
waradwydd, ac yn felltith, ac i fod dan dreth, yn ôl holl anwireddau ein tadau,
y rhai a giliasant oddi wrth yr Arglwydd ein Duw ni.
3:9 Clyw, O Israel, orchmynion y bywyd; gwrando, i gael gwybod doethineb.
3:10 Paham, Israel, yr ydwyt ti yn nhir dy elynion? yr heneiddiaist mewn
gwlad ddieithr? ac y'th halogwyd gan y meirw?
3:11 Paham y'th gyfrifwyd gyda'r rhai a aethant i'r bedd?
3:12 Tydi a adewaist ffynnon doethineb.
3:13 Pe rhodiesit ti yn ffordd Duw, ti a drigesit mewn heddwch byth.
3:14 Dysg pa le y mae doethineb, pa le y mae grymustra, pa le y mae deall; i
gael gwybod hefyd pa le y mae hir hoedl, ac einioes, pa le y mae goleuni
llygaid, a thangnefedd.
3:15 Pwy a gafodd ei lle hi? a phwy a aeth i mewn
i'w thrysorau hi?
3:16 Pa le y mae tywysogion y cenhedloedd, a llywodraethwyr yr
anifeiliaid sydd ar y ddaear,
3:17 Y rhai oedd yn chwarae ag adar y nefoedd, ac yn tyrru arian ac aur,
yn yr hwn yr ymddiried dynion, ac ni wnaent ddiben ar geisio?
3:18 Canys y rhai a fathent arian, a hynny mor ofalus, a'u gwaith yn
anchwiliadwy,
3:19 Hwy a ddiflanasant, ac a ddisgynasant i'r bedd; a rhai eraill a
gododd yn eu lle hwynt.
3:20 Yn ieuainc y gwelsant hwy oleuni, ac a drigasant ar y ddaear: ond
nid adnabuant hwy ffordd gwybodaeth.
3:21 Ei llwybrau hi ni ddeallasant chwaith, ac nid ymafaelasant ynddi:
pell oedd eu plant oddi ar y ffordd honno.
3:22 Ni chlywyd sôn amdani hi yn Canaan, ac ni welwyd hi yn Theman.
3:23 Yr Agareniaid, y rhai sydd yn ceisio deall ar y ddaear, a
marchnadwyr Meran a Theman, dychmygwyr chwedlau, ac yn ceisio deall; ond nid
adwaenai un o'r rhai hyn ffordd doethineb, ac ni chofiasant ei llwybrau hi.
3:24 O Israel, mor fawr yw tŷ Dduw! ac mor helaeth yw lle ei
feddiant ef!
3:25 Mawr yw efe, ac nid oes diwedd iddo: uchel yw efe, ac anfeidrol.
3:26 Yna yr oedd y cewri enwog gynt, y rhai oedd yn gorffol, ac yn medru
rhyfela.
3:27 Nid y rhai hynny a ddewisodd Duw, ac ni roddes iddynt ffordd gwybodaeth.
3:28 Eithr difethwyd hwy, am nad oedd ganddynt ddoethineb; a thrwy eu
hynfydrwydd y methasant hwy.
3:29 Pwy a ddringodd i'r nefoedd, ac a'i cymerodd hi, ac a'i dug i
waered o'r cymylau?
3:30 Pwy a aeth dros y môr, ac a'i cafodd hi, ac a'i dug hi am aur o'r
gorau?
3:31 Nid oes neb yn adnabod ei ffordd hi, nac yn ystyried ei llwybr.
3:32 Ond yr hwn a ŵyr bob peth a'i hedwyn hi, a thrwy ei ddoethineb
a'i cafodd hi: yr hwn a ddarparodd y ddaear dros amser tragwyddol, a'i llanwodd
hi ag anifeiliaid pedwarcarnol:
3:33 Yr hwn sydd yn anfon goleuni allan, ac fe a â; yn ei alw ef yn ei
ôl, ac yntau yn ufuddhau mewn ofn.
3:34 Y sêr a oleuasant yn eu gwyliadwriaethau yn llawen: efe a'u galwodd
hwynt, a hwy a ddywedasant, Dyma ni; goleuasant yn llawen i'r hwn a'u gwnaeth
hwynt.
3:35 Dyma ein Duw ni; na chyffelyber neb arall iddo ef.
3:36 Efe a gafodd allan bob ffordd gwybodaeth; ac a'i rhoddes hi i Jacob
ei was, ac i Israel ei anwylyd.
3:37 Wedi hyn yr ymddangosodd efe ar y ddaear, ac y trigodd ymysg
dynion.
PENNOD 4
4:1 Dyma lyfr gorchmynion Duw, a'r gyfraith a bery byth: y rhai oll a'i
cadwant hi a ddeuant i fywyd, a'r rhai a'i gadawant hi a fyddant feirw.
4:2 Dychwel Jacob, ac ymafael ynddi hi: rhodia mewn goleuni wrth ei
llewyrch hi.
4:3 Na ddod dy ogoniant i arall, na'r pethau buddiol i genedl ddieithr.
4:4 Gwyn ein byd ni, Israel, am fod yn hysbys i ni y pethau a ryglyddant
fodd i Dduw.
4:5 O fy mhobl, coffadwriaeth Israel, cymer gysur.
4:6 Chwi a werthwyd i'r cenhedloedd, nid i'ch difetha; ond oherwydd i
chwi annog Duw i ddig y rhoddwyd chwi i'r gelynion.
4:7 Oherwydd chwi a ddigiasoch yr hwn a'ch
gwnaeth, gan offrymu i gythreuliaid, ac nid i Dduw.
4:8 Anghofiasoch Dduw tragwyddol, yr hwn a'ch cenhedlodd chwi: a'ch mamaeth
Jerwsalem a wnaethoch yn drist.
4:9 Oblegid hi a welodd y dig oedd yn dyfod arnoch chwi, ac a ddywedodd,
Gwrandewch, cymdogion Seion; dygodd Duw arnaf fi dristwch mawr;
4:10 Oherwydd mi a welais gaethiwed fy meibion a'm merched, yr hon a
ddug y tragwyddol Dduw arnynt hwy.
4:11 Canys yn llawen y megais i hwynt: eithr trwy wylofain a thristwch y
danfonais hwynt ymaith.
4:12 Na lawenyched neb o'm plegid i, yr hon ydwyf weddw, ac a wrthododd
llawer: anghyfannedd ydwyf fi o achos pechodau fy mhlant, am gilio ohonynt hwy
oddi wrth gyfraith Dduw.
4:13 Nid adnabuant hwy ei gyfiawnder ef, ac ni rodiasant yn ffyrdd
gorchmynion Duw, ac ni sathrasant lwybrau dysg yn ei gyfiawnder ef.
4:14 Deued cymdogion Seion, cofiwch gaethiwed fy meibion a'm merched, yr
hon a ddug y tragwyddol Dduw arnynt hwy.
4:15 Oherwydd efe a ddug yn eu herbyn hwynt genedl o bell, cenedl
ddigywilydd, ac estronieithus; y rhai ni pharchent yr hen, ac ni thosturient
wrth y dyn bach;
4:16 Ac a ddygasant ymaith anwylblant y weddw, ac a wnaethant yr unig yn
amddifad heb ferched.
4:17 A pha help a allaf fi i chwi?
4:18 Oblegid yr hwn a ddug adfyd arnoch a'ch gwared chwi o law eich
gelynion.
4:19 Ymaith â chwi, ymaith â chwi, fy mhlant, oblegid fo'm gadawyd i yn
anghyfannedd.
4:20 Mi a ddiosgais wisg tangnefedd, ac a wisgais sachliain fy ngweddi:
tra fyddwyf fi byw y llefaf ar Dduw tragwyddol.
4:21 Cymerwch gysur, blant: llefwch ar yr Arglwydd; ac efe a'ch gwared
chwi oddi wrth gadernid a dwylo eich gelynion:
4:22 Oherwydd y mae gennyf fi obaith yn y Tragwyddol o'ch iachawdwriaeth
chwi, ac fe ddaeth i mi lawenydd oddi wrth yr hwn sydd Sanctaidd, oherwydd y
drugaredd yr hon a ddaw i chwi yn fuan gan ein tragwyddol Iachawdwr ni.
4:23 Oblegid trwy dristwch ac wylofain y danfonais chwi allan: eithr Duw
a'ch rhydd chwi i mi drachefn trwy lawenydd a hyfrydwch byth.
4:24 Megis yn awr y gwelodd cymdogion Seion eich caethiwed chwi; felly
ar fyrder y gwelant eich iachawdwriaeth chwi oddi wrth eich Duw, yr hon a ddaw
i chwi trwy ogoniant mawr a disgleirdeb y Tragwyddol.
4:25 O fy mhlant, cymerwch yn ddioddefgar y dicter a ddaeth arnoch oddi
wrth Dduw: oherwydd y gelyn a'th erlidiodd di; eithr ar fyrder ti a gei weled
ei ddinistr ef, ac a sethri ar ei wddf ef.
4:26 Fy anwylyd a aethant ar hyd ffyrdd geirwon; hwy a dducpwyd ymaith
fel praidd, yr hwn a sglyfaethai gelynion.
4:27 Cymerwch gysur, fy mhlant, a gelwch ar Dduw: oblegid y mae yr hwn a
ddug y pethau hyn arnoch chwi yn meddwl amdanoch.
4:28 Megis y bu eich meddwl chwi ar gyfeiliorni oddi wrth Dduw, felly,
gan i chwi droi, bydded yn ddeg mwy ar ei geisio ef.
4:29 Oblegid yr hwn a ddug y drygau hyn arnoch, a ddwg i chwi gyda'ch
iachawdwriaeth, lawenydd tragwyddol.
4:30 Cymer gysur, Jerwsalem; y mae yr hwn a'th enwodd di yn dy gysuro.
4:31 Gwae y rhai a wnaethant niwed i ti, ac a fu lawen ganddynt dy
gwymp!
4:32 Gwae y dinasoedd y gwnaeth dy blant wasanaeth iddynt! gwae yr hon a
gymerodd dy feibion di!
4:33 Oblegid megis y mae yn llawen ganddi dy gwymp di, ac yn hyfryd
ganddi dy dramgwydd; felly y bydd hi athrist oblegid ei hanghyfanhedd-dra ei
hun:
4:34 Canys mi a dorraf ymaith lawenydd ei lliaws mawr hi, a'i ffrost a
fydd yn dristwch.
4:35 Oherwydd tân a ddaw arni hi dros hir ddyddiau, oddi wrth Dduw
tragwyddol; a chythreuliaid a breswyliant ynddi amser mawr.
4:36 Edrych, O Jerwsalem, tua'r dwyrain, a gwêl yr hyfrydwch sydd yn
dyfod i ti gan Dduw.
4:37 Wele, y mae dy feibion, y rhai a anfonaist ymaith, yn dyfod; y
maent hwy yn dyfod wedi eu casglu o'r dwyrain hyd y gorllewin, trwy air yr hwn
sydd Sanctaidd, gan lawenychu yng ngogoniant Duw.
PENNOD 5
5:1 O Jerwsalem, diosg wisg dy alar a'th dristwch, a gwisg harddwch y
gogoniant sydd oddi wrth Dduw yn dragywydd.
5:2 Gwisg amdanat wisg ddauddyblyg y cyfiawnder sydd o Dduw, a gosod ar
dy ben goron gogoniant y Tragwyddol;
5:3 Oblegid Duw a ddengys dy ddisgleirdeb di i bob cenedl dan y nefoedd.
5:4 Canys Duw a eilw dy enw di byth, Heddwch cyfiawnder, a Gogoniant
duwioldeb.
5:5 Cyfod, Jerwsalem, a saf yn uchel, ac edrych tua'r dwyrain, a gwêl dy
blant wedi eu casglu o fachludiad haul hyd ei godiad, trwy air yr hwn sydd
Sanctaidd, ac yn llawen yng nghoffadwriaeth Duw.
5:6 Ar eu traed yr aethant hwy oddi wrthyt ti, a'u gelynion a'u dygasant
ymaith; eithr Duw a'u dwg hwynt atat ti, wedi eu dyrchafu mewn gogoniant, fel
meibion y frenhiniaeth.
5:7 Oblegid Duw a ordeiniodd ostwng pob mynydd uchel, a'r bryniau
tragwyddol, a llenwi'r pantoedd i wastatáu y ddaear, fel y gallo Israel rodio'n
ddiogel yng ngogoniant Duw.
5:8 Y coedydd a phob pren aroglber a fuant gysgod i Israel wrth orchymyn
Duw.
5:9 Oherwydd Duw a arwain Israel yn llawen yng ngoleuni ei ogoniant,
ynghyd â'r drugaredd, a'r cyfiawnder, yr hwn sydd oddi wrtho ef.
PENNOD 6
6:1 Oblegid y pechodau a wnaethoch chwi gerbron Duw, y dwg
Nabuchodonosor brenin Babilon chwi'n garcharorion i Babilon.
6:3 Felly pan ddeloch chwi i Babilon, chwi a fyddwch yno flynyddoedd
lawer, ac amser hir, hyd saith o genedlaethau: wedi hynny mi a'ch dygaf allan
oddi yno mewn heddwch.
6:4 Yna y gwelwch yn Babilon dduwiau arian, ac aur, a phrennau, y rhai a
ddygir ar ysgwyddau, ac a yrrant ofn ar y cenhedloedd.
6:5 Gwyliwch chwithau rhag bod yn debyg i'r dieithriaid, ac ofni ohonoch
chwithau hwynt, pan weloch chwi'r cenhedloedd yn eu haddoli hwynt o'u blaen ac
o'u hôl.
6:6 Dywedwch chwithau yn eich meddwl, Tydi, O Arglwydd, sydd raid i ni
ei addoli.
6:7 Canys fy angel i a fydd gyda chwi, a minnau a ymorolaf am eich eneidiau
chwi.
6:8 Y saer a drwsiodd eu tafod hwynt, hwythau wedi eu goreuro, a'u
gorchuddio ag arian; er hynny pethau gau ydynt, ac ni allant lefaru.
6:9 Hwy a gymerant aur, ac a'i gweithiant, megis i lances yn hofii
gwychder, yn goronau ar bennau eu duwiau.
6:10 Ac weithiau y dwg yr offeiriaid aur ac arian oddi ar eu duwiau, ac
a'u treuliant arnynt eu hunain.
6:11 Rhoddant hefyd ohonynt hwy i'r puteiniaid cyhoedd ac a'u trwsiant, hwynt
mewn gwisgoedd megis dynion, sef y duwiau o arian, ac aur, a phrennau.
6:12 Eto ni allant ymachub oddi wrth rwd a phryfed, er eu gwisgo a
phorffor.
6:13 Hwy a sychant eu hwyneb hwy, oblegid y llwch yn y tŷ yr hwn
fydd yn fawr arnynt.
6:14 Gan un ohonynt y bydd teyrnwialen, fel gŵr yn barnu gwlad: ond
ni ddichon efe ladd yr hwn a becho yn ei erbyn.
6:15 Gan arall y bydd cleddyf, neu fwyall, yn ei law ddeau; er hynny ni
ddichon efe ei wared ei hun rhag rhyfel neu ladron.
6:16 Wrth hyn amlwg yw nad ydynt hwy dduwiau: am hynny nac ofnwch hwynt.
6:17 Oherwydd megis y mae llestr dyn, wedi ei dorri, heb dalu dim; felly
y mae eu duwiau hwynt: wedi eu gosod hwynt mewn tai, traed y rhai a ddêl i mewn a leinw eu llygaid hwynt o lwch.
6:18 Ac megis y caeir y cynteddoedd ar yr hwn a wnelo yn erbyn y brenin,
megis ar un wedi ei fwrw i farwolaeth; felly y mae'r offeiriaid yn cadw eu
temlau hwynt â dorau, â throsolion, ac â chloeau, rhag i ladron eu hysbeilio
hwynt.
6:19 Hwy a osodant ganhwyllau o'u blaen hwynt, fwy nag o'u blaen eu
hunain, ac ni allant hwy weled un ohonynt.
6:20 Y maent hwy fel un o drawstiau'r deml; ac eto yr ydys yn dywedyd
fod y seirff, y rhai sy'n dyfod o'r ddaear, yn cnoi eu calonnau hwynt : ac wrth
eu bwyta hwynt a'u gwisgoedd, ni wyddant oddi wrtho.
6:21 Y mae eu hwynebau hwynt wedi duo gan y mwg o'r deml.
6:22 Yr ystlumod, a'r gwenoliaid, a'r adar eraill, a ehedant ar eu cyrff
a'u pennau hwynt, felly y cathod hefyd.
6:23 Wrth hyn y bydd hysbys i chwi nad duwiau ydynt: nac ofnwch chwithau
hwynt.
6:24 Oblegid yr aur sydd amdanynt, yn harddwch iddynt, oni sych rhyw un
y rhwd, ni ddisgleiria: a phan doddwyd hwynt, ni wybuant oddi wrth hynny.
6:25 Am bob gwerth y prynir hwy, y rhai nid oes
anadl ynddynt.
6:26 Hwy, o eisiau traed, a ddygir ar ysgwyddau: felly y maent hwy yn
dangos i ddynion eu gwaelder.
6:27 Mae yn gywilydd gan y rhai a'u gwasanaethant hwy; oblegid os syrth
un ohonynt hwy un amser i lawr, ni chyfyd efe ohono ei hun; ac os gesyd un ef
yn ei union sefyll, ni syfl efe ohono ei hun; ac os gogwydda, ni all efe
ymuniawni: eithr y maent yn rhoi rhoddion o'u blaen hwy megis i rai meirw.
6:28 Y mae eu hoffeiriaid yn gwerthu eu haberthau hwynt, ac yn eu
camarfer: felly y mae eu gwragedd yn rhoddi i gadw mewn halen beth ohonynt, heb
roddi dim i'r tlawd a'r gwan.
6:29 Y mae y rhai misglwyfus, a'r rhai etifyddog, yn cyffwrdd â'u
haberthau hwynt: gwybyddwch wrth hynny nad duwiau ydynt; ac nac ofnwch hwynt.
6:30 Pa fodd gan hynny y gelwir hwynt yn dduwiau? ai am fod y gwragedd
yn gosod offrymau o flaen y duwiau arian, ac aur, a phrennau?
6:31 Y mae yr offeiriaid yn eistedd yn eu temlau hwynt, a'u gwisgoedd
wedi eu rhwygo, â'u pennau, ac â'u barfau wedi eu heillio, ac yn benoethion.
6:32 Y maent hwy yn rhuo ac yn gweiddi o flaen eu duwiau, fel rhai yng
ngwledd y marw.
6:33 Y mae'r offeiriaid yn cymryd o'u gwisgoedd hwynt, ac yn dilladu eu
gwragedd a'u plant.
6:34 Os da os drwg a gânt hwy, ni allant hwy dalu'r pwyth: ni allant na
gwneuthur brenin, na'i ddiswyddo.
6:35 Yr un modd ni allant roddi na chyfoeth nac arian: os adduneda un
adduned heb ei thalu, nis gofynnant hwy.
6:36 Ni allant waredu dyn oddi wrth angau, nac achub y gwan rhag y
cadarn.
6:37 Ni allant roddi ei olwg i'r dall drachefn, ac ni allant waredu y
dyn a fyddo mewn angen.
6:38 Ni ddangosant hwy drugaredd i'r weddw, ac ni wnânt ddaioni i'r
amddifad.
6:39 Fel y cerrig o'r mynydd ydyw eu duwiau pren hwynt, wedi eu goreuro
a'u hariannu: y rhai a'u haddolant hwynt a waradwyddir.
6:40 Pa fodd gan hynny y meddylir neu y dywedir eu bod hwy yn dduwiau, a'r
Caldeaid eu hunain yn eu dibrisio?
6:41 Y rhai, pan welont un heb fedru dywedyd, a'i dygant ef at Bel, ac a
ddeisyfant beri iddo ef lefaru, fel pe gallai efe lefaru ei hun.
6:42 Ac er deall hyn, ni fedrant beidio â hwynt:
am nad oes ganddynt synnwyr.
6:43 Y gwragedd, wedi eu gwregysu â rheffynnau, a eisteddant yn yr
heolydd yn llosgi eisin yn lle arogl-darth; os tynnir un ohonynt hwy gan ryw un
yn myned heibio, a gorwedd ohoni gydag ef, hi a edliwia i'w chymdoges na
thybiwyd yn gystal o honno ag ohoni hi, ac na thynnwyd ei rheffyn hithau.
6:44 Gau yw yr hyn oll a wnaed yn eu mysg hwy: pa fodd gan hynny y
meddylir neu y dywedir mai duwiau ydynt?
6:45 Seiri a gofaint aur a'u gwnaethant hwy: ni allant fod yn ddim, ond
a fynno y crefftwr iddynt fod.
6:46 Ni bydd hirhoedlog y rhai a'u gwnaethant hwy: pa fodd ynteu y bydd
y pethau a wnelo y rhai hynny yn dduwiau?
6:47 Gadawsant gelwyddau a gwaradwydd i'r rhai a ddeuant ar eu hôl hwy:
6:48 Canys pan ddelo rhyfel neu ddrygau arnynt, yna y meddwl yr
offeiriaid rhyngddynt a hwy eu hunain, pa le yr ymguddiant gyda hwy.
6:49 Pa fodd gan hynny na ddeellir nad ydynt hwy dduwiau, y rhai nid
ymachubant eu hunain rhag rhyfel a drygau?
6:50 Gan mai prennau ydynt, ac aur ac arian wedi eu gosod arnynt, hysbys
fydd o hyn allan mai ffug ydynt;
6:51 Ac amlwg fydd i'r holl genhedloedd a'r brenhinoedd nad duwiau ydynt
hwy, eithr gwaith dwylo dynion, heb ddim o waith Duw ynddynt.
6:52 Pwy gan hynny ni ŵyr nad ydynt hwy dduwiau?
6:53 Ni osodant hwy frenin ar wlad, a glaw ni roddant i ddynion.
6:54 Nid ydynt hwy yn medru barnu materion: ni allant achub rhag cam,
mor wan ydynt hwy: canys y maent fel brain rhwng nef a daear.
6:55 Pan ddamweinio tan yn nheml y duwiau o goed, neu o aur, neu o arian
wedi ei osod arnynt, yna eu hoffeiriaid hwynt a ffoant ac a ddihangant; hwythau
a losgant fel y trawstiau yn eu hanerau.
6:56 Ni wrthwynebant hwy frenin neu elynion: pa fodd gan hynny y gellir
tybied neu ddywedyd mai duwiau ydynt?
6:57 Y duwiau o brennau, ac wedi gosod arian ac aur arnynt, ni allant
ddianc gan na lladron na gwilliaid.
6:58 Rhai cryfion a ddygant yr aur, a'r arian, a'r gwisgoedd, y rhai a
fyddant amdanynt hwy; ac wedi eu cael, a ânt ymaith: ac ni allant hwy help
iddynt eu hunain.
6:59 Felly gwell yw bod yn frenin yn dangos ei gadernid, neu yn llestr
buddiol mewn tŷ i'r peth yr arfero ei berchennog ef, nag yn un o'r gau
dduwiau; neu yn ddôr ar dŷ, yn cadw y pethau a fyddant ynddo, nag yn un
o'r cyfryw gau dduwiau; neu yn golofn bren mewn brenhindy, na bod yn un o'r gau
dduwiau.
6:60 Canys yr haul, a'r sêr, a hwythau yn ddisglair, a'u hanfon i
wneuthur lles, ydynt yn ufudd:
6:61 Felly y mae'r fellten yn hawdd ei gweled, pan ymddangoso hi; ac yn yr
un modd y gwynt a chwyth ym mhob gwlad;
6:62 A phan orchmynno Duw i'r cymylau fyned dros yr holl fyd, hwy a
gyflawnant y gorchymyn;
6:63 Pan anfoner y tân oddi uchod i anrheithio mynyddoedd a choedydd,
efe a wna'r gorchymyn: ond y rhai hyn nid ydynt debyg i'r rhai hynny, nac mewn
pryd, nac mewn gallu.
6:64 Am hynny ni ellir na meddwl na dywedyd eu bod hwy yn dduwiau, gan
na allant na rhoddi barn na gwneuthur lles i ddynion.
6:65 Gan eich bod yn awr yn gwybod nad ydynt hwy dduwiau, nac ofnwch
hwynt:
6:66 Oblegid ni allant hwy na dywedyd, na melltithio na bendithio
brenhinoedd;
6:67 Ac ni allant ddangos arwyddion yn y nefoedd ymysg y cenhedloedd, na
thywynnu fel yr haul, na llewyrchu fel y lleuad.
6:68 Y mae'r anifeiliaid, y rhai a ffoant i ddiddos i gael achles iddynt
eu hunain, yn well na'r rhai hyn.
6:69 Felly nid yw amlwg i ni trwy fodd yn y byd eu bod hwy yn dduwiau:
am hynny nac ofnwch hwynt.
6:70 Megis mewn gardd lysiau nid yw yr hudwg yn cadw dim; felly y mae eu
duwiau hwynt o brennau, ac o aur, ac o arian wedi ei osod arnynt.
6:71 Eu duwiau hwynt o brennau, ac o aur, ac o arian wedi ei osod
arnynt, ydynt fel ysbyddaden mewn perllan, ar yr hon y disgyn pob aderyn, ac yn
debyg i un marw wedi ei fwrw mewn tywyllwch.
6:72 Wrth y porffor a'r gwychder sydd yn pydru amdanynt hwy, y gellwch
chwi wybod nad ydynt hwy dduwiau: hwythau o'r diwedd a ysir, ac a fyddant yn
waradwydd yn y wlad.
6:73 Am hynny gwell yw'r gŵr cyfiawn nad oes ganddo ddelwau:
oblegid pell fydd efe oddi wrth waradwydd.
DIWEDD
Adolygiadau diweddaraf: 2009-01-31
Sumbolau arbennig: ŷ
ŵ ə
Ble'r wyf i? Yr ych chi'n ymwéld ag
un o dudalennau'r Gwefan "CYMRU-CATALONIA"
On sóc? Esteu visitant una pàgina de la Web "CYMRU-CATALONIA" (= Gal·les-Catalunya)
Weə(r) àm ai? Yùu àa(r) vízïting ə peij fròm dhə
"CYMRU-CATALONIA" (= Weilz-Katəlóuniə) Wéb-sait
Where am I? You are visiting a
page from the "CYMRU-CATALONIA" (= Wales-Catalonia) Website