Y
Beibl Cysger-Lân (1620) yn yr iaith Gymraeg. Testun ar lein. La Bíblia en
gal·lès de l’any 1620. Text electrònic. Dhə Báibəl in Welsh. The 1620
Holy Bible in Welsh. Online Edition. 2368k Gwefan Cymru-Catalonia : la Web de
Gal·les i Catalunya : Wales-Catalonia Website.
http://www.kimkat.org/amryw/1_testunau/sion_prys_003_beibl_jeremeia_24_2368k.htm
0001 Yr Hafan
neu trwy Google: #kimkat0001
..........2657k Y Fynedfa yn Gymraeg
neu trwy Google: #kimkat2657k
....................0009k Y Gwegynllun
neu trwy Google: #kimkat0009k
..............................0960k Cywaith Siôn
Prys (Testunau yn Gymraeg) - Mynegai
neu trwy Google: #kimkat0960k
........................................... 1281k Y Gyfeirddalen i Feibl Wiliam
Morgan 1620
neu trwy Google:
#kimkat1281k
.............................................................y tudalen hwn
0860k y llyfr ymwelwyr |
Gwefan
Cymru-Catalonia
|
(delw 7282) |
xxxx (ddim ar gael eto) Y tudalen hwn yn ddwyieithog (Cymraeg a Saesneg)
(Sganiad heb ei gywiro yw hwn, ac felly yn
frith o wallau. Cyn hir gobeithio cawn ni gyfle i roi trefn arno)
(This is a scan which has not been corrected
yet. There are many errors in the text)
1-14 wedi eu cywiro
2009-01-14
LLYFR Y PROFFWYD JEREMEIA
PENNOD 1
1:1 Geiriau Jeremeia mab Hilceia, o’r offeiriaid y rhai oedd yn Anathoth,
o fewn tir Benjamin:
1:2 Yr hwn y daeth gair yr ARGLWYDD ato, yn nyddiau Joseia mab Amon brenin
Jwda, yn y drydedd flwyddyn ar ddeg o’i deyrnasiad ef.
1:3 Ac fe ddaeth yn nyddiau Jehoiacim Blab Joseia brenin Jwda, nes darfod un
flynedd ar ddeg i Sedeceia mab Joseia brenin Jwda, hyd ddygiad Jerwsalem i
gaethiwed yn y pumed mis.
1:4 Yna y daeth gair yr ARGLWYDD ataf, gan ddywedyd,
1:5 Cyn i mi dy lunio di yn y groth, mi a’th adnabûm; a chyn dy ddyfod o’r
groth, y sancteiddiais di; a mi a’th roddais yn broffwyd i’r cenhedloedd.
1:6 Yna y dywedais, O Arglwydd DDUW, wele, ni fedraf ymadrodd; canys bachgen
ydwyf fi.
1:7 Ond yr ARGLWYDD a ddywedodd wrthyf, Na ddywed, Bachgen ydwyf fi: canys ti a
ei at y rhai oll y’th anfonwyf, a’r hyn oll a orchmynnwyf i ti a ddywedi.
1:8 Nac ofna rhag eu hwynebau hwynt: Canys yr ydwyf fi gyda thi i’th waredu,
medd yr ARGLWYDD.
1:9 Yna yr estynnodd yr ARGLWYDD ei law, ac a gyffyrddodd â’m genau. A’r
ARGLWYDD a ddywedodd wrthyf, Wele, rhoddais fy ngeiriau yn dy enau di.
1:10 Gwêl, heddiw y’th osodais ar y cenhedloedd, ac ar y teyrnasoedd, i
ddiwreiddio, ac i dynnu i lawr, i ddifetha, ac i ddistrywio, i adeiladu, ac i
blannu.
1:11 Yna y daeth gair yr ARGLWYDD ataf, gan ddywedyd, Jeremeia, beth a
weli di? Minnau a ddywedais, Gwialen almon a welaf fi.
1:12 A dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, Da y gwelaist; canys mi a brysuraf fy ngair
i’w gyflawni.
1:13 A gair yr ARGLWYDD a ddaeth ataf yr ail waith, gan ddywedyd, Beth a weli
di? A mi a ddywedais. Mi a
welaf grochan berwedig, a’i wyneb tua’r gogledd.
1:14 Yna y dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, O’r gogledd y tyr drwg allan ar holl
drigolion y tir.
1:15 Canys wele, myfi a alwaf holl deuluoedd teyrnasoedd y gogledd, medd yr
ARGLWYDD, a hwy a ddeuant, ac a osodant bob un ei orseddfainc wrth ddrws porth
Jerwsalem, ac yn erbyn ei muriau oll o amgylch, ac yn erbyn holl ddinasoedd
Jwda.
1:16 A mi a draethaf fy marnedigaethau yn eu herbyn, am holl anwiredd y rhai
a’m gadawsant, ac a arogl-darthasant i dduwiau eraill, ac a addolasant
weithredoedd eu dwylo eu hunain.
1:17 Am hynny gwregysa dy lwynau, a chyfod, a dywed wrthynt yr hyn oll yr ydwyf
yn ei orchymyn i ti: na arswyda eu hwynebau, rhag i mi dy ddistrywio di ger eu
bron hwynt.
1:18 Canys wele, heddiw yr ydwyf yn dy roddi di yn ddinas gaerog, ac yn golofn
haearn, ac yn fur pres, yn erbyn yr holl dir, yn erbyn brenhinoedd Jwda, yn
erbyn ei thywysogion, yn erbyn ei hoffeiriaid, ac yn erbyn pobl y tir.
1:19 Ymladdant hefyd yn dy erbyn, ond ni’th orchfygant: canys myfi sydd gyda
thi i’th ymwared, medd yr ARGLWYDD.
PENNOD 2
2:1 A gair yr ARGLWYDD a ddaeth ataf fi, gan ddywedyd,
2:2 Cerdda, a llefa yng nghlustiau Jerwsalem, gan ddywedyd, fel hyn y dywed yr
ARGLWYDD. Cofiais di, caredigrwydd dy ieuenctid, a serch dy ddyweddi, pan y’m
canlynaist yn y diffeithwch, mewn tir ni heuwyd.
2:3 Israel ydoedd sancteiddrwydd i’r ARGLWYDD, a blaenffrwyth ei gnwd ef: pawb
oll a’r a’i bwytao, a bechant; drwg a ddigwydd iddynt, medd yr ARGLWYDD.
2:4 Gwrandewch air yr ARGLWYDD, tŷ Jacob, a holl deuluoedd tŷ Israel.
2:5 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Pa anwiredd a gafodd eich tadau chwi ynof fi,
gan iddynt ymbellhau oddi wrthyf, a rhodio ar ôl oferedd, a myned yn ofer?
2:6 Ac ni ddywedant, Pa le y mae yr ARGLWYDD a’n dug ni i fyny o dir yr Aifft;
a’n harweiniodd trwy yr anialwch; trwy dir diffaith, a phyllau; trwy dir
sychder, a chysgod angau; trwy dir nid aeth gŵr trwyddo, ac ni thrigodd
dyn ynddo?
2:7 Dygais chwi hefyd i wlad gnydfawr, i fwyta ei ffrwyth a’i daioni: eithr pan
ddaethoch i mewn, halogasoch fy nhir i, a gwnaethoch fy etifeddiaeth i yn
ffieidd-dra.
2:8 Yr offeiriaid ni ddywedasant, Pa le y mae yr ARGLWYDD? a’r rhai sydd yn
trin y gyfraith nid adnabuant fi: y bugeiliaid hefyd a droseddasant i’m herbyn,
a’r proffwydi a broffwydasant yn enw Baal, ac a aethant ar ôl y pethau ni
wnaent lesâd.
2:9 Oblegid hyn, mi a ddadleuaf a chwi eto, medd yr ARGLWYDD; ie, dadleuaf â
meibion eich meibion chwi.
2:10 Canys ewch dros ynysoedd Chittim, ac edrychwch; a danfonwch i Cedar, ac
ystyriwch yn ddiwyd, ac edrychwch a fu y cyfryw beth.
2:11 A newidiodd un genedl eu duwiau, a hwy heb fod yn dduwiau? eithr fy mhobl
i a newidiodd eu gogoniant am yr hyn ni wna lesâd.
2:12 O chwi nefoedd, synnwch wrth hyn, ac ofnwch yn aruthrol, a byddwch
anghyfannedd iawn, medd yr ARGLWYDD.
2:13
Canys dau ddrwg a wnaeth fy mhobl; hwy a’m gadawsant i, ffynnon y dyfroedd byw,
ac a gloddiasant iddynt eu hunain bydewau, ie, pydewau wedi eu torri, ni
ddaliant ddwfr.
2:14 Ai gwas ydyw Israel? ai gwas a anwyd yn tŷ yw efe? paham yr
ysbeiliwyd ef?
2:15 Y llewod ieuainc a ruasant arno, ac a leisiasant; a’i dir ef a
osodasant yn anrhaith, a’i ddinasoedd a losgwyd heb drigiannydd.
2:16 Meibion Noff hefyd a Thahapanes a dorasant dy gorun di.
2:17 Onid tydi a beraist hyn i ti dy hun, am wrthod ohonot yr ARGLWYDD dy DDUW,
pan ydoedd efe yn dy arwain ar hyd y ffordd?
2:18 A’r awr hon, beth sydd i ti a wnelych yn ffordd yr Aifft, i yfed dwfr
Nilus? a pheth sydd i ti yn ffordd Asyria, i yfed dwfr yr afon?
2:19 Dy ddrygioni dy hun a’th gosba di, a’th wrthdro a’th gerydda: gwybydd
dithau a gwêl, mai drwg a chwerw ydyw gwrthod ohonot yr ARGLWYDD dy DDUW, ac
nad ydyw fy ofn i ynot ti, medd Arglwydd DDUW y lluoedd.
2:20 Oblegid er ys talm mi a dorrais dy iau di, ac a ddrylliais dy rwymau; a
thi a ddywedaist, Ni throseddaf; er hynny ti a wibiaist, gan buteinio ar bob
bryn uchel, a than bob pren deiliog.
2:21 Eto myfi a’th blanaswn yn bêr winwydden, o’r iawn had oll: pa fodd gan
hynny y’th drowyd i mi yn blanhigyn afrywiog gwinwydden ddieithr?
2:22 Canys pe byddai i ti ymolchi â nitr, a chymryd i ti lawer o sebon; eto
nodwyd dy anwiredd ger fy mron i, medd yr Arglwydd DDUW.
2:23 Pa fodd y dywedi, Ni halogwyd fi, ac nid euthum ar ôl Baalim? Edrych dy
ffordd yn y glyn, gwybydd beth a wnaethost; camel buan ydwyt yn amgylchu ei
ffyrdd.
2:24 Asen wyllt wedi ei chynefino â’r anialwch, wrth ddymuniad ei chalon yn
yfed gwynt, wrth ei hachlysur pwy a’i try ymaith? pawb a’r a’i ceisiant hi, nid
ymflinant; yn ei mis y cânt hi.
2:25 Cadw dy droed rhag noethni, a’th geg rhag syched. Tithau a ddywedaist, Nid
oes obaith. Nac oes: canys cerais ddieithriaid, ac ar eu hôl hwynt yr af fi.
2:26 Megis y cywilyddia lleidr pan ddalier ef, felly y cywilyddia tŷ
Israel, hwynt-hwy, eu brenhinoedd, eu tywysogion, a’u hoffeiriaid, a’u
proffwydi;
2:27 Y rhai a ddywedant wrth bren, Tydi yw fy nhad; ac wrth garreg, Ti a’m
cenhedlaist. Canys hwy a droesant ataf wegil, ac nid wyneb: ond yn amser eu
hadfyd y dywedant, Cyfod, a chadw ni.
2:28 Eithr pa le y mae dy dduwiau, y rhai a wnaethost i ti? codant, os gallant
dy gadw yn amser dy adfyd: canys wrth rifedi dy ddinasoedd y mae dy dduwiau di,
O Jwda.
2:29 Paham yr ymddadleuwch â mi? chwi oll a droseddasoch i’m herbyn, medd yr
ARGLWYDD.
2:30 Yn ofer y trewais eich plant chwi, ni dderbyniasant gerydd: eich cleddyf
eich hun a ddifaodd eich proffwydi, megis llew yn distrywio.
2:31 O genhedlaeth, gwelwch air yr ARGLWYDD: A fûm i yn anialwch i Israel? yn
dir tywyllwch? paham y dywed fy mhobl, Arglwyddi ydym ni, ni ddeuwn ni mwy atat
ti?
2:32 A anghofia morwyn ei harddwisg? neu y briodasferch ei thlysau? eto fy
mhobl i a’m hanghofiasant ddyddiau aneirif.
2:33 Paham yr wyt ti yn cyweirio dy ffordd i geisio cariad? am hynny hefyd y
dysgaist dy ffyrdd i rai drygionus.
2:34 Hefyd yn dy odre di y cafwyd gwaed eneidiau y tlodion diniwed; nid wrth
chwilio y cefais hyn, eithr ar y rhai hyn oll.
2:35 Eto ti a ddywedi. Am fy mod yn ddiniwed, yn ddiau y try ei lid ef oddi
wrthyf. Wele, dadleuaf â thi, am ddywedyd ohonot, Ni phechais.
2:36 Paham y gwibi di gymaint i newidio dy ffordd? canys ti a waradwyddir
oherwydd yr Aifft, fel y’th waradwyddwyd oherwydd Asyria.
2:37 Hefyd ti a ddeui allan oddi wrtho, a’th ddwylo ar dy ben: oblegid yr ARGLWYDD
a wrthododd dy hyder di, ac ni lwyddi ynddynt.
PENNOD 3
3:1 Hwy a ddywedant, O gyr gŵr ei wraig ymaith, a myned ohoni oddi
wrtho ef, ac iddi fod yn eiddo gŵr arall, a ddychwel efe ati hi mwyach?
oni
lwyr halogir y tir hwnnw? ond ti a buteiniaist gyda chyfeillion lawer; eto
dychwel ataf fi, medd yr ARGLWYDD.
3:2 Dyrchafa dy lygaid i’r lleoedd uchel, ac edrych pa le ni phuteiniaist. Ti a
eisteddaist ar y ffyrdd iddynt hwy, megis Arabiad yn yr anialwch; ac a
halogaist y tir a’th buteindra, ac a’th ddrygioni.
3:3 Am hynny yr ataliwyd y cafodydd, ac ni bu glaw diweddar; a thalcen
puteinwraig oedd i ti; gwrthodaist gywilyddio.
3:4 Oni lefi di arnaf fi o hyn allan, Fy nhad, ti yw tywysog fy ieuenctid?
.
3:5 A ddeil efe ei ddig byth? a’i ceidw yn dragywydd? Wele, dywedaist a
gwnaethost yr hyn oedd ddrwg hyd y gellaist.
3:6 A’r ARGLWYDD a ddywedodd wrthyf yn amser Joseia y brenin, A welaist ti hyn
a wnaeth Israel wrthnysig? Hi a aeth i bob mynydd uchel, a than bob pren
deiliog, ac a buteiniodd yno.
3:7 A mi a ddywedais, wedi iddi wneuthur hyn i gyd, Dychwel ataf fi. Ond ni
ddychwelodd. A Jwda ei chwaer anffyddlon hi a welodd hynny.
3:8 A gwelais yn dda, am yr achosion oll y puteiniodd Israel wrthnysig, ollwng
ohonof hi ymaith, ac a roddais iddi ei llythyr ysgar: er hyn ni ofnodd Jwda ei
chwaer anffyddlon; eithr aeth a phuteiniodd hithau hefyd.
3:9 A chan ysgafnder ei phuteindra yr halogodd hi y tir; canys gyda’r maen a’r
pren y puteiniodd hi.
3:10 Ac er hyn oll hefyd ni ddychwelodd Jwda ei chwaer anffyddlon ataf fi â’i
holl galon, eithr mewn rhagrith, medd yr ARGLWYDD.
3:11 A dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, Israel wrthnysig a’i cyfiawnhaodd ei hun
rhagor Jwda anffyddlon.
3:12 Cerdda, a chyhoedda y geiriau hyn tua’r gogledd, a dywed, Ti Israel
wrthnysig, dychwel, medd yr ARGLWYDD, ac ni adawaf i’m llid syrthio arnoch:
canys trugarog ydwyf fi, medd yr ARGLWYDD, ni ddaliaf lid yn dragywydd.
3:13 Yn unig cydnebydd dy anwiredd, droseddu ohonot yn erbyn yr ARGLWYDD dy
DDUW, a gwasgaru ohonot dy ffyrdd i ddieithriaid dan bob pren deiliog, ac ni
wrandawech ar fy llef, medd yr ARGLWYDD
.
3:14 Trowch, chwi blant gwrthnysig, medd yr ARGLWYDD; canys myfi a’ch priodais
chwi: a mi a’ch cymeraf chwi, un o ddinas, a dau o deulu, ac a’ch dygaf chwi i
Seion:
3:15 Ac a roddaf i chwi fugeiliaid wrth fodd fy nghalon, y rhai a’ch porthant
chwi a gwybodaeth, ac a deall.
3:16 Ac wedi darfod i chwi amlhau a chynyddu ar y ddaear, yn y dyddiau hynny,
medd yr ARGLWYDD, ni ddywedant mwy. Arch cyfamod yr ARGLWYDD; ac ni feddwl
calon amdani, ac ni chofir hi; nid ymwelant â hi chwaith, ac ni wneir hynny
mwy.
3:17 Yn yr amser hwnnw y galwant Jerwsalem yn orseddfa yr ARGLWYDD; ac y
cesglir ati yr holl genhedloedd, at enw yr ARGLWYDD, i Jerwsalem: ac ni rodiant
mwy yn ôl cildynrwydd eu calon ddrygionus.
3:18 Yn y dyddiau hynny y rhodia tŷ Jwda gyda thŷ Israel, a hwy a
ddeuant ynghyd, o dir y gogledd, i’r tir a roddais i yn etifeddiaeth i’ch tadau
chwi.
3:19 Ond mi a ddywedais. Pa fodd y’th osodaf ymhlith y plant, ac y rhoddaf i ti
dir dymunol, sef etifeddiaeth ardderchog lluoedd y cenhedloedd? ac a ddywedais,
Ti a elwi arnaf fi, Fy nhad, ac ni throi ymaith oddi ar fy ôl i.
3:20 Yn ddiau fel yr anffyddlona gwraig oddi wrth ei chyfaill; felly, tŷ
Israel, y buoch anffyddlon i mi, medd yr ARGLWYDD .
3:21 Llef a glywyd yn y mannau uchel, wylofain a dymuniadau meibion Israeli:
canys gwyrasant eu ffordd, ac anghofiasant yr ARGLWYDD eu Duw.
3:22 Ymchwelwch, feibion gwrthnysig, a mi a iachâf eich gwrthnysigrwydd chwi.
Wele ni yn dyfod atat ti; oblegid ti yw yr ARGLWYDD ein Duw.
3:23 Diau fod yn ofer ymddiried am help o’r bryniau, ac o liaws y mynyddoedd:
diau fod iachawdwriaeth Israel yn yr ARGLWYDD ein Duw ni.
3:24 Canys gwarth a ysodd lafur ein tadau o’n hieuenctid; eu defaid a’u
gwartheg, eu meibion a’u merched.
3:25 Gorwedd yr ydym yn ein cywilydd, a’n gwarth a’n todd ni: canys yn erbyn yr
ARGLWYDD ein Duw y pechasom, nyni a’n tadau, o’n hieuenctid hyd y dydd heddiw,
ac ni wrandawsom ar lais yr ARGLWYDD ein Duw.
PENNOD 4
4:1 Israel, os dychweli, dychwel ataf fi, medd yr ARGLWYDD: hefyd os rhoi
heibio dy ffieidd-dra oddi ger fy mron, yna ni’th symudir.
4:2 A thi a dyngi, Byw yw yr ARGLWYDD, mewn gwirionedd, mewn barn, ac mewn
cyfiawnder: a’r cenhedloedd a ymfendithiant ynddo; ie, ynddo ef yr
ymglodforant.
4:3 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD wrth wŷr Jwda, ac wrth Jerwsalem:
Braenerwch i chwi fraenar, ac na heuwch mewn drain.
4:4 Ymenwaedwch i’r ARGLWYDD, a rhoddwch heibio ddienwaediad eich calon, chwi
gwŷr Jwda, a thrigolion Jerwsalem: rhag i’m digofaint ddyfod allan fel
tân, a llosgi fel na byddo diffoddydd, oherwydd drygioni eich amcanion.
4:5 Mynegwch yn Jwda, a chyhoeddwch yn Jerwsalem, a dywedwch, Utgenwch utgorn
yn y tir: gwaeddwch, ymgesglwch, a dywedwch, Ymgynullwch, ac awn i’r dinasoedd
caerog.
4:6 Codwch faner tua Seion; ffowch, ac na sefwch; canys mi a ddygaf ddrwg o’r
gogledd, a dinistr mawr.
4:7 Y llew a ddaeth i fyny o’i loches, a difethwr y Cenhedloedd a gychwynnodd,
ac a aeth allan o’i drigle, i wneuthur dy dir yn orwag; a’th ddinasoedd a
ddinistrir heb drigiannydd.
4:8 Am hyn ymwregyswch â lliain sach; galerwch ac udwch: canys angerdd llid yr
ARGLWYDD ni throes oddi wrthym ni.
4:9 Ac yn y dydd hwnnw, medd yr ARGLWYDD, y derfydd am galon y brenin, ac am
galon y penaethiaid: yr offeiriaid hefyd a synnant, a’r proffwydi a ryfeddant.
4:10 Yno y dywedais, O ARGLWYDD DDUW, yn sicr gan dwyllo ti a dwyllaist y bobl
yma a Jerwsalem, gan ddywedyd, Bydd heddwch i chwi; ac eto fe ddaeth y cleddyf
hyd at yr enaid.
4:11 Yn yr amser hwnnw y dywedir wrth y bobl hyn, ac wrth Jerwsalem, Gwynt sych
yr uchel leoedd yn y diffeithwch tua merch fy mhobl, nid i nithio, ac nid i
buro;
4:12 Gwynt llawn o’r lleoedd hynny a ddaw ataf fi: weithian hefyd myfi a
draethaf farn yn eu herbyn hwy.
4:13 Wele, megis cymylau y daw i fyny, a’i gerbydau megis corwynt: ei feirch
sydd ysgafnach na’r eryrod. Gwae nyni! Canys ni a anrheithiwyd.
4:14 O Jerwsalem, golch dy galon oddi wrth ddrygioni, fel y byddech gadwedig:
pa hyd y lletyi o’th fewn goeg amcanion?
4:15 Canys llef sydd yn mynegi allan o Dan, ac yn cyhoeddi cystudd allan o
fynydd Effraim.
4:16 Coffewch i’r cenhedloedd, wele, cyhoeddwch yn erbyn Jerwsalem, ddyfod
gwylwyr o wlad bell, a llefaru yn erbyn dinasoedd Jwda.
4:17 Megis ceidwaid maes y maent o amgylch yn ei herbyn; am iddi fy niclloni,
medd yr ARGLWYDD.
4:18 Dy ffordd di a’th amcanion a wnaethant hyn i ti: dyma dy ddrygioni di, am
ei fod yn chwerw, am ei fod yn cyrhaeddyd hyd at dy galon di.
4:19 Fy mol, fy mol; gofidus wyf o barwydennau fy nghalon; mae fy nghalon yn
terfysgu ynof: ni allaf dewi, am i ti glywed sain yr utgorn, O fy enaid, a
gwaedd rhyfel.
4:20 Dinistr ar ddinistr a gyhoeddwyd; canys yr holl dir a anrheithiwyd: yn
ddisymwth y distrywiwyd fy lluestai i, a’m cortenni yn ddiatreg.
4:21 Pa hyd y gwelaf faner, ac y clywaf sain yr utgorn?
4:22 Canys y mae fy mhobl i yn ynfyd heb fy adnabod i, meibion angall ydynt, ac
nid deallgar hwynt: y maent yn synhwyrol i wneuthur drwg, eithr gwneuthur da ni
fedrant.
4:23 Mi a edrychais ar y ddaear, ac wele, afluniaidd a gwag oedd; ac ar y nefoedd,
a goleuni nid oedd ganddynt.
4:24 Mi a edrychais ar y mynyddoedd, ac wele, yr oeddynt yn crynu; a’r holi
fryniau a ymysgydwent.
4:35 Mi a edrychais, ac wele, nid oedd dyn, a holl adar y nefoedd a giliasent.
4:26 Mi a edrychais, ac wele y doldir yn anialwch, a’i holl ddinasoedd a
ddistrywiasid o flaen yr ARGLWYDD, gan lidiowgrwydd ei ddicter ef.
4:27 Canys fel hyn y dywedodd yr ARGLWYDD, Y tir oll fydd diffeithwch: ac eto
ni wnaf ddiben.
4:28 Am hynny y galara y ddaear, ac y tywylla y nefoedd oddi uchod: oherwydd
dywedyd ohonof fi. Mi a’i bwriedais, ac ni bydd edifar gennyf, ac ni throaf
oddi wrtho.
4:29 Rhag trwst y gwŷr meirch a’r saethyddion y ffy yr holl ddinas; hwy
ânt i’r drysni, ac a ddringant ar y creigiau: yr holl ddinasoedd a adewir, ac heb
neb a drigo ynddynt.
4:30 A thithau yr anrheithiedig, beth a wnei? Er ymwisgo ohonot ag ysgarlad, er
i ti ymdrwsio â thlysau aur, er i ti liwio dy wyneb â lliwiau, yn ofer y’th
wnei dy hun yn deg; dy gariadau a’th ddirmygant, ac a geisiant dy einioes.
4:31 Canys clywais lef megis gwraig yn esgor, cyfyngder fel benyw yn esgor ar
ei hetifedd cyntaf, llef merch Seion yn ochain, ac yn lledu ei dwylo, gan
ddywedyd, Gwae fi yr awr hon! oblegid diffygiodd fy enaid gan leiddiaid.
PENNOD 5
5:1 Rhedwch yma a thraw ar hyd heolydd Jerwsalem, ac edrychwch yr awr hon,
mynnwch wybod hefyd, a cheisiwch yn ei heolydd hi, o chewch ŵr, a oes a
wnei farn, a gais wirionedd, a myfi a’i harbedaf hi.
5:2 Ac er dywedyd ohonynt, Byw yw yr ARGLWYDD, eto yn gelwyddog y tyngant.
5:3 O ARGLWYDD, onid ar y gwirionedd y mae dy lygaid di? ti a’u trewaist hwynt,
ac nid ymofidiasant; difeaist hwynt, eithr gwrthodasant dderbyn cerydd: hwy a
wnaethant eu hwynebau yn galetach na chraig, gwrthodasant ddychwelyd.
5:4 A mi a ddywedais, Yn sicr tlodion ydyw y rhai hyn, ynfydion ydynt: canys
nid adwaenant ffordd yr ARGLWYDD, na barn eu Duw.
5:5 Mi a af rhagof at y gwŷr mawr, ac a ymddiddanaf â hwynt; canys hwy
a-wybuant ffordd yr ARGLWYDD, a barn eu Duw: eithr y rhai hyn a gyd-dorasant yr
iau, ac a ddrylliasant y rhwymau.
5:6 Oblegid hyn llew o’r coed a’u tery hwy, blaidd o’r anialwch a’u distrywia
hwy, llewpard a wylia ar eu dinasoedd hwy: pawb a’r a ddêl allan ohonynt a
rwygir: canys eu camweddau a amlhasant eu gwrthdrofeydd a chwanegasant.
5:7 Pa fodd y’th arbedwn am hyn? dy blant a’m gadawsant i, ac a dyngasant i’r
rhai nid ydynt dduwiau: a phan ddiwellais hwynr, gwnaethant odineb, ac a
heidiasant i dŷ y butain.
5:8 Oeddynt fel meirch porthiannus y bore, gweryrent bob un ar wraig ei
gymydog.
5:9 Onid ymwelaf am y pethau hyn? medd yr ARGLWYDD: oni ddial fy enaid ar
gyfryw genedl â hon?
5:10 Dringwch ar ei muriau hi, a distrywiwch, ond na orffennwch yn llwyr:
tynnwch ymaith ei murganllawiau hi: canys nid eiddo’r ARGLWYDD ydynt.
5:11 Oblegid tŷ Israel a thŷ Jwda a wnaethant yn anffyddlon iawn â
mi, medd yr ARGLWYDD.
5:12 Celwyddog fu.mt yn erbyn yr ARGLWYDD, a dywedasant, Nid efe yw; ac ni
ddaw drygfyd arnom, ac ni welwn gleddyf na newyn:
5:13 A’r proffwydi a fuant fel gwynt, a’r gair nid yw ynddynt: fel hyn y gwneir
iddynt hwy.
5:14 Am hynny fel hyn y dywed ARGLWYDD DDUW y lluoedd, Am i chwi ddywedyd y
gair hwn, wele fi yn rhoddi fy ngeiriau yn dy enau di yn dân, a’r bobl hyn yn
gynnud, ac efe a’u difa hwynt.
5:15 Wele, mi a ddygaf arnoch chwi, tŷ Israel, genedl o bell, medd yr
ARGLWYDD; cenedl nerthol ydyw, cenedl a fu er ys talm, cenedl ni wyddost ei
hiaith, aco ni ddeelli beth a ddywedant.
5:16 Ei chawell saethau hi sydd fel bedd agored, cedyrn ydynt oll.
5:17 A hi a fwyty dy gynhaeaf di, a’th fara, yr hwn a gawsai dy feibion di a’th
ferched ei fwyta: hi a fwyty dy ddefaid di a’th wartheg; hi a fwyty dy winwydd
a’th ffigyswydd: dy ddinasoedd cedyrn, y rhai yr wyt yn ymddiried
ynddynt, a dioda hi â’r cleddyf .
5:18 Ac er hyn, yn y dyddiau hynny, medd yr ARGLWYDD, ni wnaf fi gwbl ben â
chwi.
5:19 A bydd pan ddywedoch, Paham y gwna yr ARGLWYDD ein Duw hyn oll i ni?
ddywedyd ohonot tithau wrthynt, Megis y gwrthodasoch fi, ac y gwasanaethasoch
dduwiau dieithr yn eich tir eich hun; felly gwasanaethwch ddieithriaid mewn tir
ni byddo eiddo chwi.
5:20 Mynegwch hyn yn nhŷ Jacob, a chyhoeddwch hyn yn Jwda, gan ddywedyd,
5:21 Gwrando hyn yn awr, ti bobl ynfyd ac heb ddeall; y rhai y mae llygaid
iddynt, ac ni welant; a chlustiau iddynt, ac ni chlywant:
5:22 Onid ofnwch chwi fi? medd yr ARGLWYDD: oni chrynwch rhag fy mron, yr hwn a
osodais y tywod yn derfyn i’r môr trwy ddeddf dragwyddol, fel nad elo dros
hwnnw; er i’r tonnau ymgyrchu, eto ni thycia iddynt; er iddynt derfysgu, eto ni
ddeuant dros hwnnw?
5:23 Eithr i’r bobl hyn y mae calon wrthnysig ac anufuddgar: hwynt-hwy a
giliasant, ac a aethant ymaith.
5:24 Ac ni ddywedant yn eu calon, Ofnwn weithian yr ARGLWYDD ein Duw, yr hwn
sydd yn rhoi’r glaw cynnar a’r diweddar yn ei amser: efe a geidw i ni ddefodol
wythnosau y cynhaeaf.
5:25 Eich anwireddau chwi a droes heibio y rhai hyn, a’ch pechodau chwi a
ataliasant ddaioni oddi wrthych.
5:26 Canys ymysg fy mhobl y ceir anwiriaid, y rhai a wyliant megis un yn gosod
maglau: gosodant offer dinistr, dynion a ddaliant.
5:27 Fel cawell yn llawn o adar, felly y mae eu tai hwynt yn llawn o dwyll: am
hynny y cynyddasant, ac yr ymgyfoethogasant.
5:28 Tewychasant, disgleiriasant, aethant hefyd tu hwnt i weithredoedd y
drygionus; ni farnant farn yr amddifad, eto ffynasant; ac ni farnant farn yr
anghenus.
5:29 Onid ymwelaf am y pethau hyn? medd yr ARGLWYDD; oni ddial fy enaid ar
gyfryw genedl a hon?
5:30 Peth aruthr ac erchyll a wnaed yn y tir:
5:31 Y proffwydi a broffwydant gelwydd, yr offeiriaid hefyd a lywodraethant
trwy eu gwaith hwynt; a’m pobl a hoffant hynny: eto beth a wnewch yn niwedd
hyn?
PENNOD 6
6:1 Ymgynullwch i ffoi, meibion Benjamin, o ganol Jerwsalem, ac yn Tecoa
utgenwch utgom; a chodwch ffagl yn Beth-haccerem: canys drwg a welir o’r
gogledd, a dinistr mawr.
6:2 Cyffelybais ferch Seion i wraig deg foethus. .
6:3 Ati hi y daw y bugeiliaid â’u diadellau: yn ei herbyn hi o amgylch y
gosodant eu pebyll; porant bob un yn ei le.
6:4 Paratowch ryfel yn ei herbyn hi; codwch, ac awn i fyny ar hanner dydd. Gwae
ni! oherwydd ciliodd y dydd, canys cysgodau yr hwyr a ymestynasant.:
6:5 Codwch, ac awn i fyny o hyd nos, a distrywiwn ei phalasau hi.
6:6 Canys fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Torrwch goed, a chodwch glawdd yn
erbyn Jerwsalem. Dyma y ddinas sydd i ymweled â hi, gorthrymder yw hi oll
o’i mewn.
6:7 Megis y gwna ffynnon i’w dwfr darddu allan, felly y mae hi yn bwrw allan ei
drygioni: trais ac ysbail a glywir ynddi; gofid a dyrnodiau sydd yn wastad ger
fy mron.
6:8 Cymer addysg, O Jerwsalem, rhag i’m henaid i ymado oddi wrthyt; rhag i mi
dy osod di yn anrhaith, yn dir anghyf-aniieddol.
6:9 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Gan loffa y lloffant weddill Israel fel
gwinwydden; tro dy law yn ei hôl, megis casglydd grawnwin i’r basgedau.
6:10 Wrth bwy y dywedaf fi, a phwy a rybuddiaf, fel y clywant? Wele, eu
clusthwy sydd ddienwaededig, ac ni allant wrando: wele, dinnygus ganddynt air
yr ARGLWYDD; nid oes ganddynt ewyllys iddo.
6:11 Am hynny yr ydwyf fi yn llawn o lid yr ARGLWYDD, bhnais yn ymatal:
tywallt-af ef ar y plant yn yr heol, ac ar gynull-eidfa y gwŷr ieuainc
hefyd: canys y gŵr a’r wraig a ddelir, yr henwr a’r llawn o ddyddiau.
6:12 A’u tai a ddigwyddant i eraill, eu meysydd a’u gwragedd hefyd: canys
estynnaf fy llaw ar drigolion y wlad, medd yr ARGLWYDD.
6:13 Oblegid o’r lleiaf ohonynt hyd y mwyaf, pob un sydd yn ymroi i
gybydd dod: ac o’r proffwyd hyd yr offeiriad, pob un sydd yn gwneuthur
ffalster.
6:14 A hwy a iachasant friw merch fy mhobl i yn esmwyth, gan ddywedyd, Heddwch,
heddwch; er nad oedd heddwch.
6:15 A ydoedd arnynt hwy gywilydd pan wnelent ffieidd-dra? nid ydoedd arnynt
hwy ddim cywilydd, ac ni fedrent wrido: am hynny y cwympant ymysg y rhai a
gwympant, yn yr amser yr ymwelwyf â hwynt y cwympant, medd yr ARGLWYDD.
6:16 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Sefwch ar y ffyrdd, ac edrychwch, a gofynnwch
am yr hen lwybrau, lle mae ffordd dda, a rhodiwch ynddi; a chwi a gewch
orffwystra i’ch eneidiau. Ond hwy a ddywedasant, Ni rodiwn ni ynddi.
6:17 A mi a osodais wylwyr arnoch chwi, gan ddywedyd, Gwrandewch ar sain yr
utgorn. Hwythau a ddywedasant, Ni wrandawn ni ddim.
6:18 Am hynny clywch, genhedloedd: a thi gynulleidfa, gwybydd pa bethau sydd yn
eu plith hwynt.
6:19 Gwrando, tydi y ddaear; wele fi yn dwyn drygfyd ar y bobl hyn, sef ffrwyth
eu meddyliau eu hunain; am na wrandawsant ar fy ngeiriau, na’m cyfraith, eithr
gwrthodasant hi.
6:20 I ba beth y daw i mi thus o Seba, a chalamus peraidd o wlad bell? eich
poethoffrymau nid ydynt gymeradwy, ac nid melys eich aberthau gennyf.
6:21 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Wele fi yn rhoddi tramgwyddiadau i’r
bobl hyn, fel y tramgwyddo wrthynt y tadau a’r meibion ynghyd; cymydog a’i
gyfaill a ddifethir.
6:22 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Wele bobl yn dyfod o dir y gogledd, a chenedl
fawr a gyfyd o ystlysau y ddaear.
6:23 Yn y bwa a’r waywffon yr ymaflant; creulon ydynt, ac ni chymerant
drugaredd: eu llais a rua megis y môr, ac ar feirch y marchogant yn daclus,
megis gwŷr i ryfel yn dy erbyn di, merch Seion.
6:24 Clywsom sôn amdanynt; ein dwylo a laesasant, blinder a’n daliodd, fel
gofid gwraig yn esgor.
6:25 Na ddos allan i’r maes, ac na rodia ar hyd y ffordd: canys cleddyf y gelyn
ac arswyd sydd oddi amgylch.
6:26 Merch fy mhobl, ymwregysa â sachliain, ac ymdroa yn y lludw; gwna i
ti gwynfan a galar tost, megis am unig fab: canys y distrywiwr a ddaw yn
ddisymwth arnom ni.
6:27 Mi a’th roddais di yn dŵr ac yn gadernid ymysg fy mhobl, i wybod ac i
brofi eu ffordd hwy.
6:28 Cyndyn o’r fath gyndynnaf ydynt oll, yn rhodio ag enllib; efydd a haearn
ynt; llygru y maent hwy oll.
6:29 Llosgodd y fegin; gan dân y darfu y plwm; yn ofer y toddodd y toddydd:
canys ni thynnwyd y rhai drygionus ymaith.
6:30 Yn arian gwrthodedig y galwant hwynt; am wrthod o’r ARGLWYDD hwynt.
PENNOD 7
7:1 Y gair yr hwn a ddaeth at Jeremeia oddi wrth yr ARGLWYDD, gan ddywedyd,
7:2
Saf di ym mhorth tŷ yr ARGLWYDD, a chyhoedda y gair hwn yno, a
dywed, Gwrandewch air yr ARGLWYDD, chwi holl Jwda, y rhai a ddeuwch i mewn trwy
y pyrth hyn i addoli yr ARGLWYDD.
7:3 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel, Gwellhewch eich ffyrdd,
a’ch gweithredoedd; ac mi a wnaf i chwi drigo yn y man yma.
7:4 Nac ymddiriedwch mewn geiriau celwyddog, gan ddywedyd, Teml yr ARGLWYDD,
teml yr ARGLWYDD, teml yr ARGLWYDD ydynt.
7:5 Canys os gan wellhau y gwellhewch eich ffyrdd a’ch gweithredoedd; os gan
wneuthur y gwnewch farn rhwng gŵr a’i gymydog;
7:6 Ac ni orthrymwch y dieithr, yr amddifad, a’r weddw; ac ni thywelltwch waed
gwirion yn y fan hon; ac ni rodiwch ar ôl duwiau dieithr, i’ch niwed eich hun;
7:7 Yna y gwnaf i chwi drigo yn y fan hon, yn y tir a roddais i’ch tadau chwi,
yn oes oesoedd.
7:8 Wele chwi yn ymddiried mewn geiriau celwyddog ni wnânt les.
7:9 Ai yn lladrata, yn lladd, ac yn godinebu, a thyngu anudon, ac arogl-darthu
i Baal, a rhodio ar ôl duwiau dieithr, y rhai nid adwaenoch;
7:10 Y deuwch ac y sefwch ger fy mron i yn y tŷ hwn, yr hwn y gelwir fy
enw i arno, ac y dywedwch, Rhyddhawyd ni i wneuthur y ffieidd-dra hyn oll?
7:11 Ai yn lloches lladron yr aeth y tŷ yma, ar yr hwn y gelwir fy enw i,
gerbron eich llygaid? wele, minnau a welais hyn, medd yr ARGLWYDD.
7:12 Eithr, atolwg, ewch i’m lle, yr hwn a fu yn Seilo, lle y gosodais fy enw
ar y cyntaf, ac edrychwch beth a wneuthum i hwnnw, oherwydd anwiredd fy mhobl
Israel.
7:13 Ac yn awr, am wneuthur ohonoch yr holl weithredoedd hyn, medd yr ARGLWYDD,
minnau a leferais wrthych, gan godi yn fore, a llefaru, eto ni chlywsoch; a
gelwais arnoch, ond nid atebasoch:
7:14 Am hynny y gwnaf i’r tŷ hwn y gelwir fy enw arno, yr hwn yr ydych yn
ymddiried ynddo, ac i’r lle a roddais i chwi ac i’ch tadau, megis y gwneuthum i
Seilo.
7:15 A mi a’ch taflaf allan o’m golwg, fel y teflais eich holl frodyr, sef holl
had Effraim.
7:16 Am hynny na weddïa dros y bobl hyn, ac na ddyrchafa waedd na gweddi
drostynt, ac nac eiriol arnaf: canys ni’th wrandawaf.
7:17 Oni weli di beth y maent hwy yn ei wneuthur yn ninasoedd Jwda, ac yn
heolydd Jerwsalem?
7:18 Y plant sydd yn casglu cynnud, a’r tadau yn cynnau tân., a’r gwragedd yn
tylino toes, i wneuthur teisennau .i frenhines y nef, ac i dywallt
diod-offrymau i dduwiau dieithr, i’m digio i.
7:19 Ai fi y maent hwy yn ei ddigio? medd yr ARGLWYDD: ai hwynt eu hun, er
cywilydd i’w hwynebau eu hun?
7:20 Am hynny fel hyn y dywed yr Arglwydd DDUW, Wele, fy llid a’m digofaint a
dywelltir ar y man yma, ar ddyn ac ar anifail, ar goed y maes, ac ar ffrwyth y
ddaear; ac efe a lysg, ac nis diffoddir.
7:21 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Rhoddwch eich
poethoffrymau at eich aberthau, a bwytewch gig.
7:22 Canys ni ddywedais i wrth eich tadau, ac ni orchmynnais iddynt, y dydd y
dygais hwynt o dir yr Aifft, am boethoffrymau neu aberthau:
7:23 Eithr y peth hyn a orchmynnais iddynt, gan ddywedyd, Gwrandewch ar fy
llef, a mi a fyddaf DDUW i chwi, a chwithau fyddwch yn bobl i minnau; a
rhodiwch yn yr holl ffyrdd a orchmynnais i chwi, fel y byddo yn ddaionus i
chwi.
7:24 Eithr ni wrandawsant, ac ni ostyngasant eu clust, ond rhodiasant yn ôl
cynghorion a childynrwydd eu calon ddrygionus, ac aethant yn ôl, ac nid ymlaen.
7:25 O’r dydd y daeth eich tadau chwi allan o wlad yr Aifft hyd y dydd hwn, mi
a ddanfonais atoch fy holl wasanaethwyr y proffwydi, bob dydd’gan foregofli, ac
anfon:
7:26 Er hynny ni wrandawsant arnaf fi, ac ni ostyngasant eu dust, eithr
caledasant eu gwarrau; gwnaethant yn waeth na’u tadau.
7:27 Am hynny ti a ddywedi y geiriau hyn oll wrthynt; ond ni wrandawant arnat:
gelwi hefyd arnynt; ond nid atebant di.
7:28 Eithr ti a ddywedi wrthynt, Dyma genedl ni wrendy ar lais yr ARGLWYDD ei
Duw, ac ni dderbyn gerydd: darfu am y gwirionedd, a thorrwyd hi ymaith o’u
genau hwynt.
7:29 Cneifia dy wallt, O Jerwsalem, a bwrw i ffordd; a chyfod gwynfan ar y
lleoedd uchel: canys yr ARGLWYDD a fwriodd i ffordd ac a wrthododd genhedlaeth
ei ddigofaint.
7:30 Canys meibion Jwda a wnaethant ddrwg yn fy ngolwg, medd yr ARGLWYDD:
gosodasant eu ffieidd-dra yn y tŷ yr hwn y gelwir fy enw arno, i’w halogi
ef.
7:31 A hwy a adeiladasant uchelfeydd Toffet, yr hon sydd yng nglyn mab Hinnom,
i losgi eu meibion a’u merched yn tân, yr hyn ni orchmynnais, ac ni feddyliodd
fy nghalon.
7:32 Am hynny wele y dyddiau yn dyfod, medd yr ARGLWYDD, na elwir hi mwy
Toffet, na glyn mab Hinnoin, namyn glyn lladdedigaeth; canys claddant o fewn
Toffet, nes bod eisiau lle.
7:33 A bydd celanedd y bobl hyn yn fwyd i adar y nefoedd, ac i anifeiliaid y
ddaear, ac ni bydd a’u tarfo.
7:34 Yna y gwnaf i lais llawenydd, a llais digrifwch, llais priodfab, a llais
priodferch, ddarfod allan o ddinasoedd Jwda, ac o heolydd Jerwsalem; canys yn
anrhaith y bydd y wlad.
PENNOD 8
8:1 Yn yr amser hwnnw, medd yr ARGLWYDD, y dygant hwy esgyrn brenhinoedd
Jwda, ac esgyrn ei dywysogion, ac esgyrn yr offeiriaid, ac esgyrn y proffwydi,
ac esgyrn trigolion Jerwsalem, allan o’u beddau.
8:2 A hwy a’u taenant o flaen yr haul, ac o flaen y lleuad, a holl lu y nefoedd
y rhai a garasant hwy, a’r rhai a wasanaethasant, a’r rhai y rhodiasant ar eu
hôl, a’r rhai a geisiasant, a’r rhai a addolasant: ni chesglir hwynt, ac nis
cleddir; yn domen ar wyneb y ddaear y byddant.
8:3 Ac angau a ddewisir o flaen bywyd gan yr holl weddillion a adewir o’r teulu
drwg hwn, y rhai a adewir yn y lleoedd oll y gyrrais i hwynt yno, medd ARGLWYDD
y lluoedd.
8:4 Ti a ddywedi wrthynt hefyd, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; A gwympant hwy, ac
ni chodant? a dry efe ymaith, ac oni ddychwel?
8:5 Paham y ciliodd pobl Jerwsalem yma yn eu hôl ag encil tragwyddol? glynasant
mewn twyll, gwrthodasant ddychwelyd;.
8:6 Mi a wrandewais ac a glywais, ond ni ddywedent yn iawn: nid edifarhaodd neb
am ei anwiredd, gan ddywedyd, Beth a wneuthum i? pob un oedd yn troi i’w yrfa,
megis march yn rhuthro i’r frwydr.
8:7 Ie, y ciconia yn yr awyr a edwyn ei dymhorau; y durtur hefyd, a’r aran, a’r
wennol, a gadwant amser eu dyfodiad; eithr fy mhobl i ni wyddant farn yr ARGLWYDD.
8:8 Pa fodd y dywedwch, Doethion ydym ni, a chyfraith yr ARGLWYDD sydd gyda ni?
wele, yn ddiau ofer y gwnaeth hi; ofer yw pin yr ysgrifenyddion.:
8:9 Y doethion a waradwyddwyd, a ddychrynwyd, ac a ddaliwyd: wele
gwrthodasant air yr ARGLWYDD; a pha ddoethineb sydd ynddynt?
8:10 Am hynny y rhoddaf eu gwragedd hwynt i eraill, a’u meysydd i’r rhai a’u
meddianno: canys o’r lleiaf hyd y mwyaf, pob un sydd yn ymroi i gybydd-dod; o’r
proffwyd hyd at yr offeiriad, pawb sydd yn gwneuthur ffalster.
8:11 Iachasant hefyd archoll merch fy mhobl yn ysgafn, gan ddywedyd, Heddwch,
heddwch; pryd nad oedd heddwch.
8:12 A fu gywilydd arnynt hwy pan wnaethant ffieidd-dra? na fu ddim cywilydd
arnynt, ac ni fedrasant wrido: am hynny y syrthiant ymysg y rhai a syrthiant:
yn amser eu hymweliad y syrthiant, medd yr ARGLWYDD.
8:13 Gan ddifa y difaf hwynt, medd yr ARGLWYDD; ni bydd grawnwin ar y
winwydden, na ffigys ar y ffigysbren, a’r ddeilen a syrth; a’r hyn a roddais
iddynt a ymedy â hwynt.
8:14 Paham yr ydym ni yn aros? ymgesglwch ynghyd, ac awn i’r dinasoedd cedyrn,
a distawn yno: canys yr ARGLWYDD ein Duw a’n gostegodd, ac a roes i ni ddwfr
bustl i’w yfed, oherwydd pechu ohonom yn erbyn yr ARGLWYDD.
8:15 Disgwyl yr oeddem am heddwch, eto ni ddaeth daioni; am amser
meddyginiaeth, ac wele ddychryn.
8:16 O Dan y clywir ffroeniad ei feirch ef; gan lais gweryriad ei gedyrn ef y
crynodd yr holl ddaear: canys hwy a ddaethant, ac a fwytasant y tir, ac oll a
oedd ynddo; y ddinas a’r rhai sydd yn trigo ynddi.
8:17 Canys wele, mi a ddanfonaf seirff, asbiaid i’ch mysg, y rhai nid oes swyn
rhagddynt: a hwy a’ch brathant chwi, medd yr ARGLWYDD.
8:18 Pan ymgysurwn yn erbyn gofid,. fy nghalon sydd yn gofidio
ynof.
8:19 Wele lais gwaedd merch fy mhobl, oblegid y rhai o wlad bell: Onid ydyw yr
ARGLWYDD yn Seion? onid yw ei brenin hi ynddi? paham y’m digiasant a’u delwau
cerfiedig, ac ag oferedd dieithr?
8:20 Y cynhaeaf a aeth heibio, darfu yr haf, ac nid ydym ni gadwedig.
8:21 Am friw merch fy mhobl y’m briwyd i: galerais; daliodd synder fi.
8:22 Onid oes driagl yn Gilead? onid oes yno ffisigwr? paham na wellha iechyd
merch fy mhobl?
PENNOD 9
9:1 O na bai fy mhen yn ddyfroedd, a’m llygaid yn ffynnon o ddagrau, fel yr
wylwn ddydd a nos am laddedigion merch fy mhobl!
9:2 O na byddai i mi yn yr anialwch lety fforddolion, fel y gadawn fy mhobl, ac
yr elwn oddi wrthynt! canys hwynt oll ydynt odinebus, a chymanfa
anffyddloniaid.
9:3 A hwy a anelasant eu tafod fel eu bwa i gelwydd; ac nid at wirionedd yr
ymgryfhasant ar y ddaear: canys aethant o ddrwg i ddrwg, ac nid adnabuant fi,
medd yr ARGLWYDD.
9:4 Gochelwch bawb ei gymydog, ac na choelied neb ei frawd: canys pob brawd gan
ddisodli a ddisodla, a phob cymydog a rodia yn dwyllodrus.
9:5 Pob un hefyd a dwylla ei gymydog, a’r gwir nis dywedant: hwy a ddysgasant
eu tafodau i ddywedyd celwydd, ymfliniasant yn gwneuthur anwiredd.
9:6 Dy drigfan sydd yng nghanol twyll: oherwydd twyll y gwrthodasant fy adnabod
i, medd yr ARGLWYDD.
9:7 Am hynny fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd; Wele fi yn eu toddi hwynt, ac
yn eu profi hwynt; canys pa wedd y gwnaf oherwydd merch fy mhobl?
9:8 Saeth lem yw eu tafod hwy, yn dywedyd twyll: â’i enau y traetha un heddwch
with ei gymydog, eithr o’i fewn y gesyd gynllwyn iddo.
9:9 Onid ymwelaf â hwynt am hyn? medd yr ARGLWYDD: oni ddial fy enaid ar gyfryw
genedl â hon?
9:10 Dros y mynyddoedd y codaf wylofain a chwynfan, a galar dros lanerchau yr
anialwch; am eu llosgi hwynt, fel na thramwyo neb trwyddynt, ac na chlywir
llais ysgrubliaid: adar y nefoedd a’r anifeiliaid hefyd a giliasant, aethant
ymaith.
9:11 A mi a wnaf Jerwsalem yn garneddau ac yn drigfan dreigiau; a
dinasoedd Jwda a wnaf yn ddiffeithwch heb breswylydd.
9:12 Pa ŵr sydd ddoeth a ddeall hyn? a phwy y traethodd genau yr ARGLWYDD
wrtho, fel y mynego paham y darfu am y tir, ac y llosgwyd fel anialwch heb
gyniweirydd?
9:13 A dywedodd yr ARGLWYDD, Am wrthod ohonynt fy nghyfraith, yr hon a roddais
ger eu bron hwynt, ac na wrandawsant ar fy llef, na rhodio ynddi,
9:14 Eithr myned yn ôl cyndynrwydd eu calon eu hun, ac yn ôl Baalim, yr hyn a
ddysgodd eu tadau iddynt:
9:15 Am hynny fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel, Wele, mi a’u
bwydaf hwynt, y bobl hyn, â wermod, ac a’u diodaf hwynt â dwfr bustl.
9:16 Gwasgaraf hwynt hefyd ymysg cenhedloedd nid adnabuant hwy na’u tadau: a mi
a ddanfonaf ar eu hôl hwynt gleddyf, hyd oni ddifethwyf hwynt.
9:17 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd; Edrychwch, a gelwch am alarwragedd i
ddyfod, a danfonwch am y rhai cyfarwydd, i beri iddynt ddyfod,
9:18 A brysio, a chodi cwynfan amdanom ni,
fel y gollyngo ein llygaid ni ddagrau, ac y difero ein hamrantau ni ddwfr.
9:19 Canys llais cwynfan a glybuwyd o Seion, Pa wedd y’n hanrheithiwyd! Ni a
lwyr waradwyddwyd; oherwydd i ni adael y tir, oherwydd i’n trigfannau ein bwrw
ni allan.
9:20 Eto gwrandewch air yr ARGLWYDD, O wragedd, a derbynied eich clust air ei
enau ef; dysgwch hefyd gwynfan i’ch merched, a galar bob un i’w gilydd.
9:21 Oherwydd dringodd angau i’n ffenestri, ac efe a ddaeth i’n palasau, i
ddistrywio y rhai bychain oddi allan, a’r gwŷr ieuainc o’r heolydd.
9:22 Dywed, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Celaneddau dynion a syrthiant megis
tom ar wyneb y maes, ac megis y dyrnaid ar ôl y medelwr, ac ni chynnull neb
hwynt.
9:23 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Nac ymffrostied y doeth yn ei
ddoethineb, ac nac ymffrostied y cryfyn ei gryfder, ac nac ymffrostied y
cyfoethog yn ei gyfoeth;
9:24 Eithr y neb a ymffrostio, ymffrostied yn hyn, ei fod yn deall, ac yn fy
adnabod i, mai myfi yw yr ARGLWYDD a wna drugaredd, barn, a chyfiawnder, yn y
ddaear: oherwydd yn y rhai hynny yr ymhyfrydais, medd yr ARGLWYDD.
9:25 Wele y dyddiau yn dyfod, medd yr ARGLWYDD, pan ymwelwyf â phob enwaededig
ynghyd â’r rhai dienwaededig;
9:26 A’r Aifft, ac â Jwda, ac ag Edom, ac â meibion Ammon, ac â Moab, ac â’r
rhai oll sydd yn y cyrrau eithaf, a’r rhai a drigant yn yr anialwch: canys yr
holl genhedloedd hyn sydd ddienwaededig, a holl dŷ Israel sydd â chalon
ddienwaededig.
PENNOD 10
10:1 Gwrandewch y gair a ddywed yr ARGLWYDD wrthych chwi, tŷ
Israel:
10:2 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Na ddysgwch ffordd y cenhedloedd, ac
nac ofnwch arwyddion y nefoedd: canys y cenhedloedd a’u hofnant hwy.
10:3 Canys deddfau y
bobloedd sydd oferedd: oherwydd cymyna un bren o’r coed, gwaithllaw
y saer, â bwyell.
10:4 Ag arian ac ag aur yr harddant ef; â hoelion ac â morthwylion y
sicrhânt ef, fel na syflo.
10:5 Megis palmwydden, syth ydynt hwy, ac ni lefarant: y mae yn rhaid eu
dwyn hwy, am na allant gerdded. Nac ofnwch hwynt; canys ni allant
wneuthur drwg, a gwneuthur da nid oes ynddynt.
10:6 Yn gymaint ag nad oes neb fel tydi, ARGLWYDD: mawr wyt, a mawr yw dy
enw mewn cadernid.
10:7 Pwy ni’th ofna di, Brenin y cenhedloedd? canys i ti y gweddai:
oherwydd ymysg holl ddoethion y cenhedloedd, ac ymysg eu holl deyrnasoedd hwy,
nid oes neb fel tydi.
10:8 Eithr cydynfydasant ac amhwyllasant: athrawiaeth oferedd yw cyff.
10:9 Arian wedi ei yrru yn ddalennau a ddygir o Tarsis, ac aur o Uffas,
gwaith y celfydd, a dwylo’r toddydd: sidan glas a phorffor yw eu gwisg
hwy; gwaith y celfydd ŷnt oll.
10:10 Eithr yr ARGLWYDD ydyw y gwir DDUW, efe yw y Duw byw, a’r Brenin
tragwyddol: rhag ei lid ef y cryna y ddaear, a’r cenhedloedd
ni allant ddioddef ei soriant ef.
10:11 Fel hyn y dywedwch wrthynt; Y duwiau ni
wnaethant y nefoedd a’r ddaear, difethir
hwynt o’r ddaear, ac oddi tan y nefoedd.
10:12 Efe a wnaeth y ddaear trwy ei nerth, efe a sicrhaodd y byd trwy ei
ddoethineb, ac a estynnodd y nefoedd trwy ei synnwyr.
10:13 Pan roddo efe ei lais, y bydd twrf dyfroedd yn y nefoedd, ac efe a
wna i’r tarth ddyrchafu o eithafoedd y ddaear: efe a wna fellt gyda’r glaw, ac
a ddwg y gwynt allan o’i drysorau.
10:14 Ynfyd yw pob dyn yn ei wybodaeth; gwaradwyddwyd pob
toddydd trwy y ddelw gerfiedig: canys celwydd yw ei
ddelw dawdd, ac nid oes anadl ynddynt.
10:15 Oferedd ŷnt, a gwaith cyfeiliorni: yn amser eu gofwy y
difethir hwynt.
10:16 Nid fel y rhai hyn yw rhan Jacob: canys lluniwr pob peth yw efe, ac
Israel yw gwialen ei etifeddiaeth ef. ARGLWYDD y lluoedd yw ei enw.
10:17 Casgl o’r tir dy farsiandiaeth, yr hon wyt yn trigo yn yr
amddiffynfa.
10:18 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Wele fi yn taflu
trigolion y tir y waith hon, a chyfyngaf arnynt, fel y caffont felly.
10:19 Gwae fi am fy mriw! dolurus yw fy archoll: ond mi a ddywedais, Yn
ddiau dyma ofid, a mi a’i dygaf.
10:20 Fy mhabell i a anrheithiwyd, a’m rhaffau oll a dorrwyd; fy mhlant a
aethant oddi wrthyf, ac nid ydynt: nid oes mwy a ledo fy mhabell, nac a gyfyd
fy llenni.
10:21 Canys y bugeiliaid a ynfydasant, ac ni cheisiasant yr ARGLWYDD: am
hynny ni lwyddant; a defaid eu porfa hwy oll a wasgerir.
10:22 Wele, trwst y sôn a ddaeth, a chynnwrf mawr o dir y gogledd, i osod
dinasoedd Jwda yn ddiffeithwch, ac yn drigfan dreigiau.
10:23 Gwn, ARGLWYDD, nad eiddo dyn ei ffordd: nid ar law gŵr a rodio
y mae llywodraethu ei gerddediad.
10:24 Cosba fi, ARGLWYDD,
eto mewn barn; nid yn dy lid, rhag i ti fy ngwneuthur yn ddiddim.
10:25 Tywallt dy lid ar y cenhedloedd y rhai ni’th adnabuant, ac ar y
teuluoedd ni alwasant ar dy enw: canys bwytasant
Jacob, ie, bwytasant ef, difasant ef hefyd, ac anrheithiasant ei gyfannedd.
PENNOD 11
11:1 Y gair yr hwn a ddaeth at Jeremeia oddi wrth yr ARGLWYDD, gan ddywedyd,
11:2 Gwrandewch eiriau y cyfamod hwn, a dywedwch wrth wŷr Jwda, ac wrth
breswylwyr Jerwsalem;
11:3 Dywed hefyd wrthynt, Fel hyn y dywed ARGLWYDD DDUW Israel: Melltigedig
fyddo y gŵr ni wrendy ar eiriau y cyfamod hwn,
11:4 Yr hwn a orchmynnais i’ch tadau chwi y dydd y dygais hwynt o wlad yr
Aifft, o’r ffwrn haearn, gan ddywedyd, Gwrandewch ar fy llef, a gwnewch hwynt,
yn ôl yr hyn oll a orchmynnwyf i chwi; felly chwi a fyddwch yn bobl i mi, a
minnau a fyddaf yn DDUW i chwithau:
11:5 Fel y gallwyf gwblhau y llw a dyngais wrth eich tadau, ar roddi iddynt dir
yn llifeirio o laeth a mêl, megis y mae heddiw. Yna yr atebais, ac y dywedais,
O ARGLWYDD, felly y byddo.
11:6 Yna yr ARGLWYDD a ddywedodd wrthyf, Cyhoedda y geiriau hyn oll yn
ninasoedd Jwda, ac yn heolydd Jerwsalem, gan ddywedyd, Gwrandewch eiriau y
cyfamod hwn, a gwnewch hwynt.
11:7 Canys gan dystiolaethu y tystiolaethais wrth eich tadau, y dydd y dygais
hwynt i fyny o dir yr Aifft, hyd y dydd hwn, trwy godi yn fore, a
thystiolaethu, gan ddywedyd, Gwrandewch ar fy llais.
11:8 Ond ni wrandawsant, ac ni ogwyddasant eu clust, eithr rhodiasant bawb yn
ôl cyndynrwydd eu calon ddrygionus: am hynny y dygaf arnynt holl eiriau y
cyfamod hwn, yr hwn a orchmynnais iddynt ei wneuthur, ond ni wnaethant.
11:9 A dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, Cydfradwriaeth a gafwyd yng ngwŷr
Jwda, ac ymysg trigolion Jerwsalem,
11:10 Troesant at anwiredd eu tadau gynt, y rhai a wrthodasant wrando fy
ngeiriau: a hwy a aethant ar ôl duwiau dieithr i’w gwasanaethu hwy: tŷ
Jwda a thŷ Israel a dorasant fy nghyfamod yr hwn a wneuthum â’u tadau
hwynt.
11:11 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Wele fi yn dwyn drwg arnynt, yr hwn
nis gallant fyned oddi wrtho: yna y gwaeddant arnaf, ac ni wrandawaf hwynt.:
11:12 Yna dinasoedd Jwda a thrigolion Jerwsalem a ânt, ac a waeddant ar y
duwiau yr arogl-darthant iddynt: ond gan waredu ni allant eu gwared hwynt yn
amser eu drygfyd.
11:13 Canys yn ôl rhifedi dy ddinasoedd yr oedd dy dduwiau, O Jwda, ac yn ôl
rhifedi heolydd Jerwsalem y gosodasoch allorau i’r peth gwaradwyddus hwnnw, ie,
allorau i fwgdarthu i Baal.
11:14 Am hynny na weddïa dros y bobl hyn, ac na chyfod waedd neu weddi
drostynt: canys ni wrandawaf yr amser y gwaeddant arnaf oherwydd eu drygfyd.
11:15 Beth a wna fy annwyl yn fy nhy^, gan iddi wneuthur ysgelerder lawer? a’r
cig cysegredig a aeth ymaith oddi wrthyt: pan wnelit ddrygioni, yna y
llawenychit.
11:16 Olewydden ddeiliog deg, o ffrwyth prydferth, y galwodd yr ARGLWYDD dy
enw: trwy drwst cynnwrf mawr y cyneuodd tan ynddi, a’i changhennau a dorrwyd.
11:17 Canys ARGLWYDD y lluoedd, yr hwn a’th blannodd, a draethodd ddrwg yn dy
erbyn, oherwydd drygioni tŷ Israel a thŷ Jwda, y rhai a wnaethant yn
eu herbyn eu hun, i’m digio i, trwy fwgdarthu i Baal.
11:18 A’r ARGLWYDD a hysbysodd i mi, a mi a’i gwn; yna y dangosaist i mi eu
gweithredoedd hwy.
11:19 A minnau oeddwn fel oen neu fustach a ddygid i’w ladd; ac ni wyddwn
fwriadu ohonynt fwriadau yn fy erbyn i, gan ddywedyd, Distrywiwn y pren ynghyd
â’i ffrwyth, a difethwn ef o dir y rhai byw, fel na chofier ei enw ef mwy.
11:20 Eithr, O ARGLWYDD y lluoedd, barnwr cyfiawnder, a chwiliwr yr arennau a’r
galon, gwelwyf dy ddialedd arnynt; canys i ti y datguddiais fy nghwyn.
11:21
Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD am wŷr Anathoth, y rhai a geisiant dy
einioes, gan ddywedyd, Na phroffwyda yn enw yr ARGLWYDD, rhag dy farw trwy ein
dwylo ni:
11:22 Am hynny fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd; Wele fi yn ymweled â hwynt:
y gwŷr ieuainc a fyddant feirw trwy’r cleddyf, a’u meibion a’u merched a
fyddant feirw o newyn.
11:23 Ac ni bydd gweddill ohonynt; canys mi a ddygaf ddrygfyd ar wŷr
Anathoth, sef blwyddyn eu gofwy.
.
PENNOD 12
12:1 Cyfiawn wyt, ARGLWYDD, pan ddadleuwyf â thi: er hynny ymresymaf â thi
am dy farnedigaethau: Paham y llwydda ffordd yr anwir, ac y ffynna yr
anffyddloniaid oll?
12:2 Plennaist hwy, ie, gwreiddiasant, cynyddant, ie, dygant ffrwyth; agos wyt
yn eu genau, a phell oddi wrth eu harennau.
12:3 Ond ti, ARGLWYDD, a’m hadwaenost i; ti a’m gwelaist, ac a brofaist fy
nghalon tuag atat; tyn allan hwynt megis defaid i’r lladdfa, a pharatoa hwynt
erbyn dydd y lladdfa.
12:4 Pa hyd y galara y tir, ac y gwywa gwellt yr holl faes, oblegid drygioni y
rhai sydd yn trigo ynddo? methodd yr anifeiliaid a’r adar, oblegid iddynt ddywedyd,
Ni wêl efe ein diwedd ni.
12:5 O rhedaist ti gyda’r gwŷr traed, a hwy yn dy flino, pa fodd yr
ymdrewi â’r meirch? ac os blinasant di mewn tir heddychlon, yn yr hwn yr
ymddiriedaist, yna pa fodd y gwnei yn ymchwydd yr Iorddonen?
12:6 Canys dy frodyr, a thŷ dy dad, ie, y rhai hynny a wnaethant yn
anffyddlon â thi; hwynt-hwy hefyd a waeddasant yn groch ar dy ôl: na choelia
hwy, er iddynt ddywedyd geiriau teg wrthyt.
12:7 Gadewais fy nhŷ, gadewais fy etifeddiaeth; mi a roddais anwylyd fy
enaid yn llaw ei gelynion.
12:8 Fy etifeddiaeth sydd i mi megis llew yn y coed, rhuo y mae i’m herbyn; am
hynny caseais hi.
12:9 Y mae fy etifeddiaeth i mi fel aderyn brith; y mae yr adar o amgylch yn ei
herbyn hi: deuwch, ymgasglwch, holl fwystfilod y maes, deuwch i ddifa.
12:10 Bugeiliaid lawer a ddistrywiasant fy ngwinllan; sathrasant fy rhandir, fy
rhandir dirion a wnaethant yn ddiffeithwch anrheithiol.
12:11 Gwnaethant hi yn anrhaith, ac wedi ei hanrheithio y galara hi wrthyf: y
tir i gyd a anrheithiwyd, am nad oes neb yn ei gymryd at ei galon.
12:12 Anrheithwyr a ddaethant ar yr holl fryniau trwy’r anialwch: canys cleddyf yr ARGLWYDD a ddifetha o’r naill gwr i’r ddaear hyd y cwr arall i’r ddaear: nid oes heddwch i un cnawd.
12:13 Heuasant wenith, ond hwy a fedant ddrain; ymboenasant, ond ni thycia iddynt; a hwy a gywilyddiant am eich ffrwythydd chwi, oherwydd llid digofaint yr ARGLWYDD.
12:14 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD yn erbyn fy holl gymdogion drwg, y rhai sydd
yn cyffwrdd â’r etifeddiaeth a berais i’m pobl Israel ei hetifeddu, Wele, mi
a’u tynnaf hwy allan o’u tir, ac a dynnaf dŷ Jwda o’u mysg hwynt.
12:15 Ac wedi i mi eu tynnu hwynt allan, mi a ddychwelaf ac a drugarhaf
wrthynt; a dygaf hwynt drachefn bob un i’w etifeddiaeth, a phob un i’w dir.
12:16 Ac os gan ddysgu y dysgant ffyrdd fy mhobl, i dyngu i’m henw, Byw yw yr
ARGLWYDD, (megis y dysgasant fy mhobl i dyngu i Baal,) yna yr adeiledir hwy yng
nghanol fy mhobl.
12:17 Eithr oni wrandawant, yna gan ddiwreiddio y diwreiddiaf fi y genedl hon, a chan ddifetha myfi a’i dinistriaf hi, medd yr ARGLWYDD.
PENNOD 13
13:1 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD wrthyf, Dos a chais i ti wregys lliain, a
dod ef am dy lwynau, ac na ddod ef mewn dwfr.
13:2 Felly y ceisiais wregys yn ôl gair yr ARGLWYDD, ac a’i dodais am fy
llwynau.
13:3 A daeth gair yr ARGLWYDD ataf eilwaith, gan ddywedyd,
13:4 Cymer y gwregys a gefaist, ac sydd am dy lwynau, a chyfod, dos i
Ewffrates, a chuddia ef mewn twll o’r graig.
13:5 Felly mi a euthum, ac a’i cuddiais ef yn Ewffrates, megis y gorchmynasai
yr ARGLWYDD i mi.
13:6 Ac ar ôl dyddiau lawer y dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, Cyfod, dos i
Ewffrates, a chymer oddi yno y gwregys a orchmynnais i ti ei guddio yno.
13:7 Yna yr euthum i Ewffrates, ac a gloddiais, ac a gymerais y gwregys o’r man
lle y cuddiaswn ef: ac wele, pydrasai y gwregys, ac nid oedd efe dda i ddim.
13:8 A daeth gair yr ARGLWYDD ataf, gan ddywedyd,
13:9 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Felly y gwnaf i falchder Jwda, a mawr
falchder Jerwsalem bydru.
13:10 Y bobl ddrygionus hyn, y rhai a wrthodant wrando fy ngeiriau i, y rhai a
rodiant yng nghyndynrwydd eu calon, ac a ânt ar ôl duwiau dieithr, i’w
gwasanaethu hwynt, ac i ymostwng iddynt, a fyddant fel y gwregys yma, yr hwn
nid yw dda i ddim.
13:11 Canys megis ag yr ymwasg gwregys am lwynau gŵr, felly y gwneuthum i
holl dy^ Israel a holl dy^ Jwda lynu wrthyf, medd yr
ARGLWYDD, i fod i mi yn bobl, ac yn enw, ac yn foliant, ac yn ogoniant: ond ni
wrandawent.
13:12 Am hynny y dywedi wrthynt y gair yma: Fel hyn y dywed ARGLWYDD DDUW
Israel, Pob costrel a lenwir â gwin. A dywedant wrthyt ti, Oni wyddom ni yn sicr
y llenwir pob costrel â gwin?
13:13 Yna y dywedi wrthynt, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Wele fi yn llenwi holl
drigolion y tir hwn, ie, y brenhinoedd sydd yn eistedd yn lle Dafydd ar ei
orseddfainc ef, yr offeiriaid hefyd, a’r proffwydi, a holl breswylwyr
Jerwsalem, a meddwdod.
13:14 Trawaf hwy y naill wrth y llall, y tadau a’r meibion ynghyd, medd yr ARGLWYDD:
nid arbedaf, ac ni thrugarhaf, ac ni resynaf, ond eu difetha hwynt.
13:15 Clywch, a gwrandewch; na falchiwch: canys yr ARGLWYDD a lefarodd.
13:16 Rhoddwch ogoniant i’r ARGLWYDD eich Duw, cyn iddo ef ddwyn tywyllwch, a
chyn i chwi daro eich traed wrth y mynyddoedd tywyll; a thra fyddoch yn disgwyl
am oleuni, iddo ef ei droi yn gysgod angau, a’i wneuthur yn dywyllwch.
13:17 Ond oni wrandewch chwi hyn, fy enaid a wyla mewn lleoedd dirgel am eich
balchder; a’m llygaid gan wylo a wylant, ac a ollyngant ddagrau, o achos dwyn
diadell yr ARGLWYDD i gaethiwed.
13:18 Dywed wrth y brenin a’r frenhines, Ymostyngwch, eisteddwch i lawr: canys
disgynnodd eich pendefigaeth, sef coron eich anrhydedd.
13:19 Dinasoedd y deau a gaeir, ac ni bydd a’u hagoro; Jwda i gyd a
gaethgludir, yn llwyr y dygir hi i gaethiwed.
13:20 Codwch i fyny eich llygaid, a gwelwch y rhai sydd yn dyfod o’r gogledd:
pa le y mae y ddiadell a roddwyd i ti, sef dy ddiadell brydferth?
13:21 Beth a ddywedi pan ymwelo â thi? canys ti a’u dysgaist hwynt yn
dywysogion, ac yn ben arnat: oni oddiwedd gofidiau di megis gwraig yn esgor?
13:22 Ac o dywedi yn dy galon, Paham y digwydd hyn i mi? oherwydd amlder
dy anwiredd y noethwyd dy odre, ac y dinoethwyd dy sodlau.
13:23 A newidia yr Ethiopiad ei groen neu y llewpard ei frychni? felly
chwithau a ellwch wneuthur da, y rhai a gynefinwyd a gwneuthur drwg.
13:24 Am hynny y chwalaf hwynt megis sofl yn myned ymaith gyda gwynt y
diffeithwch.
13:25 Dyma dy gyfran di, y rhan a fesurais i ti, medd yr ARGLWYDD; am i ti fy
anghofio i, ac ymddiried mewn celwydd.
13:26 Am hynny y dinoethais innau dy odre di dros dy wyneb, fel yr amlyger dy
warth.
13:27 Gwelais dy odineb a’th weryriad, brynti dy buteindra a’th ffieidd-dra ar
y bryniau yn y meysydd. Gwae di, Jerwsalem! a ymlanhei di? pa bryd bellach?
PENNOD 14
14:1 GAIR yr ARGLWYDD yr hwn a ddaeth at Jeremeia o achos y drudaniaeth.
14:2 Galara Jwda, a’i phyrth a lesgant; y maent yn ddu hyd lawr, a gwaedd Jerwsalem
a ddyrchafodd i fyny.
14:3 A’u boneddigion a hebryngasant eu rhai bychain i’r dwfr: daethant i’r
ffosydd, ni chawsant ddwfr; dychwelasant â’u llestri yn weigion: cywilyddio a
gwladeiddio a wnaethant, a chuddio eu pennau.
14:4 Oblegid agennu o’r ddaear, am nad oedd glaw ar y ddaear, cywilyddiodd y
llafurwyr, cuddiasant eu pennau.
14:5 Ie, yr ewig hefyd a lydnodd yn y maes, ac a’i gadawodd, am nad oedd
gwellt.
14:6 A’r asynnod gwylltion a safasant yn y lleoedd uchel; yfasant wynt fel
dreigiau: eu llygaid hwy a ballasant, am nad oedd gwellt.
14:7 O ARGLWYDD, er i’n hanwireddau dystiolaethu i’n herbyn, gwna di er mwyn dy
enw: canys aml yw ein cildynrwydd ni; pechasom i’th erbyn.
14:8 Gobaith Israel, a’i geidwad yn amser adfyd, paham y byddi megis pererin yn
y tir, ac fel ymdeithydd yn troi i letya dros noswaith?
14:9 Paham y byddi megis gŵr wedi synnu? fel gŵr cadarn heb allu
achub? eto yr ydwyt yn ein mysg ni, ARGLWYDD, a’th enw di a elwir arnom: na ad
ni.
14:10 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD wrth y bobl hyn, Fel hyn yr hoffasant hwy
grwydro, ac ni ataliasant eu traed: am hynny nis myn yr ARGLWYDD hwy; yr awr
hon y cofia efe eu hanwiredd hwy, ac a ymwêl â’u pechodau.
14:11 Yna y dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, Na weddïa dros y bobl hyn am ddaioni.
14:12 Pan ymprydiant, ni wrandawaf eu gwaedd hwynt; a phan offrymant
boethoffrwm a bwyd-offrwm, ni byddaf, bodlon iddynt: ond â’r cleddyf, ac â
newyn, ac â haint, y difaf hwynt.
14:13 Yna y dywedais, O ARGLWYDD DDUW, wele, mae y proffwydi yn dywedyd
wrthynt, Ni welwch chwi gleddyf, ac ni ddaw newyn atoch; eithr mi a roddaf
heddwch sicr i chwi yn y lle yma.
14:14 Yna y dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, Y proffwydi sydd yn proffwydo
celwyddau yn fy enw i; nid anfonais hwy, ni orchmynnais iddynt chwaith, ac ni
leferais wrthynt: gau weledigaeth, a dewiniaeth, a choegedd, a thwyll eu calon
eu hun, y maent hwy yn eu proffwydo i chwi.
14:15 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD am y proffwydi sydd yn proffwydo yn
fy enw i, a minnau heb eu hanfon hwynt, eto hwy a ddywedant, Cleddyf a newyn ni
bydd yn y tir hwn; Trwy gleddyf a newyn y difethir y proffwydi hynny.
14:16 A’r bobl y rhai y maent yn proffwydo iddynt, a fyddant wedi eu taflu
allan yn heolydd Jerwsalem, oherwydd y newyn a’r cleddyf; ac ni bydd neb i’w
claddu, hwynt-hwy, na’u gwragedd, na’u meibion, na’u merched: canys mi a
dywalltaf arnynt eu drygioni.
14:17 Am hynny y dywedi wrthynt y gair yma, Difered fy llygaid i ddagrau nos a
dydd, ac na pheidiant: canys a briw mawr y briwyd y wyry merch fy mhobl, ac a
phia tost iawn.
14:18 Os af fi allan i’r maes, wele rai wedi eu lladd â’r cleddyf; ac o deuaf i
mewn i’r ddinas, wele rai llesg o newyn: canys y proffwyd a’r offeiriad hefyd
sydd yn amgylchu i dir nid adwaenant.
14:19 Gan wrthod a wrthodaist ti Jwda? neu a ffieiddiodd dy enaid di Seion?
paham y trewaist ni, ac nad oes i ni feddyginiaeth? disgwyliasom am heddwch,
ac nid oes daioni; ac am amser iachâd, ac wele flinder.
14:20 Yr ydym yn cydnabod, ARGLWYDD, ein camwedd, ac anwiredd ein tadau;
oblegid ni a bechasom yn dy erbyn di.
14:21 Na ffieiddia ni, er mwyn dy enw, ac na fwrw i lawr orseddfa dy ogoniant;
cofia, na thor dy gyfamod â ni.
14:22 A oes neb ymhlith oferedd y cenhedloedd a wna iddi lawio? neu a rydd y
nefoedd gawodau? Onid ti yw efe, O ARGLWYDD ein Duw ni? am hynny arnat ti y
disgwyliwn ni: canys ti a wnaethost y pethau hyn oll.
PENNOD 15
º1 A DYWEDODD yr ARGLWYDD wrthyf, Pe
safai Moses a Samuel ger fy mron, eto ni byddai fy serch ar y bobl yma; bwrw
hwy allan o’m golwg, ac elont ymaith.; a Ac os dywedant wrthyt, I ba le yr
awn? tithau a ddywedi wrthynt, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Y sawl sydd i
angau, i angau; a’r sawl i’r cleddyf, i’r cleddyf; a’r sawl i’r newyn, i’r
newyn; a’r sawl i gaethiwed, i gaethiwed.
º3 A mi a osodaf arnynt bedwar rhywogaeth, medd yr ARGLWYDD: y cleddyf, i ladd;
a’r cwn, i larpio; ac adar y nefoedd, ac anifeiliaid y ddaear, i ysu ac i
ddifa.
º4 Ac a’u rhoddaf hwynt i’w symudo i holl deyrnasoedd y ddaear; herwydd Manasse
mab Heseceia brenin Jwda; am yr hyn a wnaeth efe yn Jerwsakm.
º5 Canys pwy a drugarha wrthyt ti, O Jerwsalem? a phwy a gwyna i ti? a phwy a
dry i ymofyn pa fodd yr wyt ti?
º6 Tia’rngadewaist, medd yr ARGLWYDD, ac a aethost yn ôl: am hynny yr estynnaf
fy llaw yn dy erbyn di, ac a’th ddifethaf; myfi a flinais yn edifarhau.
º7 A mi a’u chwalaf hwynt a gwyntyll ym mhyrth y wlad: diblantaf, difethaf fy
mhobl, gan na ddychwelant oddi wrth eu ffyrdd.
º8 Eu gweddwon a amlhasant i mi tu hwnt i dywod y roor: dygais arnynt yn erbyn
mam y gwŷr ieuainc, anrheithiwr ganol dydd; perais iddo syrthio yn
ddisymwth arni hi; a dychryn ar y ddinas.
º9 Yr hon a blantodd saith, a lesgaodd: ei henaid hi a lesmeiriodd, ei haul a
fachludodd tra yr oedd hi yn ddydd; hi a gywilyddiodd, ac a waradwyddwyd; a
rhoddaf y gweddillion ohonynt i’r cleddyf yng ngŵydd eu gelynion, medd yr
ARGLWYDD.
º10 Gwae fi, fy mam, ymddwyn ohonot fi yn ŵr ymryson ac yn ŵr cynnen
i’r holl ddaear! ni logais, ac ni logwyd i mi; eto pawb ohonynt sydd yn fy
melltithio i.
º11Yr ARGLWYDD a ddywedodd, Yn ddiau bydd dy weddill di mewn daioni; yn ddiau
gwnaf i’r gelyn fod yn dda wrthyt; yn amser adfyd ac yn amser cystudd.
º12 A dyr haearn yr haearn o’r gogledd, a’’r dur?
º13 Dy gyfoeth a’th drysorau a roddaf yn ysbail, nid am werth, ond oblegid dy
holl bechodau, trwy dy holl derfynau.
"14 Gwnaf i ti fyned hefyd gyda’th elyrt- ion i dir nid adwaenost:
canys’tan a enynnodd yn fy nigofaint, arnoch y llysg.
º15 Ti a wyddost, ARGLWYDD; cofia fi, ac ymwêl â mi, a dial drosofar fy
erhdwyr; na ddwg fi ymaith yn dy hirymaros: gwybydd ddwyn ohonof waradwydd er
dy fwyn di.
º16 Dy eiriau a gaed, a mi a’u bwyteais hwynt; ac yr oedd dy air di i mi yn
llawenydd ac yn hyfrydwch fy nghalon: canys dy enw di a alwyd arnaf fi, O
ARGLWYDD DDUW y lluoedd.
º17 Nid eisteddais yng nghymanfa y gwatwarwyr, ac nid ymhyfrydais: eisteddais
fy hunan oherwydd dy law di; canys ti a’m llenwaist i o lid.
º18 Paham y mae fy nolur i yn dragwyddol? a’m pla yn anaele, fel na ellir ei
iacháu? a fyddi di i mi megis celwyddog, neu fel dyfroedd a ballant?
º19 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Os dychweli, yna y’th ddygaf
eilwaith, a thi a sefi ger fy mron; os tynni ymaith y gwerthfawr oddi wrth y
gwael, byddi fel fy ngenau i: dychwelant hwy atat ti, ond na ddychwel di atynt
hwy.
º20 Gwnaf di hefyd i’r bobl yma yn fagwyr efydd gadarn; a hwy a ryfelant yn dy
erbyn di, eithr ni’th orchfygant: canys yr ydwyf fi gyda thi, i’th achub ac
i’th wared, medd yr ARGLWYDD.
º21 A mi a’th waredaf di o law y rhai drygionus, ac a’th ryddhaf di o law yr
ofnadwy.
PENNOD 16
º1 GAIR yr ARGLWYDD a dflaeth hefyd ataf fi, gan ddywedyd,
º2 Na chymer i ti wraig, ac na fydded i ti feibion na merched, yn y lle hwn.
º3 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD am y meibion ac am y merched a anwyd yn y
lle hwn, ac am eu mamau a’u dug hwynt, ac am eu tadau a’u cenhedlodd hwynt yn y
wlad hon;
º4 O angau nychlyd y byddant feirw: ni alerir amdanynt, ac nis cleddir hwynt:
byddant fel tail ar wyneb y ddaear, a darfyddant trwy y cleddyf, a thrwy newyn;
a’u celaneddau fydd yn ymborth i adar y nefoedd, ac i anifeiliaid y ddaear.
º5 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Na ddos i dŷ y galar, ac na ddos i
alaru, ac na chwyna iddynt: canys myfi a gymerais ymaith fy heddwch oddi wrth y
bobl hyn, medd yr ARGLWYDD, seftrugaredd a thosturi.
º6 A byddant feirw yn y wlad hon, fawr a bychan: ni chleddir hwynt, ac ni
alerir amdanynt; nid ymdorrir ac nid ymfoelir drostynt.
º7 Ni rannant iddynt fwyd mewn galar, i roi cysur iddynt am y marw; ac ni
pharant iddynt yfed o ffiol cysur, am eu tad, neu am eu mam.
º8 Na ddos i dŷ gwledd, i eistedd gyda hwynt i fwyta ac i yfed.
º9 Canys fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Wele, myfi a baraf i
lais cerdd a llawenydd, i lais y priodfab, ac i lais y briodferch, ddarfod o’r
lle hwn, o flaen eich llygaid, ac yn eich dyddiau chwi.
º10 A phan ddangosech i’r bobl yma yr holl eiriau byn,?c iddynt hwythau
ddywedyd wrthyt. Am ba beth y llefarodd yr ARGLWYDD yr holl fawr ddrwg hyn i’n
herbyn ni? neu. Pa beth yw ein hanwiredd? neu, Beth yw ein pechod a bechasom yn
erbyn yr ARGLWYDD ein Duw?
º11 Yna y dywedi wrthynt, Oherwydd i’ch tadau fy ngadael i, medd yr ARGLWYDD, a
myned ar ôl duwiau dieithr, a’u gwasanaethu hwynt, ac ymgrymu iddynt, a’m gwrthod
i, a bod heb gadw fy nghyfraith;
º12 A chwithau a wnaethoch yn waeth na’ch tadau, canys wele chwi yn rhodio bob
un yn ôl cyndynrwydd ei galon ddrwg, heb wrando arnaf;
º13 Am hynny mi a’ch taflaf chwi o’r tir hwn, i wlad nid adwaenoch chwi na’ch
tadau; ac yno y gwasanaethwch dduwiau dieithr ddydd a nos, lle ni ddangosaf i
chwi ifafr.
º14 Gan hynny wele y dyddiau yn dyfod,
medd yr ARGLWYDD, pryd na ddywedir mwyach, Byw yw yr ARGLWYDD, yr hwn a ddug
feibion Israel i fyny o dir
yr Aifft:
º15 Eithr, Byw yw yr ARGLWYDD, yr hwn a ddug i fyny feibion Israel o dir y
gogledd, ac o’r holl diroedd lle y gyrasai efe hwynt: a mi a’u dygaf hwynt
drachefn i’w gwlad a roddais i’w tadau.
º16 Wele fi yn anfon am bysgodwyr lawer, medd yr ARGLWYDD, a hwy a’u pysgotant hwy;
ac wedi hynny mi a anfonaf am helwyr lawer, a hwy a’u heliant hwynt oddi ar bob
mynydd, ac, oddi ar bob bryn, ac o ogofeydd y creigiau.
º17 Canys y mae fy ngolwg ar eu hôl} ffyrdd hwynt: nid ydynt guddiedig o’m
gŵydd i, ac nid yw eu hanwiredd hwynt guddiedig oddi ar gyfer fy llygaid.
º18 Ac yn gyntaf myfi a dalaf yn ddwbl am eu hanwiredd a’u pechod hwynt; am
iddynt halogi fy nhir a’u ffiaidd gelanedd, ie, a’u ffieidd-dra y llanwasant fy
eti-feddiaeth.
º19 O ARGLWYDD, fy nerth a’m cadernid, a’m noddfa yn nydd blinder; atat ti y
daw y Cenhedloedd o eithafoedd y ddaear, ac a ddywedant, Diau mai celwydd a
ddarfu i’n tadau ni ei etifeddu, oferedd, a phethau heb les ynddynt.
º20 A wna dyn dduwiau iddo ei hun, a hwythau heb fod yn dduwiau?
º21 Am hynny wele, mi a wnaf iddynt wybod y waith hon, dangosaf iddynt fy llaw
a’m grym: a chant wybod mai yr ARGLWYDD yw fy enw.
PENNOD 17
º1 PECHOD Jwda a ysgrifennwyd a phin o haearn, ag ewin o adamant y cerfiwyd
ef ar lech eu calon, ac ar gyrn eich allorau;
º2 Gan fod eu meibion yn cofio eu hall-orau a’u llwyni wrth y pren deiliog ar y
bryniau uchel.
º3 O fy mynydd yn y maes, dy olud a’th holl drysorau di a roddaf yn anrhaith,
a’th uchelfeydd i bechod, trwy dy holl derfynau.
º4 Ti a adewir hefyd dy hunan, heb dy etifeddiaelh a roddais i ti; a mi a wnafi
ti wasanaethu dy elynion mewn tir ni,dxxxx adwaenost: canys cyneuasoch dân yn
fy nig, yr hwn a lysg byth.
º5 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD,
Melltigedig fyddo y gŵr a hydero mewn dyn, ac a wnelo gnawd yn fraich iddo,
a’r hwn y cilio ei galon oddi wrth yr ARGLWYDD.
º6 Canys efe a fydd fel y grug yn y diffeithwch, ac ni wel pan ddêl daioni;
eithr efe a gyfanhedda boethfannau yn yr anialwch, mewn tir hallt ac
anghyf-anheddol.
º7 Bendigedig yw y gŵr a ymddiriedo yn yr ARGLWYDD, ac y byddo yr ARGLWYDD
yn hyder iddo. - 8 Canys efe a fydd megis pren wedi ei blannu wrth y dyfroedd,
ac a estyn ei wraidd wrth yr afon, ac ni ŵyr oddi wrth ddyfod gwres; ei
ddeilen fydd ir, ac ar flwyddyn sychder ni ofala, ac ni phaid a ffrwytho.
º9 Y galon sydd fwy ei thwyll na dim, a drwg ddiobaith ydyw; pwy a’i hedwyn?
º10 Myfi yr ARGLWYDD sydd yn chwilio’r galon, yn profi’r arennau, i roddi i bob
un yn ôl ei ffyrdd, ac yn ôl ffrwyth ei weithredoedd.
º11 Fel petris yn eistedd, ac heb ddeor, yw yr hwn a helio gyfoeth yn
annheilwng: yn hanner ei ddyddiau y gedy hwynt, ac yn ei ddiwedd ynfyd fydd.
º12 Gorsedd ogoneddus ddyrchafedig o’r dechreuad, yw lle ein cysegr ni.
º13 O ARGLWYDD, gobaith Israel, y rhai oll a’th wrthodant a waradwyddir, ysgrif-ennir
yn y ddaear y rhai a giliant oddi wrthyf, am iddynt adael yr ARGLWYDD, ffynnon
y dyfroedd byw.
º14 lacha fi, O
ARGLWYDD, a mi a iacheir; achub fi, a mi a achubir: canys tydi yw fy moliant.
º15 Wele hwynt yn dywedyd wrthyf, Pa le y mae gair yr ARGLWYDD? deued bellach.
º16 Ond myfi ni phrysurais rhag bod yn fugail ar dy ôl di: ac ni ddymunais y
dydd blin, ti a’i gwyddost: yr oedd yr hyn a ddaeth o’m gwefusau yn uniawn ger
dy fron di.
º17 Na fydd yn ddychryn i mi; ti yw fy ngobaith yn nydd y drygfyd.
º18 Gwaradwydder fy erlidwyr, ac na’m gwaradwydder i; brawycher hwynt, ac na’m
brawycher i: dwg arnynt ddydd drwg, a dryllia hwynt a drylliad dauddyb-
lyg.
º19 Fel hyn y dywedodd yr ARGLWYDD wrthyf, Cerdda, a safym mhorth meibion y
bobl, trwy yr hwn yr a brenhinoedd Jwda i mewn, a thrwy yr hwn y deuant allan,
ac yn holl byrth Jerwsalem;
º20 A dywed wrthynt, Gwrandewch air yr ARGLWYDD, brenhinoedd Jwda, a holl Jwda,
a holl breswylwyr Jerwsalem, y rhai a ddeuwch trwy y pyrth hyn:
º21 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Disgwyliwch ar eich eneidiau, ac na ddygwch
faich ar y dydd Saboth, ac na ddygwch ef i mewn trwy byrth Jerwsalem;
º22 Ac na ddygwch faich allan o’ch tai ar y dydd Saboth, ac na wnewch ddim
gwaith; eithr sancteiddiwch y dydd Saboth, fel y gorchmynnais i’ch tadau.
º23 Ond ni wrandawsant, ac ni ogwyddasant eu dust; eithr caledasant eu gwarrau
rhag gwrando, a rhag derbyn addysg.
º24 Er hynny os dyfal wrandewch arnaf, medd yr ARGLWYDD, heb ddwyn baich trwy
byrth y ddinas hon ar y dydd Saboth, find sancteiddio y dydd Saboth, heb
wneuthur dim gwaith arno:
º25 Yna y daw trwy byrth y ddinas hon, frenhinoedd a thywysogion yn eistedd ar
orsedd Dafydd, yn marchogaeth mewn cerbydau, ac ar feirch, hwy a’u tywysogion,
gwŷr Jwda, a phreswylwyr Jerwsalem; a’r ddinas hon a gyfanheddir byth.
º26 Ac o ddinasoedd Jwda, ac o amgylchoedd Jerwsalem, ac o wlad Benjamin, ac
o’r gwastadedd, ac o’r mynydd, ac o’r deau, y daw rhai yn dwyn poethoffrymau,
ac aberthau, a bwyd-offrymau, a thus, ac yn dwyn aberthau moliant i dŷ yr
ARGLWYDD.
º27 Ond os chwi ni wrendy arnaf, i sancteiddio y dydd Saboth, heb ddwyn baich,
wrth ddyfod i byrth Jerwsalem, ar y dydd Saboth: yna mi a gyneuaf dân yn ei
phyrth hi, ac efe a ysa balasau Jerwsalem, ac nis diffoddir.
PENNOD 18
º1 GAIR yr hwn a ddaeth at Jeremeia
* oddi wrth yr ARGLWYDD, gan ddywedyd,
º2 Cyfod, a dos i waered i dŷ y crochenydd, ac yno y paraf i ti glywed fy
ngeiriau.
º3 Yna mi a euthum i waered i dŷ y
crochenydd, ac wele ef yn gwneuthur ei waith ar droellau.
º4 A’r llestr yr hwn yr oedd efe yn ei wneuthur o glai, a ddifwynwyd yn Itew y
crochenydd; felly efe a’i gwnaeth ef drachefn yn llestr arali, fel y gwelodd y
crochenydd yn dda ei wneuthur ef.
º5 Yna y daeth gair yr ARGLWYDD ataf, gan ddywedyd,
º6 Oni allaf fi, fel y crochenydd hwn, wneuthur i chwi, tŷ Israel? medd yr
ARGLWYDD. Wele, megis ag y mae y clai yn llaw y crochenydd, felly yr ydych
chwithau yn fy llaw i, tŷ Israel.
º7 Pa bryd bynnag y dywedwyf am ddiwreiddio, a thynnu i lawr, a difetha cenedl
neu ftenhiniaeth;
º8 Os y genedl honno y dywedais yn ei herbyn a dry oddi wrth ei drygioni, myfi
a edifarhaf am y drwg a amcenais ei wneuthur iddi.
º9 A pha bryd bynnag y dywedwyf am adeiladu, ac am blannu cenedl neu
frenhiniaeth;
º10 Os hi a wna ddrygioni yn fy ngolwg, heb wrando ar fy llais, minnau a
edifarhaf am y daioni a’r hwn y dywedais y gwnawn les iddi.
º11 Yn awr gan hynny, atolwg, dywed wrth wŷr Jwda, ac wrth breswylwyr
Jerwsalem, gan ddywedyd. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Wele fi yn llunio drwg i’ch
erbyn, ac yn dychmygu dychymyg i’ch erbyn: dychwelwch yr awr hon bob un o’i
ffordd ddrwg, a gwnewch eich ffyrdd a’ch gweithredoedd yn dda.
º12 Hwythau a ddywedasant, Nid oes obaith; ond ar ôl ein dychmygion ein hunain
yr awn, a gwnawn bob un amcan ei ddrwg galon ei hun.
º13 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Gofynnwch, atolwg, ymysg y
cenhedloedd, pwy a glywodd y cyfryw bethau? Gwnaeth y forwyn Israel beth
erchyll iawn.
º14 A wrthyd dyn eira Libanus, yr hwn sydd yn dyfod o graig y macs? neu a wrthodir
y dyfroedd oerion rhedegog sydd yn dyfod o le arall?
º15 Oherwydd i’m pobl fy anghofio i, hwy a arogl-darthasant i wagedd, ac a
wnaethant iddynt dramgwyddo yn eu ffyrdd, allan o’r hen lwybrau, i gerdded
llwybrau ffordd ddisathr;
º16 I wneuthur eu tir yn anghyfannedd, ac yn chwibaniad byth: pob un a elb
heibio iddo a synna, ac a ysgwyd ei ben.
º17 Megis a gwynt y dwyrain y chwalaf hwynt o flaen y gelyn; fy ngwegil ac nid
fy wyneb a ddangosaf iddynt yn amser eu dialedd.
º18 Yna y dywedasant, Deuwch, a dychmygwn ddychmygion yn erbyn Jeremeia; canys
ni chyll y gyfraith gan yr offeiriad, na chyngor gan y doeth, na’r gair gan y
proffwyd: deuwch, trawn ef a’r tafod, ac nac ystyriwn yr un o’i eiriau ef.
º19 Ystyria di wrthyf, O ARGLWYDD, a chlyw lais y rhai sydd yn ymryson â mi.
º20 A delir drwg dros dda? canys cloddiasant ffos i’m henaid: cofia i mi sefyll
ger dy fron di i ddywedyd daioni drostynt, ac i droi dy ddig oddi wrthynt.
º21 Am hynny dyro eu plant hwy i fyny i’r newyn, a thywallt eu gwaed hwynt trwy
nerth y cleddyf; a bydded eu gwragedd heb eu plant, ac yn weddwon; lladder
hefyd eu gwŷr yn feirw, a thrawer eu gwŷr ieuainc â’r cleddyf yn y rhyfel.
º22 Clywer eu gwaedd o’u tai, pan ddygech fyddin arnynt yn ddisymwth; canys
cloddiasant ffos i’m dal, a chuddiasant faglau i’m traed.
º23 Tithau, O ARGLWYDD, a wyddost eu holl gyngor hwynt i’m herbyn i’m lladd i:
na faddau eu hanwiredd, ac na ddilea eu pechodau o’th wydd; eithr byddant
dramgwyddedig ger dy fron; gwna hyn iddynt yn amser dy ddigofaint.
PENNOD 19
º1 FEL hyn y dywed yr ARGLWYDD; DOS, a chais ysten bridd y crochfinydd, a
chymer o henuriaid y bobl ac o henuriaid yr offeiriaid,
º2 A dos allan i ddyffryn mab Hinnom, yr hwn sydd wrth ddrws porth y
dwyrain a chyhoedda yno y geiriau a
ddywedwyf wrthyt;
º3 A dywed, Brenhinoedd Jwda, a phreswylwyr Jerwsalem, clywch air yr ARGLWYDD:
Fcl hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel, Wele fi yn dwyn ar y lle hwn
ddrwg, yr hwn pwy bynnag a’i clywo, ei glustiau a ferwinant.
º4 Am iddynt fy ngwrthod i, a dieithrio y lle hwn, ac arogl-darthu ynddo i
dduwiau dieithr, y rhai nid adwaenent hwy, na’u tadau, na brenhinoedd Jwda, a
llenwi ohonynt y lle hwn o waed gwirioniaid;
º5 Adeiladasant hefyd uchelfeydd Baal, i losgi eu meibion â thân yn
boethoffrymau i Baal, yr hyn ni orchmynnais, ac ni ddywedais, ac ni feddyliodd
fy nghalon:
º6 Am hynny wele y dyddiau yn dyfod, medd yr AK&LWYDD, pryd na elwir y ac
hwn mwyach Toffet, na Dyffryn mab Hinnom, ond Dyffryn y lladdfa.
º7 A mi a wnaf yn ofer gyngor Jwda a Jerwsalem yn y lle hwn, a pharaf iddynt
syrthio gan y cleddyf o flaen eu gelynion, a thrwy law y rhai a geisiant eu
heinioes hwy: rhoddaf hefyd eu celaneddau hwynt yn fwyd i ehediaid y nefoedd,
ac i anifeiliaid y ddaear.
º8 A mi a wnaf y ddinas hon yn anghyfannedd, ac yn maidd, pob un a elo heibio
iddi a synna ac a chwibana, oherwydd ei holl ddialeddau hi.
º9 A mi a baraf iddynt fwyta cnawd eu meibion, a chnawd eu merched, bwytant
hefyd bob un gnawd ei gyfaill, yn y gwarchae a’r cyfyngder, a’r hwn y cyfynga
eu gelynion, a’r rhai sydd yn ceisio eu heinioes, arnynt.
º10 Yna y tornxxx yr ysten yng ngŵydd y gwŷr a cl gyda thi,
º11 Ac y dywedi wrthynt, Fel hyn y dywed ARGLWTOD y lluoedd; Yn y modd hwn y
drylliaf y bobl hyn, a’r ddinas hon, fel y dryllia un lestr pridd, yr hwn ni
ellir ei gyfannu mwyach; ac yn Toffet y cleddir hwynt, o eisiau lle i gladdu.
º12 Fel hyn y gwnaf i’r lle hwn, medd yr ARGLWYDD, ac i’r rhai sydd yn
trig& ynddo; a mi a wnaf y ddinas hon megis Toffet.
º13 A thai Jerwsalem, a thai brenhinoedd Jwda, a fyddaot halogedig fel mangre
Toffet: oherwydd yr holl dai y rhai yr arogl-darthasant ar eu pennau i holl lu
y nefoedd, ac y tywalltasant ddioA-offrymau i dduwiau dieithr.
º14 Yna y daeth Jeremeia o Toffet, lle yr anfonasai yr ARGLWYDD ef i broffwydo,
ac a safodd yng nghyntedd tŷ yr ARGLWYDD, ac a ddywedodd wrth yr holl
bobl,
º15 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Wele fi yn dwyn ar y ddinas
hon, ac ar ei holl drefydd, yr holl ddrygau a leferais i’w herbyn, am galedu
ohonynt eu gwarrau, rhag gwrando fy ngeiriau.
PENNOD 20
º1 PAN glybu Pasur mab Immer yr offeiriad, yr hwn oedd yn ben-llywodraethwr
yn nhŷ yr ARGLWYDD, i Jeremeia broffwydo y geiriau hyn;
º2 Yna Pasur a drawodd Jeremeia y proffwyd, ac a’i rhoddodd ef yn y carchar
‘oedd yn y porth uchaf i Benjamin, yr hwn oedd wrth dŷ yr ARGLWYDD.
º3 A thrannoeth, Pasur a ddug Jeremeia allan o’r carchar. Yna Jeremeia a ddywedodd
wrtho ef, Ni alwbdd yr ARGLWYDD dy enw di Pasur, ond Magormissabib.
º4 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Wele fi yn dy wneuthur di yn ddychryn i
ti dy hun, ac i’r rhai oll a’th garant; a hwy a syrthiant ar gleddyf eu
gelynion, a’th lygaid di yn gweled: rhoddaf hefyd holl Jwda yn llaw brenin
Babilon, ac efe a’u caethgludd hwynt i Babilon, ac a’u lladd hwynt â’r
cleddyf .
º5 Rhoddaf hefyd holl olud y ddinas hon, a’i holl lafur, a phob dim a’r y sydd
werth fawr ganddi, a holl drysorau brenhinoedd Jwda a roddaf fi yn llaw eu
gelyntion, y rhai a’u hanrheithiant hwynt, ac a’u cymerant, ac a’u dygant i
Babilon.
º6 A thithau, Pasur, a phawb a’r sydd yn trigo yn dy dŷ, a ewch i
gaethiwed; a thi a ddeui i Babilon, ac yno y byddi farw, ac yno y’th gleddir,
ti, a’r rhai oll a’th garant, y rhai y proffwydaist iddynt yn gelwyddog.
º7 O ARGLWYDD, ti a’m hudaist, a mi a hudwyd: cryfach oeddit na mi, a
gorchfvgaist: yr ydwyf yn watwargerdd ar hydy dydd, pob un sydd yn fy ngwatwar,
º8 Canys er pan leferais, mi a waeddais, trais ac anrhaith a lefais; am fod
gair yr ARGLWYDD yn waradwydd ac yn watwargerdd i mi beunydd.
º9 Yna y dywedais, Ni soniaf amdano efi, ac ni lefaraf yn ei enw ef mwyach: ond
ei air ef oedd yn fy nghalon yn llosgi fel tân, wedi ei gau o fewn fy esgyrn, a
mi a flinais yn ymatal, ac ni allwn beidio.
º10 Canys clywais ogaa llawer, dychryn o amgylch: Mynegwch, meddant, a ninnau
a’i mynegwn: pob dyn heddychol a mi oedd yn disgwyl i mi gloffi, gan ddy*
wedyd, Ysgatfydd efe a hudir, a ni a’i gorchfygwn ef, ac a ymddialwn arno.
º11 Ond yr ARGLWYDD oedd gyda mi fel un cadarn ofnadwy: am hynny fy erlidwyr a
dramgwyddant, ac ni orchfygant; gwaradwyddir hwynt yn ddirfawr, canys ni
lwyddant: nid anghofir eu gwarth tragwyddol byth.
º12 Ond tydi, ARGLWYDD y lluoedd, yr hwn wyt yn profi y cyfiawn, yn gweled yr
arennau a’r galon, gad i mi weled dy ddialedd arnynt: canys i ti y datguddiais
fy nghwyn.,
º13 Cenwch i’r ARGLWYDD, moliennwch yr ARGLWYDD: canys etc a achubodd enaid y
tlawd o law y drygionus.
º14 Melltigedig fyddo y dydd y’m ganwyd arno: na fendiger y dydd y’m hesgorodd
fy mam.
º15 Melltigedig fyddo y gŵr a fynegodd i’m tad, gan ddywedyd, Ganwyd i ti
blentyn gwryw; gan ei lawenychu ef yn fawr.
º16 A bydded y gŵr hwnnw ftfl y dinasoedd a ymchwelodd yr ARGLWYDD, ac ni
bu edifar ganddo: a chaffed efe glywed gwaedd y bore, a bloedd bryd hanner
dydd:
º17 Am na laddodd fi wrth ddyfod o’r groth; neu na buasai fy mam yn fedd i mi,
a’i chroth yn feichiog arnaf byth.
º18 Paham y deuthum i allan o’r groth, i weled poen a gofid, fel y darfyddai fy
nyddiau mewn gwarth?
PENNOD 21
º1 Y GAIR yr hwn a ddaeth at Jeremeia oddi wrth yr ARGLWYDD, pan anfonedd y
brenin Sedeceia ato ef Pasur mab Melcheia, a Seffaneia mab Maaseia yr
offeiriad, gan ddywedyd,
º2 Ymofyn, atolwg, a’r ARGLWYDD drosom ni, (canys y mae Nebuchodonosor brenin
Babilon yn rhyfela yn ein herbyn ni,) i edrych a wna yr ARGLWYDD a ni yn ôl ei
holl ryfeddodau, fel yr elo efe i fyny oddi wrthym ni.
º3 Yna y dywedodd Jeremeia wrthynt Fel hyn y dywedwch wrth Sedeceia,
º4 Fel hyn y dywed ARGLWYDD DDUW Israel, Wele fi yn troi yn eu hôl yr arfau
rhyfel sydd yn eich dwylo, y rhai yr ydych yn ymladd â hwynt yn erbya. brenin
Babilon, ac yn erbyn y Caldeaid, y rhai sydd yn gwarchae arnoch o’r tu allan
i’r gaer, a mi a’u casglaf hwynt i ganol y ddinas hon.
º5 A mi fy hun a ryfelaf i’ch erbyn â llaw estynedig, ac a braich gref, mewn.
soriant, a llid, a digofaint mawr.
º6 Trawaf hefyd drigolion y ddinas hem, yn ddyn, ac yn anifail: byddant feirw o
haint mawr.
º7 Ac wedi hynny, medd yr ARGLWYDD, y rhoddaf Sedeceia brenin Jwda, a’i
weision, a’r bobl, a’r rhai a weddillir yn y ddinas hon, gan yr haint, gan y
cleddyf, a chan y newyn, i law Nebuchodonosor brenin Babilon, ac i law eu
gelynion, ac i law y rhai sydd yn ceisio eu heinioes: ac efe a’u tery hwynt â
min y cleddyf; lu thosturia wrthynt, ac nid erbyd, ac ni chymer drugaredd.
º8 Ac with y bobl hyn y dywedi. Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Wele fi yn rhoddi
ger eich bron ffordd einioes, a ffordd angau.
º9 Yr hwn a drigo yn y ddinas hon a leddir gan y cleddyf, a chan y newyn, a
chan yr haint; ond y neb a elo allan, ac a gilio at y Caldeaid, y rhai sydd yn
gwarchae arnoch, a fydd byw, a’i einioes fydd yn ysglyfaeth iddo.
º10 Canys mi a osodais fy wyneb yn erbyn y ddinas hon, er drwg, ac nid er * da,
medd yr ARGLWYDD: yn llaw brenin Babilon y rhoddir hi, ac efe a’i llysg hi ‘a
than.
º11 Ac am dy brenin Jwda, dywed, Gwrandewch air yr ARGLWYDD.
º12 O dŷ Dafydd, fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Bernwch uniondeb y bore, ac
achubwch y gorthrymedig o law y gorthrymwr, rhag i’m llid dorri allan fel tân,
a llosgi fel na allo neb ei ddiffodd, oherwydd drygioni eich gweithredoedd.
º13 Wele fi yn dy erbyn, yr hon wyt yn preswylio y dyffryn, a chraig y
gwastadedd, medd yr ARGLWYDD; y rhai a ddywedwch, Pwy a ddaw i waered i’n
herbyn? neu, Pwy a ddaw i’n hanheddau?
º14 Ond mi a ymwelaf â chwi yn ôl ffrwyth eich gweithredoedd, medd yr ARGLWYDD;
a mi a gyneuaf dân yn ei choedwig, ac efe a ysa bob dim o’i hamgylch hi.
PENNOD 22
º1 FEL hyn y dywed yr ARGLWYDD, DOS di i waered i dŷ brenin Jwda, a
llefara yno y gair hwn;
º2 A dywed, Gwrando air yr ARGLWYDD; frenin Jwda, yr hwn wyt yn eistedd ar
frenhinfainc Dafydd, ti, a’th weision, a’th bobl y rhai sydd yn dyfod i mewn
trwy y pyrth hyn:
º3 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Gwnewch farn a chyfiawnder, a gwaredwch y
gorthrymedig o law y gorthrymwr: na wnewch gam, ac na threisiwcn y dieithr, yr
amddifad, na’r weddw, ai. na thywelltwch waed gwirion yn y lle hwn.
º4 Canys os gan wneuthur y gwnewch y peth hyn, daw trwy byrth y t hwn frenhinoedd yn eistedd ar deyrngadair
Dafydd, yn marchogaeth mewn cerbydau, ac ar feirch, efe, a’i weision, a’i bobl.
º5 Eithr oni wrandewch y geiriau hyn, i mi fy him y tyngaf, medd yr ARGLWYDD, y
bydd y tŷ hwn yn anghyfannedd.
º6 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD am dy brenin Jwda; Gilead wyt i mi, a phen
Libanus: eto yn ddiau mi a’th wnaf yn ddiffeithwch, ac yn ddinasoedd
anghyfanheddol.
º7 Paratoaf hefyd i’th erbyn anrheithiwyr, pob un a’i arfau: a hwy a dorrant dy
ddewis gedrwydd, ac a’u bwriant i’r tân.
º8 A chenhedloedd lawer a ânt heblaw y ddinas hon, ac a ddywedant bob un wrth
ei gilydd, Paham y gwnaeth yr ARGLWYDD fel hyn i’r ddinas fawr hon?
º9 ‘Yna yr atebant. Am iddynt ymwrthod â chyfamod yr ARGLWYDD eu Duw, ac addoli
duwiau dieithr, a’u gwasanaethu hwynt.
º10 Nac wylwch dros y marw, ac na ymofidiwch amdano, ond gan wylo wylwch am yr
hwn sydd yn myned ymaith’: canys ni ddychwel mwyach, ac ni wel wlad ei
enedigaeth.
º11 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD am Salum mab Joseia brenin Jwda, yr hwn a
deymasodd yn lle Joseia ei dad; yr hwn a aeth allan o’r lle hwn; Ni ddychwel
efe yno mwyach.
º12 Eithr yn y lle y caethgludasant ef iddo, yno y bydd efe farw; ac ni we! efe
y wlad hon mwyach.
º13 Gwae yr hwn a adeilado ei d trwy
anghyfiawnder, a’i ystafellau trwy gam; gan beri i’w gymydog ei wasanaethu yn
rhad, ac heb roddi iddo am ei waith:
º14 Yr hwn a ddywed. Mi a adeiladaf i mi dy eang, ac ystafellau helaeth; ac a
nadd iddo ffenestri, a llofft o gedrwydd, wedi ei lliwio a fermilion.
º15 A gei di deyrnasu, am i ti ymgau mewn cedrwydd? oni fwytaodd ac oni yfodd
dy dad, ac oni wnaeth efe farn a chyfiawnder, ac yna y bu dda iddo?
º16 Efe a farnodd gwyn y tlawd a’r
anghenus; yna y llwyddodd: onid fy adnabod i oedd hyn? medd yr ARGLWYDD,’
º17 Er hynny dy lygaid di a’th galon nid ydynt ond ar dy gybydd-dod, ac ar’
dywallt gwaed gwirion, ac ar wneuthur trais, a chain.
º18 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD am Jehoiacim mab Joseia brenin Jwda,
Ni alarant amdano, gan ddywedyd, O fy mrawd! neu, O fy chwaer! ni alarant
amdano ef, gan ddywedyd, O i6r! neu, O ei ogoniant ef! ,
º19 A chladdedigaeth asyn y cleddir ef, wedi ei lusgo a’i daflu tu hwnt i
byrth’ Jerwsalem. ‘
º20 Dring i Libanus, a gwaedda; cyfod dy lef yn Basan, a bloeddia o’r bylchau:
canys dinistriwyd y rhai oll a’th garant.
º21 Dywedais wrthyt pan oedd esmwyth arnat; tithau a ddywedaist, Ni wrandawaf.
Dyma dy arfer o’th ieuenctid, na wrandewaist ar fy llais.
º22 A gwynt a ysa dy holl fugeiliaid, a’th gariadau a ânt i gaethiwed: yna y’th
gywilyddir, ac y’th waradwyddir am dy holl ddrygioni.
º23 Ti yr hon wyt yn trigo yn Libanus, yn nythu yn y cedrwydd, mor hawddgar
fyddi pan ddelo gwewyr arnat, fel cnofeydd gwraig yn esgor!
º24 Fel mai byw fi, medd yr ARGLWYDD, pe byddai Coneia mab Jehoiacim brenin
Jwda yn fodrwy ar fy neheulaw, diau y tynnwn di oddi yno:
º25 A mi a’th roddaf di yn llaw y rhai sydd yn ceisio dy einioes, ac yn llaw y
rhai y mae arnat ofn eu hwynebau, sef i law Nebuchodonosor brenin Babilon, ac i
law y Caldeaid.
º26 Bwriaf dithau hefyd, a’th fam a’th esgorodd, i wlad ddieithr, yr hon ni’ch
ganwyd ynddi, ac yno y byddwch farw.
º27 Ond i’r wlad y bydd arnynt hiraeth am ddychwelyd iddi, ni ddychwelant yno.
º28 Ai delw ddirmygus ddrylliedig yw y gŵr hwn Coneia? ai llestr yw heb
hoffter ynddo? paham y bwriwyd hwynt ymaith, efe a’i had, ac y taflwyd hwynt i
wlad nid adwaenant?
º29 O ddaear, ddaear, ddaear, gwrando air yr ARGLWYDD.
º30 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Ysgrifennwch y gŵr hwn yn ddi-blant,
gŵr ni ffynna yn ei ddyddiau: canys ni ffynna o’i had efun a eisteddo ar orseddfa
Dafydd, nac a lywodraetho mwyach yn Jwda.
PENNOD 23
º1 GWAE y bugeiliaid sydd yn difetha ac yn gwasgaru defaid fy mhorfa! medd
yr ARGLWYDD.
º2 Am hynny fel hyn y dywed ARGLWYDD DDUW Israel yn erbyn y bugeiliaid sydd
yn bugeilio fy mhobl; Chwi a wasgarasoch fy nefaid, ac a’u hymlidiasoch, ac nid
ymwelsoch â hwynt: wele fi yn ymweled â
chwi, am ddrygioni eich gweithredoedd, medd yr ARGLWYDD.
º3 A mi a gasglaf weddill fy nefaid o’r holl wiedydd lle y gyrrais hwynt, a mi
a’u dygaf hwynt drachefn i’w corlannau; yna yr amlhant xxxx ac y chwanegant.
º4 Gosodaf hefyd arnynt fugeiliaid, y rhai a’u bugeilia hwynt; ac nid ofnant
mwyach, ac ni ddychrynant, ac ni byddant yn eisiau, medd yr ARGLWYDD.
º5 Wele y dyddiau yn dyfod, medd yr
ARGLWYDD, y cyfodaf i Dafydd Flaguryn cyfiawn, a Brenin a deyrnasa ac a lwydda,
ac a wna fam a chyfiawnder ar y ddaear.’
º6 Yn ei ddyddiau ef yr achubir Jwda, ac Israel a breswylia yn ddiogel: a hyn
fydd ei enw ar yr hwn y gelwir ef, YR ARGLWYDD EIN CYFIAWNDER.
º7 Am hynny wele y dyddiau yn dyfod, medd yr ARGLWYDD, pryd na ddywedant
mwyach, Byw yw yr ARGLWYDD, yr hwn a ddug feibion Israel i fyny o wlad yr
Aifft:
º8 Eithr, Byw yw yr ARGLWYDD, yr hwn a ddug i fyny, ac a dywysodd had tŷ
Israel o dir y gogledd, ac o bob gwlad lle y gyraswn i hwynt; a hwy a gant aros
yn eu gwlad eu hun.
º9 Oherwydd y proffwydi y torrodd fy
nghalon ynof, fy holl esgyrn a grynant: yr ydwyf fel un meddw, ac fel un wedi i
win ei orchfygu; oherwydd yr ARGLWYDD, ac oherwydd geiriau ei sancteiddrwydd
ef.
º10 Canys llawn yw y ddaear o odinebwyr: canys oherwydd llwon y gofidiodd y
ddaear, ac y sycfaodd tirion leoedd yr anialwch; a’u helynt sydd ddrwg, a’u
cadernid nid yw uniawn.
º11 Canys y proffwyd a’r offeiriad hefyd a ragrithiasant: yn fy nhŷ hefyd
y cefais eu drygioni hwynt, medd yr ARGLWYDD.
º12 Am hynny y bydd eu ffordd yn llithrig iddynt yn y tywyllwch; gyrrir hwynt
rhagddynt, a syrthiant ynddi: canys myfi a ddygaf arnynt ddrygfyd, sef blwyddyn
eu gofwy, medd yr ARGLWYDD.
º13 Ar broffwydi Samaria y gwelais hefyd beth diflas: proffwydasant yn Baal, a
hudasant fy mhobl Israel.
º14 Ac ar broffwydi Jerwsalem y gwelais beth erchyll: torri priodas, a rhodio
mewn celwydd: cynorthwyant hefyd ddwylo y drygionus, fel na ddychwel neb oddi
wrth ei ddrygioni: y mae y rhai hyn oll i mi fel Sodom, a’i thrigolion fel
Gomorra.
º15 Am hynny fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd am y proffwydi, Wele, mi a’u
bwydaf hwynt a’r wermod, ac a’u diodaf hwynt a dwfr bust!: canys oddi wrth
broffwydi Jerwsalem yr aeth lledrith allan i’r holl dir.
º16 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd; Na wrandewch ar eiriau y proffwydi sydd
yn proffwydo i chwi: y maent yn eich gwneuthur yn ofer: gweiedigaeth eu calon
eu hunain a lefarant, ac nid o enau yr ARGLWYDD.
º17 Gan ddywedyd y dywedant wrth fy nirmygwyr, Yr ARGLWYDD a ddywedodd, Bydd i
chwi heddwch; ac wrth bob un sydd yn rhodio wrth amcan ei galon ei hun y
dywedant, Ni ddaw arnoch niwed.
º18 Canys pwy a safodd yng nghyfrinach yr ARGLWYDD, ac a welodd ac a glywodd ei
air ef? pwy hefyd a ddaliodd ar ei air ef, ac a’i gwrandawodd?
º19 Wele, corwynt yr ARGLWYDD a aeth allan mewn llidiowgrwydd, sef corwynt
angerddol a syrth ar ben y drygionus.
º20 Digofaint yr ARGLWYDD ni ddychwel, nes iddo wneuthur, a nes iddo gwblhau
meddwl ei galon: yn y dyddiau diwethaf y deellwch hynny yn eglur.
º21 Ni hebryngais i y proffwydi hyn, eto hwy a redasant; ni leferais wrthynt,
er hynny hwy a broffwydasant.
º22 A phe safasent yn fy nghyngor, a phe traethasent fy ngeiriau i’m pobl; yna
y gwnaethent iddynt ddychwelyd q’u ffordd ddrwg, ac oddi wrth ddrygioni eu
gweithredoedd.
º23 Ai Duw o agos ydwyf fi, medd yr ARGLWYDD, ac nid Duw o bell?
º24 A lecha un mewn dirgel leoedd, fel nas gwelwyf fi ef? medd yr ARGLWYDD:
onid ydwyf fi yn llenwi y nefoedd a’r ddaear? medd yr ARGLWYDD.
º25 Mi a glywais beth a ddywedodd y proffwydi sydd yn proffwydo celwydd yn fy
enw, gan ddywedyd, Breuddwydiais, breuddwydiais.
º26 Pa hyd y bydd hyn yng nghalon y proffwydi sydd yn proffwydo celwydd? ie,
proffwydi hudoliaeth eu calon eu hunain ydynt.
º27 Y rhai sydd yn meddwl peri i’m pobl anghofio fy enw ttwy eu breuddwydion a
fynegant bob un i’w gymydog; fel yr anghofiodd eu tadau fy enw, er mwyn Baal.
º28 Y proffwyd sydd â breuddwyd ganddo, myneged freuddwyd; a’r hwn y mae ganddo
fy ngair, llefared fy ngair mewn gwirionedd: beth yw yr us wrth y gwenith? medd
yr ARGLWYDD.
º29 Onid yw fy ngair i megis tan? medd yr ARGLWYDD; ac fel gordd yn dryllio’r
graig?
º30 Am hynny wele fi yn ‘erbyn y proffwydi, medd yr ARGLWYDD, y rhai sydd yn
lladrata fy ngeiriau, bob un oddi ar ei gymydog.
º31 Wele fi yn erbyn y proffwydi, medd yr ARGLWYDD, y rhai a lymhant eu
tafodau, ac a ddywedant, Efe a ddywedodd.
º32 Wele fi yn erbyn y rhai a broffwydant freuddwydion celwyddog, medd yr ARGLWYDD,
ac a’u mynegant, ac a hudant fy mhobl a’u celwyddau, ac a’u gwagedd, a mi heb
eu gyrru hwynt, ac heb orchy- xxxx
fflyn tddynt: aan hynny ni wnânt ddim lles i’r bobl hyn, medd yr ARGLWYDD.
º33 A phan ofynno y bobl hyn, neu y proffwyd, neu yr offeiriad, i ti, gan
ddywedyd, Beth yw baich yr ARGLWYDD? yna y dywedi wrthynt. Pa faich? eich
gwrthod a wnaf, medd yr ARGLWYDD.
º34 A’r proffwyd, a’r offeiriad, a’r bobl, y rhai a ddywedo, Baich yr ARGLWYDD,
myfi a ymwelaf a’r gŵr hwnnw, ac a’i dŷ.
º35 Fel hyn y dywedwch bob un wrth ei gymydog, a phob un wrth ei frawd, Beth a
atebodd yr ARGLWYDD? a pha beth a lefarodd yr ARGLWYDD?
º36 Ond am faich yr ARGLWYDD na wnewch goffa mwyach; canys baich i bawb fydd ei
air ei hun: oherwydd chwy-chwi a wyrasoch eiriau y Duw byw, ARGLWYDD y lluoedd,
ein Duw ni.
º37 Fel hyn y dywedi wrth y proffwyd, Pa ateb a roddodd yr ARGLWYDD i ti?’a pha
beth a lefarodd yr ARGLWYDD?
º38 Ond gan eich bod yn dywedyd, Baich, yr ARGLWYDD; am hynny fel hyn y dywed
yr ARGLWYDD, Am i chwi ddywedyd y gair hwn, Baich yr ARGLWYDD, a mi wedi anfon
atoch, gan ddywedyd, Na ddywedwch, Baich yr ARGLWYDD:
º39 Am hynny wele, myfi a’ch llwyr anghofiaf chwi, ac mi a’ch gadawaf
chwi; a’r ddinas yr hon a roddais i
chwi ac i’ch tadau, ac a’ch bwriaf allan o’m golwg.
º40 A mi a roddaf arnoch warthrudd tragwyddol, a gwaradwydd tragywydd, yr hwn
nid anghofir.
PENNOD 24
º1 "VR ARGLWYDD a ddangosodd i mi, ac
— wele ddau gawell o ffigys wedi eu gosod ar gyfer tcml yr ARGLWYDD, wedi i
Nebuchodonosor brenin Babilon gaethgludo Jechoneia mab Jehoiacim brenin Jwda, a
thywysogion Jwda, gyda’r seiri a’r gofaint o Jerwsalem, a’u dwyn i Babilon.
º2 Un cawell oedd o ffigys da iawn, fel ffigys yr aeddfediad cyntaf: a’r cawell
arall oedd o ffigys drwg iawn, y rhai ni ellid eu bwyta rhag eu dryced.
º3 Yna y dywedodd yr ARGLWYDD wrthyl, Belh a weli di, Jeremeia? A mi a
ddyweilais, Ffigys: y ffigys da, yn dda iawn; a’r rhai drwg, yn ddrwg iawn, y
rhai ni ellir eu bwyta rhag eu dryced.
º4 Yna y daeth gair yr ARGLWYDD ataf,
gan ddywedyd,
º5 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Duw Israel, Fel y ffigys da hyn, felly y
cydnabyddaf fi gaethglud Jwda, y rhai a anfonais O’r lle hwn i wlad y Caldeaid
er daioni.
º6 Canys mi a osodaf fy ngolwg arnynt er daioni, ac a’u dygaf drachefn i’r wlad
hon, ac a’u hadeiladaf hwynt, ac ni thynnaf i lawr; plannaf hefyd hwynt, ap nis
diwreiddiaf.
º7 Rhoddaf hefyd iddynt galon i’m hadnabod, mai yr ARGLWYDD ydwyf fi: a, hwy a
fyddant yn bobl i mi, a minnau a fyddaf yn DDUW iddynt hwy: canys hwy-a droant
ataf fi a’u holl galon.
º8 Ac fel y ffigys drwg, y rhai ni ellir eu bwyta rhag eu dryced, (diau fel hyn
y dywed yr ARGLWYDD,) felly y rhoddaf Sedeceia brenin Jwda, a’i benaethiaid, a
gweddill Jerwsalem, y rhai a weddillwyd yn y wlad hon, a’r rhai sydd yn trigo
yn nhir yr Aifft:
º9 Ie, rhoddaf hwynt i’w symud i holl deyrnasoedd y ddaear, er drwg iddynt, i
fod yn waradwydd ac yn ddihareb, yn watwargerdd ac yn felltith, ym mhob man lle
y gyrrwyf hwynt.
º10 A mi a anfonaf arnynt y cleddyf, newyn, a haint, nes eu darfod oddi ar y
ddaear yr hon a roddais iddynt ac i’w tadau.
PENNOD 25
º1 ‘V GAIR yr hwn a ddaeth at Jeremeia * am holl bobl Jwda, yn y bedwaredd
flwyddyn i Jehoiacim mab Joseia brenin Jwda, hon oedd y flwyddyn gyntaf i
Nebuchodonosor brenin Babilon;
º2 Yr hwn a lefarodd y proffwyd Jeremeia wrth holl bobl Jwda, ac wrth holl
breswylwyr Jcrwhalem, gan ddywedyd,
º3 Er y drydedd flwyddyn ar ddeg i Joseia mab Amon brenin Jwda, hyd y
dydd hwn, hortao yw y drydedd flwyddyn ar hugain, y daeth gair yr ARGLWYDD
ataf, ac mi a ddywedais wrthych, gan foregodi a llefaru, ond ni wrandawsoch.
º4 A’r ARGLWYDD a anfonodd atoch chwi ei holl weision y proffwydi, gan foregodi
a’u hanfon; ond ni wrandawsoch, ac ni ogwyddasoch eich clusti glywed.
º5 Hwy a ddywedent, Dychwelwch yr awr hon bob un oddi wrth ei ffordd ddrwg, ac
oddi wrth ddrygioni eich gweithredoedd; a thrigwch yn y tir a roddodd yr
ARGLWYDD i chwi ac i’ch tadau, byth ac yn dragywydd:
º6 Ac nac ewch ar ôl duwiau dieithr, I’w gwasanaethu, ac i ymgrymu iddynt; ac
na lidiwch fi a gweithredoedd eich dwylo, ac ni wnaf niwed i chwi.
º7 Er hynny ni wrandawsoch arnaf, medd yr ARGLWYDD, fel y digiech fi a
gweithredoedd eich dwylo, er drwg i chwi eich hunain.
º8 Am hynny fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Oherwydd na wrandawsoch ar fy
ngeiriau,
º9 Wele, mi a anfonaf ac a gymeraf holl deuluoedd y gogledd, medd yr ARGLWYDD,
a Nebuchodonosor brenin Babilon, fy ngwas, a mi a’u dygaf hwynt yn erbyn y wlad
hon, ac yn erbyn ei phreswylwyr, ac yn erbyn yr holl genhedloedd hyn oddi
amgylch; difrodaf hwynt hefyd, a gosodaf hwynt yn syndod, ac yn chwibaniad, ac
yn anrhaith tragwyddol.
º10 Paraf hefyd i lais hyfrydwch, ac i lais llawenydd, i lais y priodfab, ac i
lais y briodferch, i sŵn y meini melinau, ac i lewyrch y canhwyllau, ballu
ganddynt.
º11 A’r holl dir hwn fydd yn ddiffeithwch, ac yn syndod: a’r cenhedloedd hyn a
wasanaethant frenin Babilon ddeng mlynedd a thrigain.
º12 A phan gyflawner deng mlynedd a thrigain, myfi a ymwelaf a brenin Babilon,
ac a’r genedl honno, medd yr ARGLWYDD, am eu hanwiredd, ac a gwlad y Caldeaid;
a mi a’i gwnaf hi yn anghyfannedd tragwyddol.
º13 Dygaf hefyd ar y wlad honno fy holl
eiriau, y rhai a lefarais i yn ei herbyn, sef cwbl ag sydd ysgrifenedig yn y
llyfr hwn; yr hyn a broffwydodd Jeremeia yn erbyn yr holl genhedloedd.
º14 Canys cenhedloedd lawer a brenhinoedd mawrion a fynnant wasanaeth ganddynt
hwythau: a mi a dalaf iddynt yn ôl eu gweithredoedd, ac yn ôl gwaith eu dwylo
eu him.
º15 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Duw Israel, wrthyf fi, Cymer ffiol win
y digofaint yma o’m llaw, a dod hi i’w hyfed i’r holl genhedloedd y rhai yr wyf
yn dy anfon atynt.
º16 A hwy a yfant, ac a frawy chant, ac a wallgofant, oherwydd y cleddyf yr hwn
a anfonaf yn eu plith.
º17 Yna mi a gymerais y ffiol o law yr ARGLWYDD, ac a’i rhoddais i’w hyfed i’r
holl genhedloedd y rhai yr anfonasai yr ARGLWYDD fi atynt:
º18 I Jerwsalem, ac i ddinasoedd Jwda, ac i’w brenhinoedd, ac i’w thywysogion:
i’w gwneuthur hwynt yn ddiffeithwch, yn syndod, yn chwibaniad, ac yn felltith,
fel y mae heddiw;
º19 I Pharo brenin yr Aifft, ac i’w weision, ac i’w dywysogion, ac i’w holl
bobl;
º20 Ac i’r holl bobl gymysg, ac i holl frenhinoedd gwlad Us, a holl frenhinoedd
gwlad y Philistiaid, ac i Ascalon, ac Assa, ac Ecron, a gweddill Asdod,
º21 I Edom, a Moab, ameibionAmmon;
º22 I holl frenhinoedd Tyrus hefyd, ac d holl frenhinoedd Sidon, ac i
frenhinoedd yr ynysoedd y rhai sydd dros y môr;
º23 I Dedan, a Thema, a Bus; ac i bawb o’r cyrrau eithaf;
º24 Ac i holl frenhinoedd Arabia, ac i holl frenhinoedd y bobl gymysg, y rhai
sydd yn trigo yn yr anialwch;
º25 Ac i holl frenhinoedd Simri, ac i holl frenhinoedd Elam, ac i holl
frenhinoedd y Mediaid;
º26 Ac i holl frenhinoedd y gogledd, agos a phell, bob un gyda’i gilydd; ac i
holl deymasoedd y byd, y rhai sydd ar wyneb y ddaear: a brenin Sesach a yf ar
eu hôl hwynt.
º27 A thi a ddywedi wrthynt, Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel,
Yfwch a meddwch, a chwydwch, a syrthiwch, ac na chyfodwch, oherwydd y cleddyf
yr hwn a anfonwyf i’ch plith.
º28 Ac os gwrthodant dderbyn y ffiol o’th law di i yfed, yna y dywedi wrthynt,
Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Diau yr yfwch:
º29 Canys wele fi yn dechrau drygu y ddinas y gelwir fy enw arni, ac a
ddihenfewchchwiynddigerydd? Na ddihengwcn; canys yr ydwyf fi yn galw am gleddyf
ar holl drigolion y ddaear, medd ARGLWYDD y lluoedd.
º30 Am hynny proffwyda yn eu herbyn yr holl eiriau hyn, a dywed wrthynt, Yr
ARGLWYDD oddi uchod a rua, ac a rydd ei lef o drigle ei sancteiddrwydd; gan ruo
y rhua efe ar ei drigle, bloedd, fel rhai yn sathru grawnwin, a rydd efe yn
erbyn holl breswylwyr y ddaear.
º31 Daw twrf hyd eithafoedd y ddaear; canys y mae cwyn rhwng yr ARGLWYDD a’r
cenhedloedd: efe a ymddadlau a phob cnawd, y drygionus a ddyry efe i’r cleddyf,
medd yr ARGLWYDD.
º32 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Wele ddrwg yn myned allan o genedl at
genedl, a chorwynt mawr yn cyfodi o ystlysau y ddaear.
º33 A lladdedigion yr ARGLWYDD a fyddant y dwthwn hwnnw o’r naill gŵr i’r
ddaear hyd y cwr arall i’r ddaear: ni alerir drostynt, ac nis cesglir, ac nis
cleddir hwynt; fel tomen y byddant ar wyneb y ddaear.
º34 Udwch, fugeiliaid, a gwaeddwch; ac ymdreiglwch mewn lludw, chwi flaenoriaid
y praidd: canys cyflawnwyd dyddiau eich lladdedigaeth a’ch gwasgarfa; a chwi a
syrthiwch fel llestr dymunol.
º35 Metha gan y bugeiliaid ffoi, a chan flaenoriaid y praidd ddianc.
º36 Clywir llef gwaedd y bugeiliaid, ac udfa blaenoriaid y praidd: canys yr
ARGLWYDD a anrheithiodd eu porfa hwynt.
º37 A’r anheddau heddychlon a ddryllir, gan lid digofaint yr ARGLWYDD.
º38 Efe a wrthododd ei loches, fel cenau llew: canys y mae eu tir yn anghyfannedd,
gan lid y gorthrymwr, a chan lid ei ddigofaint ef.
PENNOD 26
º1 YN nechrau teyrnasiad Jehoiacim mab Joseia brenin Jwda, y daeth y gair
hwn oddi wrth yr ARGLWYDD, gan ddywedyd,
º2 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Saf yng nghyntedd tŷ yr ARGLWYDD, a
llefara wrth holl ddinasoedd Jwda, y rhai a ddêl i addoli i dŷ yr
ARGLWYDD, yr holl eiriau a orchmynnwyf i ti eu llefaru wrthynt; na atal air:
º3 I edrych a wrandawant, ac a ddychwelant bob un o’i ffordd ddrwg; fel yr
edifarhawyf finnau am y drwg a amcenais ei wneuthur iddynt, am ddrygioni eu
gweithredoedd.
º4 A dywed wrthynt, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Oni wrandewch arnaf i rodio yn
fy nghyfraith, yr hon a roddais-ger eich bron,
º5 I wrando ar eiriau fy ngweision y proffwydi, y rhai a anfonais atoch, gan
godi yn fore, ac anfon, ond ni wrandawsoch chwi;
º6 Yna y gwnaf y t hwn fel Seilo, a’r
ddinas hon a wnaf yn felltith i holl genhedloedd y ddaear.
º7 Yr offeiriaid hefyd, a’r proffwydi, a’r holl bobl a glywsant Jeremeia yn
llefaru y geiriau hyn yn nhŷ yr ARGLWYDD.
º8 A phan ddarfu i Jeremeia lefaru yr hyn oll a orchmynasai yr ARGLWYDD ei
ddywedyd wrth yr holl bobl; yna yr offeiriaid, a’r proffwydi, a’r holl bobl a’i
daliasant ef, gan ddywedyd, Ti a fyddi farw yn ddiau.
º9 Paham y proffwydaist yn enw yr ARGLWYDD, gan ddywedyd. Fel Seilo y bydd y
tŷ hwn, a’r ddinas hon a wneiryn anghyfannedd heb breswyliwr? Felly
ymgasglodd yr holl bobl yn erbyn Jeremeia yn nhŷ yr ARGLWYDD.
º10 Pan glybu tywysogion Jwda y geiriau hyn, yna hwy a ddaethant i fyny o
dŷ y brenin i dŷ yr ARGLWYDD, ac a eisteddasant ar ddrws porth newydd
tŷ yl ARGLWYDD.
º11 Yna yr offeiriaid a’r:proffwydi a lefarasant wrth y tywysogion, ac wrth yr
holl bobl, gan ddywedyd. Barn marwolaeth sydd ddyledus i’r gŵr hwn: canys
efe a broffwydodd yn erbyn y ddinas hon, megis y clywsoch a’ch clustiau.
º12 Yna y llefarodd Jeremeia wrth yr holl dywysogion, ac wrth yr holl bobl,
3gan ddywedyd, Yr ARGLWYDD a’m hanftmodd i broffwydo yn erbyn y tŷ hwn, ac
yn erbyn y ddinas bon, yr holl eiriau a glywsoch.
13 Gan hynny gwellhewch yn awr eich
ffyrdd a’ch gweithredoedd, a gwrandewch ar lais yr ARGLWYDD eich Duw; ac fe a
edifarha yr ARGLWYDD am y drwg a lefarodd efe i’ch erbyn.
º14 Ac amdanaf fi, wele fi yn eich dwylo.; gwnewch i mi fel y gweloch yn dda ac
yip. uniawn.;
º15 Ond gwybyddwch yn sicr, os chwi a’m lladd, eich bod yn dwyn gwaed gwirion
arnoch eich hunain, ac ar y ddinas hon, ac ar ei thrigolion: canys mewn
gwirioneddyr ARGLWYDD a’m hanfonodd atoch i lefaru, lle y clywech, yr holl
eiriau hyn.
º16 Yna y tywysogion, a’r holl bobl, a ddywedasant wrth yr offeiriaid a’r
proffwydi, Ni haeddai y gŵr hwn farn marwolaeth: canys yn enw yr ARGLWYDD
ein Duw y llefarodd efe wrthym.
º17 Yna rhai o henuriaid y wlad a godasant, ac a lefarasant wrth holl
gynulleidfa y bobl, gan ddywedyd,
º18 Micha y Morasthiad oedd yn proffwydo yn nyddiau Heseceia brenin Jwda, ac
efe a lefarodd wrth holl bobl Jwda, gan ddywedyd, Fel hyn y dywed ARGLWYDD y
lluoedd; Seion a erddir fel maes, a Jerwsalem a fydd yn garneddau, a mynydd y
tŷ yn uchelfeydd i goed.
º19 A roddodd Heseceia brenin Jwda, a holl Jwda, efi farwolaeth? oni ofnodd efe
yr ARGLWYDD, ac oni weddïodd efe gerbron yr ARGI.WYDD, fel yr edifarhaodd yr
ARGLWYDD am y drwg a draethasai efe yn eu herbyn? Fel hyn y gwnaem ddrwg mawr
yn erbyn ein heneidiau.
º20 Ac yr oedd hefyd ŵr yn proffwydo yn enw yr ARGLWYDD, Ureia mab Semaia,
o Ciriath-jearim, yr hwn a broffwydodd yn erbyn y ddinas hon, ac yn erbyn y
wlad hon, yn ôl holl eiriau Jeremeia.
º21 A phan glywodd y brenin Jehoiacim, ifl’i holl gedyrn, a’r holl dywysogion,
ei eiriau ef, y brenin a geisiodd ei ladd ef: ond pan glywodd Ureia, efe a
ofnodd, ac a ffodd, ac a aeth i’r Aifft.
º22 A’r brenin Jehoiacim a anfonodd
wŷr i’r Aifft, sef Einathan mab Achbor, a .gwŷr gydag ef i’r
Aifft:
º23 A hwy a gyrchasant Ureia allan o’r Aifft, ac a’i dygasant ef at y brenin
Jehoiacim, yr hwn a’i lladdodd ef â’r cleddyf
, ac a fwriodd ei gelain ef i feddau y cyffredin.
º24 Eithr llaw Ahicam mab Saffan oedd gyda Jeremeia, fel na roddwyd ef i law
y..bobl i’w ladd.
PENNOD 27
º1 YN nechrau teyrnasiad Jehoiacim mab Joseia brenin Jwda, y daeth y gair
hwn at Jeremeia oddi wrth yr ARGLWYDD, gan ddywedyd,
º2 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD wthyf, Gwna i ni rwymau a gefynnau a dod hwynt am dy wddf; .
º3 Ac anfon hwynt at frenin Edom, ac at frenin Moab, ac at frenin meibion
Ammon, ac at frenin Tyrus, ac at frenin Sidon, yn llaw y cenhadau a ddelo i
Jerwsalem at Sedeceia brenin Jwda;
º4 A gorchymyn iddynt ddywedyd wrth eu harglwyddi, Fel hyn y dywed ARGLWYDD y
lluoedd, Duw Israel, Fel hyn y dywedwch wrth eich arglwyddi;
º5 Myfi a wneuthum y ddaear, y dyn a’r anifail sydd ar wyneb y ddaear, a’m grym
mawr, ac a’m braich estynedig, ac a’u rhoddais hwynt i’r neb y gwelais yn dda.
º6 Ac yn awr mi a roddais yr holl diroedd hyn yn llaw Nebuchodonosor brenin
Babilon, fy ngwas, a mi a roddais hefyd anifeiliaid y maes i’w wasanaethu ef.
º7 A’r holl genhedloedd a’i gwnsanaethant ef, a’i fab, a mab ei fab, nes dyfod
gwir amser ei wlad ef, yna cenhedloedd lawer a brenhinoedd mawrion a fynnant
wasanaeth ganddo ef.
º8 Ond y genedl a’r deyrnas nis gwasanaetho ef, sef Nebuchodonosor brenin
Babilon, a’r rhai ni roddant eu gwddf dan iau brenin Babilon; â’r cleddyf , ac â newyn, ac â haint, yr ymwelaf â’r
genedl honno, medd yr ARGLWYDD, nes i mi eu difetha hwynt trwy ei law ef.
º9 Am hynny na wrandewch ar eich proffwydi, nac ar eich dewiniaid, nac A eich
breuddwydwyr, nac ar eich hudolion, nac ar eich swynyddion, y rhai sydd yn
llefaru wrthych, gan ddywedyd, Nid rhaid i chwi wasanaethu brenin Babilon:
º10 Canys celwydd y mae y rhai hyn yn ei broffwydo i chwi, i’ch gyrru chwi
ymhell o’ch gwlad, ac fel y bwriwn chwi ymaith, ac y methoch.
º11 Ond y genedl a roddo ei gwddf dan iau brenin Babilon, ac a’i gwasanaetho
ef, y rhai hynny a adawaf fi yn eu gwlad eu hun, medd yr ARGLWYDD; a hwy a’i
llafuriant hi, ac a drigant ynddi.
º12 Ac mi a leferais wrth Sedeceia brenin Jwda yn ôl yr holl eiriau hyn, gan
ddywedyd, Rhoddwch eich gwarrau dan iau brenin Babilon, a gwasanaethwch ef a’i
bobl, fel y byddoch byw.
º13 Paham y byddwch feirw, ti a’th bobl, trwy y cleddyf, trwy newyn, a thrwy
haint, fel y dywedodd yr ARGLWYDD yn erbyn y genedl ni wasanaethai frenin
Babilon?
º14 Am hynny na wrandewch ar eiriau y proffwydi y rhai a lefarant wrthych, gan
ddywedyd, Nid rhaid i chwi wasanaethu brenin Babilon: canys y maent yn proffwydo
celwydd i chwi.
º15 Oherwydd nid myfi a’u hanfonodd hwynt, medd yr ARGLWYDD; er hynny hwy a
broffwydant yn fy enw ar gelwydd, fel y gyrrwn chwi ymaith, ac y darfyddai
amdanoch chwi, a’r proffwydi sydd yn proffwydo i chwi.
º16 Myfi a leferais hefyd wrth yr offeiriaid, a’r holl bobl hyn, gan ddywedyd,
Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Na wrandewch ar eiriau eich proffwydi, y rhai sydd
yn proffwydo i chwi, gan ddywedyd., Wele, llestri tŷ yr ARGLWYDD a ddygir
yn eu hôl o Babilon bellach ar frys; canys celwydd y maent yn ei. broffwydo i
chwi.
º1:7 Na wrandewch arnynt; gwasanaethwch chwi frenin Babilon, a byddwch fyw:
paham y byddai y ddinas hon yn ddiffeithwch? . ..
º18 Ond os proffwydi ydynt hwy, ac od ydyw gair yr ARGLWYDD gyda hwynt,
eiriolant yr awr hon ar ARGLWYDD y lluoedd, nad elo y llestri a adawyd yn
nhŷ yr ARGLWYDD, ac yn nhŷ brenin. Jwda, ac yn Jerwsalem, i Babilon.
º19 Canys fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, am y colofnau, ac am y môr, ac am
yr ystolion, ac am y rhan arall o’r llestri a adawyd yn y ddinas hon,
º20 Y rhai ni ddug Nebsichodonosor brenin Babilon ymaith, pan gaethgludodd efe
Jechoneia, mab Jehoiacim brenin Jwda, o Jerwsalem i Babilon, a holl bendefigion
Jwda a Jerwsalem;
º21 Ie, fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel, am y llestri a adawyd
yn nhŷ yr ARGLWYDD, ac yn nhŷ brenin Jwda a Jerwsalem;
º22 Hwy a ddygir i Babilon, ac yno y byddant hyd y dydd yr ymwelwyf â hwynt,
medd yr ARGLWYDD: yna y dygaf hwynt i fyoy, ac y dychwelaf hwynt i’r lle hwn.
PENNOD 28
º1 AC yn y flwyddyn honno, yn nechrau teyrnasiad Sedeceia brenin Jwda, yn y
bedwaredd flwyddyn, ar y pumed mis, y llefarodd Hananeia mab Asur y profiwyd,
yr hwn oedd o Gibeon, wrthyf fi yn nhŷ yr ARGLWYDD, yng ngŵydd yr
offeiriaid a’r holl bobl, gan ddywedyd,
º2 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel, gan ddywedyd, Myfi a dorrais
iau brenin Babilon.
º3 O fewn ysbaid dwy flynedd myfi a ddygaf drachefn i’r lle hwn holl lestri
tŷ yr ARGLWYDD, y rhai a gymerth Nebuchodonosor brenin Babilon ymaith o’r
lle hwn, ac a’u dug i Babilon; ddygaf Jechoneia mab fel y gwasanaethont
Nebuchodonosor n Jwda, a holl eaethelud brenin Babilon, a hwy a’i gwasanaethant
ef: mi a roddais hefyd anifeiliaid y maes iddo ef.
º15 Yna Jeremeia y proffwyd a ddywedodd
wrth Hananeia y proffwyd, Gwrando yn awr, Hananeia; Ni anfonodd yr ARGLWYDD
mohonot ti; ond yr wyt yn peri i’r bobl hyn ymddiried mewn celwydd.
º16 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Wele, mi a’th fwriaf di oddi ar
wyneb y ddaear: o fewn y flwyddyn hon y byddi farw, oherwydd i ti ddysgu
gwrthryfel yn erbyn yr ARGLWYDD.
º17 Felly
Hananeia y proffwyd a fu farw y flwyddyn honno, yn y seithfed mis.
PENNOD 29
º1 DYMA eiriau y llythyr a anfonodd Jeremeia y proffwyd o Jerwsalem at
weddill henuriaid y gaethglud, ac at yr offeiriaid, ac at y proffwydi, ac at yr
holl bobl y rhai a gaethgludasai Nebuchodonosor o Jerwsalem i Babiloa;
º2 (Wedi myned Jechoneia y brenin, a’r frenhines, a’r ystafellyddion, tywysogion
Jwda a Jerwsalem, a’r seiri a’r gofaint, allan o Jerwsalem,)
º3 Yn llaw Elasa mab Saffan, a Gemareia mab Hiloeia, y rhai a anfonodd Sedeceia
brenin Jwda at Nebuchodonosor brenin Babilon i Babilon, gan ddywedyd,
º4 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel, wrth.yr holl gaethglud, yr
hon a berais ei chaethgludo o Jerwsalem i Babilon;
º5 Adeiledwch dai, a phreswyliwch ynddynt; a phlennwch erddi, a bwytewch eu
ffrwyth hwynt.;
º6 Cymerwch wragedd, ac enillwch feibion a merched; a chymerwch wragedd i’ch
meibion, a rhoddwch eich merched i wŷr, fel yr esgoront ar feibion a
merched, ac yr amlhaoch chwi yno, ac na leihaoch.
º7 Ceisiwch hefyd heddwch y ddinas yr hon y’ch caethgludais iddi, a gweddiwch
ar yr ARGLWYDD drosti hi; canys yn ei
º4 Ac mi 3 _, „_ w w** c€ mau Jehoiacim brenin Jwda, a holl
gaethglud Jwda, y rhai a aethant i Babilon, drachefn i’r lle hwn, medd yr
ARGLWYDD; canys mi a dorraf iau brenin Babilon.
º5 Yna Jeremeia y proffwyd a ddywedodd wrth Hananeia y proffwyd, yng
ngŵydd yr offeiriaid, ac yng ngŵydd yr holl bobl, y rhai oedd yn
sefyll yn nhŷ yr ARGLWYDD;
º6 Ie, y proffwyd Jeremeia a ddywedodd, Amen, poed felly y gwnelo yr ARGLWYDU:
yr ARGLWYDD a gyflawno dy eiriau di, y rhai a broffwydaist, am ddwyn drachefn
lestri tŷ yr ARGLWYDD, a’r holl gaethglud, o Babilon i’r lle hwn.
º7 Eto, gwrando di yr awr hon y gair yma, yr hwn a lefaraf fi lle y clywech di
a lle clywo yr holl bobl;
º8 Y proffwydi y rhai a fuant o’m blaen i, ac o’th flaen dithau erioed, a
broffwydasant yn erbyn gwledydd lawer, ac yn erbyn teyrnasoedd mawrion, am
ryfel, ac am ddrygfyd, ac am haint.
º9 Y proffwyd a broffwydo am heddwch, pan ddêl gair y proffwyd i ben; yr
adnabyddir y proffwyd, mai yr ARGLWYDD a’i hanfonodd ef mewn gwirionedd.
º10 Yna Hananeia y proffwyd a gymerodd y gefyn oddi am wddf Jeremeia y
proffwyd, ac a’i torrodd ef.
º11 A Hananeia a lefarodd yng ngŵydd yr holl bobl, gan ddywedyd, Fel hyn y
dywed yr ARGLWYDD; Y modd hyn y torraf fi iau Nebuchodonosor brenin Babilon o
fewn ysbaid dwy flynedd oddi ar war pob cenedl. A
Jeremeia y proffwyd a aeth i ffordd.
º12 Yna y daeth gair yr ARGLWYDD at Jeremeia y proffwyd, wedi i Hananeia y
proffwyd dorri y gefyn oddi am wddf y proffwyd Jeremeia, gan ddywedyd,
º13 DOS di, a dywed i Hananeia, gan ddywedyd, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD;
Gefynnau pren a dorraist ti; ond ti a wnei yn eu lle hwynt efynnau o haearn.
º14 Canys fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Rhoddaf iau o haearn
ar war yr holl renhedloedd hyn, heddwch hi y bydd heddwch i chwithau.
º8 Oherwydd fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Na thwylled eich
proffwydi y rhai sydd yn eich mysg chwi mohonoch, na’ch dewiniaid; ac na
wrandewch ar eich breuddwydion y rhai yr ydych chwi yn peri eu breuddwydio:
º9 Canys y maent hwy yn proffwydo i chwi ar gelwydd yn fy enw i; ni anfonais’ i
mohonynt, medd yr ARGLWYDD.
º10 Oherwydd fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Pan gyflawner yn Babilon ddeng mlynedd a thrigain, yr ymwelaf a
chwi, ac a gyflawnaf a chwi fy ngair. daionus, trwy eich dwyn chwi drachefn i’r
lle hwn.
º11 Oblegid myfi a wn y meddyliau yr wyf fi yn eu meddwl amdanoch chwi, medd yr
ARGLWYDD, meddyliau heddwch ac nid niwed, i roddi i chwi y diwedd yr. ydych
chwi yn ei ddisgwyl.
º12 Yna y gelwch chwi arnaf, ac yr ewch, ac y gweddiwch arnaf fi, a minnau.
a’ch gwrandawaf.
º13 Ceisiwch fi hefyd, a chwi a’m cewch, pan y’m ceisioch a’ch holl galon.
º14 A mi a adawaf i chwi fy nghael, medd yr ARGLWYDD, a mi a ddychwelafi eich
caethiwed, ac a’ch casglaf chwi o’r holl genhedloedd, ac o’r holl leoedd y
rhai; y’ch gyrrais iddynt, medd yr ARGLWYDD; a mi a’ch dygaf chwi drachefn i’r
lle y perais eich caethgludo chwi allan ohono.
º15 Oherwydd i chwi ddywedyd, Yr ARGLWYDD a gyfododd broffwydi i ni yn
Babilon;,
º16 Gwybyddwch mai fel hyn y dywed yr ARGLWYDD am y brenin sydd yn eistedd ar
deyrngadair Dafydd, ac am yr holl bobl sydd yn trigo yn y ddinas hon, ac am
eich brodyr y rhai nid aethant allan gyda chwi i gaethglud;,
º17 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Wele fi yn anfon arnynt y cleddyf, a
newyn, a haint, a mi a’u gwnaf hwynt fel y ffigys bryntion, y rhai ni ellir eu
bwyta, rhag eu dryced.
º18 A mi a’u herlidiaf hwynt â’r cleddyf
, a newyn, ac a haint; ac mi a’u rhoddat hwynt i’w symud i holl
deymasoedd y ddaear, yn felltith, ac yn chwithdra, ac yn chwibaniad, ac yn
warth, ymysg yr holl genhedloedd lle y gyrrais i hwynt;
º19 Am na wrandawsant ar fy ngeiriau, medd yr ARGLWYDD, y rhai a anfonais i
atynt gyda’m gweision y proffwydi, gan gyfodi yn fore, a’u hanfon; ond ni
wrandawech, medd yr ARGLWYDD.
º20 Gan hynny gwrandewch air yr ARGLWYDD, chwi oll o’r gaethglud a anfonais o
Jerwsalem i Babilon:
º21 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel, am Ahab mab Colaia, ac am
Sedeceia mab Maaseia, y rhai sydd yn proffwydo celwydd i chwi yn fy enw i;
Wele, myfi a’u rhoddaf hwynt yn llaw Nebuchodonosor brenin Babilon, ac efe a’u
lladd hwynt yng ngŵydd eich llygaid chwi.
º22 A holl gaethglud Jwda, yr hon sydd yn Babilon, a gymerant y rheg hon
oddi" wrthynt hwy, gan ddywedyd, Gwneled yr ARGLWYDD dydi fel Sedeceia ac
fel Ahab, y rhai a rostiodd brenin Babilon wrth y tân;
º23 Am iddynt wneuthur ysgelerder yn Israel, a gwneuthur godineb gyda gwragedd
eu cymdogion, a llefaru ohonynt eiriau celwyddog yn fy enw i, y rhai nl
orchmynnais iddynt; a minnau yn gwybod, ac yn dyst, medd yr ARGLWYDD.
º24 Ac wrth Semaia y Nehelamiad y lleferi, gan ddywedyd,
º25 Fel hyn y llefarodd ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel, gan ddywedyd, ArtS i ti
anfon yn dy enw dy hun lythyrau at yr holl bobl sydd yn Jerwsalem, ac at Seffaneia
mab Maaseia yr offeiriad, ac at yr holl offeiriaid, gan ddywedyd,
º26 Yr ARGLWYDD a’th osododd di yn: offeiriad yn lle Jehoiada yr offeiriad, i
fod yn olygwr yn nhŷ yr ARGLWYDD, ar bob gŵr gorffwyllog, ac yn
cymryd arno broffwydo, i’w roddi ef mewn carchar, a chyffion:;’’
º27 Ac yn awr paham na cheryddaist ti Jeremeia o Anathoth, yr hwn sydd yn
proffwydo i chwi?
yl amonoaa atom ni i Babilon,
gan ddywedyd, Hir fydd y caethiwed hwn: adeiledwch dai, a phreswyliwch ynddym;
a phlennwch erddi, a bwytewch eu ffrwyth hwynt.
º29 A Seffaneia
yr offeiriad a ddarilenodd y llythyr hwn lle y clywodd Jeremeia y proffwyd.
º30 Yna y daeth gair yr ARGLWYDD at
Jeremeia, gan ddywedyd, ...
º31 Anfon at yr holl gaethglud, gan ddywedyd, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD am
Semaia y Nehelamiad; Oherwydd i Semaia broffwydo i chwi, a minnau heb ei anfon
ef, a pheri ohono i chwi ymddiried mewn celwydd:
º32 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Wele mi a ymwelaf a Semaia y
Nehelamiad, ac a’i had ef: ni bydd iddo un a drigo ymysg y bobl hyn, ac ni
chaiff efe weled y daioni a wnaf fi i’m pobl, medd yl ARGLWYDD; am iddo ddysgu
gwrthryfel yn erbyn yr ARGLWYDD.:
º28 Canys am hynny yr anfonodd atom ni 8 Canys y dydd hwnnw, medd AR-i Babilon,
gan ddywedyd, Hir fydd y GLWYDD y lluoedd, y torraf fi ei iau ef TOoth..—! ‘ -
o y yg,. 3 g ddrylliaf dy
rwymau, ac ni chaiff dieithriaid wneuthur iddo ef eu gwasanaethu hwynt mwyach.
º9 Eithr hwy a wasanaethant yr ARGLWYDD eu Duw, a Dafydd eu brenin, yr hwn a
godaf fi iddynt.
º10 Ac nac ofna di, O fy ngwas Jacob, medd yr ARGLWYDD; ac na frawycha di, O
Israel: canys wele, mi a’th achubaf di o bell, a’th had o dir eu caethiwed, a
Jacob addychwel, ac a orffwys, ac a gaifflonydd, ac ni bydd a’i dychryno.
º11 Canys yr ydwyf fi gyda thi, medd yr ARGLWYDD, i’th achub di: er i mi
wneuthur pen am yr holl genhedloedd lle y’th wasgerais, eto ni wnaf ben amdanat
ti; eithr mi a’th geryddaf di mewn barn, ac ni’th adawaf yn gwbl ddigerydd.
º12 Oblegid fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Anafus yw dy ysictod, a dolurus yw dy
archoll.
º13 Nid oes a ddadleuo dy gwyn, fel y’th
‘ iachaer; nid oes feddyginiaeth iechyd i ti. "y GAIR yr hwn a
ddaeth at Jeremeia
º14 Dy holl gariadau a’th anghofiasant: * oddi wrth yr ARGLWYDD, gan ddy ai
cheisiant mohonot ti; canys mi a’th nr
rA drewais a dymod gelyn, sef a chosbedigaeth y creulon, am amlder dy
anwiredd: oblegid dy bechodau a amlhasant.
º15 Paham y bloeddi am dy ysictod? anafus yw dy ddolur, gan amlder dy anwiredd:
oherwydd amlhau o’th bechodau y gwneuthum hyn i ti.
º16 Am hynny y rhai oll a’th ysant a ysir; a chwbl o’th holl elynion a ânt i
gaethiwed; a’th anrheithwyr di a fyddant yn anrhaith, a’th holl ysbeilwyr a
roddaf fi yn ysbail.
º17 Canys myfi a roddaf iechyd i ti, ac a’th iachâf di o’th friwiau, medd yr
ARGLWYDD; oblegid hwy a’th alwasant di, Yr hon a yrrwyd ymaith, gan ddywedyd,
Dyma Seion, yr hon nid oes neb yn ei cheisio.
º18 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Wele, myfi a ddychwelaf gaethiwed
pebvll Tflrnh a o,w,——— ’
PENNOD 30
º1 1 Y gair yr hwn a ddaeth at Jeremeia oddi wrth yr ARGLWYDD, gan ddywedyd,
º3 Fel hyn y llefarodd yr ARGLWYDD, Duw Israel, gan ddywedyd, Ysgrifenna i ti
yr holl eiriau a leferais i wrthyt mewn llyfr.
º3 Canys wele y ddyddiau yn dyfod medd yr ARGLWYDD, i mi ddychwelyd caethiwed
fy mhobl Israel a Jwda, medd yr ARGLWYDD: a mi a’u dygaf hwynt drachefn i’r
wlad a roddais i’w tadau, a hwy a’i meddiannant hi. . ‘
º4 Dyma hefyd y geiriau a lefarodd.’yr ARGLWYDD am Israel, ac am Jwda:
º5 Oherwydd fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Llef dychryn a glywsom m, ofn, ac nid
heddwch.
º6 Gofynnwch yr awr hon, ac edrychwch a esgora gwryw; paham yr ydwyf fi yn
gweled pob gŵr a’i ddwylo ar ei lwynau; fel gwraig wrth esgor, ac y rrowyd
yr holl wynebau yn lesni?
º7 Och! canys mawr yw y dydd hwn, heb gyffelyb iddo; amser blinder yw hwo i
Jacob; ond efe a waredir ohono.
pebyll Jacob, ac a gymeraf drugaredd ar ei anheddau ef; a’r ddinas a adeiledir
ar-ei charnedd, a’r llys a erys yn ôl ei arfer.
º19 A moliant xxxx a a, allan ohonynt, a llais rhai yn gorfoleddu: a mi a’u
hamlhaf hwynt, ac ni byddant anami; a mi a’u hanrhydeddaf hwynt, ac ni byddant
wael.
º20 Eu meibion hefyd fydd megis cynt, a’u cynulleidfa a sicrheir ger fy mron; a
mi a ymwelaf a’u holl orthrymwyr hwynt.
º21 A’u pendefigion fydd ohonynt ei
hun, a’u liywiawdwr a ddaw allan o’u mysg eu hun; a mi a baraf iddo
nesau, ac efe a ddaw ataf: canys pwy yw hwn a lwyr roddodd ei galon i hesau
ataf fi? medd yr ARGLWYDD.
º22 A chwi a fyddwch yn bobl i mi, a minnau a fyddaf yn DDUW i chwithau.
º23 Wele gorwynt yr ARGLWYDD yn myned allan mewn dicter, corwynt parhaus; ar
ben annuwiolion yr erys.
º24 Ni ddychwel digofaint llidiog yr ARGLWYDD, nes iddo ei wneuthur, ac nes
iddo gyflawni meddyliau ei galon: yn y dyddiau diwethaf y deellwch hyn. . .
PENNOD 31
º1 YR amser hwnnw, medd yr ARGLWYDD, y byddaf DDUW i holl deuluoedd
Israel; a hwythau a fyddant bobl i mi.
º2 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Y bobl y rhai a weddillwyd gan y cleddyf, a
gafodd ffafr yn yr anialwch, pan euthum i beri llonyddwch iddo ef, sef i
Israel.
º3 Er ys talm yr ymddangosodd yr ARGLWYDD i mi, gan ddywedyd, A chariad
tragwyddol y’th gerais: am hynny tynnaig di a thrugaredd.
º4 Myfi a’th adeiladaf eto, a thi a adeiledir, O forwyn Israel: ymdrwsi eto
a’th dympanau, ac a ei allan gyda’r chwaraeyddion dawns.
º5 Ti a blenni eto winllannoedd ym mynyddoedd Samaria: y planwyr a blannant, ac
a’u mwynhânt yn gynredin.
º6 Canys daw y dydd y llefa y gwylwyr ym mynydd Enraim, Codwch, ac awn i fyny i
Seion at yr ARGLWYDD ein Duw.
º7 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Cenwch orfoledd i Jacob, a chrechwenwch
ymhlith rhai pennaf y cenhedloedd
cyhoeddwch, molwch, a dywedwch, O
ARGLWYDD, cadw dy bobli gweddill Israel. ;
º8 Wele, mi a’u harweiniaf hwynt o dir y gogledd, ac a’u casglaf hwynt o
ystlysau y ddaear, y dall a’r cloff, y feichiog a’r hon sydd yn esgor, ar
unwaith gyda hwynt: cynulleidfa fawr a ddychwelant yma.
º9 Mewn wylofain y deuant, ac mewn tosturiaethau y dygaf hwynt: gwnaf; iddynt
rodio wrth ffrydiau dyfroedd tmewn ffordd union yr hon ni thripiant ynddi:
oblegid myfi sydd dad i Israel, ac Effraim yw fy nghyntaf-anedig.
º10 Gwrandewch air yr ARGLWYDD, O genhedloedd, a mynegwch yn yr ynysoedd o
bell, a dywedwch, Yr hwn a was-; garodd Israel, a’i casgl ef; ac a’i ceidw fel bugail
ei braidd.
º11 Oherwydd yr ARGLWYDD a waredodd Jacob, ac a’i hachubodd ef o law yr hwn
oedd drech nag ef.
º12 Am hynny y deuant, ac y canant yn uchelder Seion; a hwy a redant at ddaioni
yr ARGLWYDD, am wenith, ac am win, ac am olew, ac am epil y defaid a’r
gwartheg: a’u henaid fydd fel gardd ddyfradwy; ac ni ofidiant mwyach.
º13 Yna y llawenycha y forwyn yn y dawns, a’r gwŷr ieuainc a’r hynafgwyr
ynghyd: canys myfi a droaf eu galar yn llawenydd, ac a’u diddanaf hwynt, ac a’u
llawenychaf o’u tristwch.
º14 A mi a ddiwallaf enaid yr offeiriaid a braster, a’m pobl a ddigonir a’m
daioni, medd yr ARGLWYDD.
º15 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Llef a glywyd yn Rama, cwynfan ac wylofain
chwerw; Rahel yn wylo am ei meibion, ni fynnai ei chysuro am. ei meibion,
oherwydd nad oeddynt.
º16 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Atal dy lef rhag wylo, a’th lygaid rhag
dagrau: canys y mae tâl i’th laftir, medd yr ARGLWYDD; a hwy a ddychwelant o
dir y gelyn.
º17 Ac y mae gobaith yn dy ddiwedd, medd yr ARGLWYDD, y dychwel dy blant i’w
bro eu hun.,:
º18 Gan glywed y clywais Efiraim yn tf6s cwynfan fel hyn; Cosbaist fi, a mi a
gosbwyd, fel llo heb ei gynefino â’r iad: dychwel di fi, a mi a ddychwelir,
oblegid ti yw yr ARGLWYDD fy Nuw.
º19 Yn ddiau wedi i mi ddychwelyd, mi a edifarheais; ac wedi i mi wybod, mi a
drewais fy morddwyd: myfi a gywilyddiwyd, ac a waradwyddwyd hefyd, am i mi
ddwyn gwarth fy ieuenctid.
º20 Ai mab hoff gennyf yw Effraim? ai plentyn hyfrydwch yw? canys er pan
leferais i yn ei erbyn ef, gan gofio y cofiaf ef eto: am hynny fy mherfedd a
ruant amdano ef; gan drugarhau y trugarhaf wrtho ef, medd yr ARGLWYDD.
º21 Cyfod i ti arwyddion ffordd, gosod i ti garneddau uchel: gosod dy galon
tua’r briffordd, y ffordd yr aethost: dychwel, forwyn Israel, dychwel i’th
ddinasoedd hyn.
º22 Pa hyd yr ymgrwydri, O ferch wrthnysig? oblegid yr ARGLWYDD a greodd beth
newydd ar y ddaear; Benyw a amgylcha ŵr.
º23 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Dywedant eto y gair hwn yng
ngwlad Jwda, ac yn ei dinasoedd, pan ddychwelwyf eu caethiwed hwynt, Yr
ARGLWYDD a’th fendithio, trigfa cyfiawnder, mynydd sancteiddrwydd.
º24 Yna arddwyr a bugeiliaid a breswyliant ynddi hi Jwda, ac yn ei holl
ddinasoedd ynghyd.
º25 Oherwydd yr enaid diffygiol a ddigonais, a phob enaid trist a lenwais.
º26 Ar hyn y deffroais, ac yr edrychais, a melys oedd fy hun gennyf.
º27 Wele y dyddiau yn dyfod, medd yr ARGLWYDD, yr heuaf dŷ Israel a
thŷ Jwda a had dyn ac a had anifail.
º28 Ac megis y gwyliais arnynt i ddiwreiddio, ac i dynnu i lawr, ac i
ddinistrio, ac i ddifetha, ac i ddrygu; felly y gwyliaf arnynt i adeiladu ac i
blannu, medd yr ARGLWYDD.
º29 Yn y dyddiau hynny ni ddywedant mwyach, Y tadau a fwytasant rawnwin surion,
ac ar ddannedd y plant y mae dincod.
º30 Ond pob un a fydd farw yn ei anwiredd ei hun: pob un a’r a fwytaxxxxawn-win
surion, ar ei ddannedd ef y hydd dincod.
º31 Wele y dyddiau yn dyfod, medd yr
ARGLWYDD, y gwnaf gyfamod newydd. a thŷ Israel, ac a thŷ Jwda:
º32 Nid fel y cyfamod a wneuthum a’u tadau hwynt ar y dydd yr ymeflais yn eu
llaw hwynt i’w dwyn allan o dir yr Aifft; yr hwn fy nghyfamod a ddarfu iddynt
hwy ei ddiddymu, er fy mod i yn briod iddynt, medd yr ARGLWYDD.
º33 Ond dyma y cyfamod a wnaf fi a thŷ Israel ar ôl y dyddiau hynny, medd
yr ARGLWYDD; Myfi a roddaf fy nghyfraith o’u mewn hwynt, ac a’i hysgrifennaf hi
yn eu calonnau hwynt; a mi a fyddaf iddynt hwy yn DDUW, a hwythau a fyddant yn
bobl i mi.
º34 Ac ni ddysgant mwyach bob un ei gymydog, a phob un ei frawd, gan ddywedyd,
Adnabyddwch yr ARGLWYDDS oherwydd hwynt-hwy oll o’r lleiaf ohonynt hyd y mwyaf
ohonynt a’m hadnabyddant, medd yr ARGLWYDD; oblegid mi a faddeuaf eu hanwiredd,
a’u pechod ni chofiaf mwyach.
º35 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, yr hwn sydd yn rhoddi yr haul yn oleuni dydd,
defodau y lloer a’r sêr yn oleuni nos, yr hwn sydd yn rhwygo y môr paa ruo ei
donnau; ARGLWYDD y lluoedd yw ei enw:
º36 Os cilia y defodau hynny o’m gŵydd’ i, medd yr ARGLWYDD, yna had
Israel a baid a bod yn genedl ger fy mron i yn dragywydd.
º37 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Os gellir mesur y nefoedd oddi uchod, a
chwilio sylfeini y ddaear hyd isod, minnau hefyd a wrthodaf holl had Israel, am
yr hyn oll a wnaethant hwy, medd yr ARGLWYDD.
º38 Wele y dyddiau yn dyfod, medd yr ARGLWYDD, yr adeiledir y ddinas i’r
ARGLWYDD, o dwr Hananeel hyd berth y gongl.
º39 A’r llinyn mesur a â allan eto ar ei gyfer ef, ar fryn Gareb, ac a amgylcha
hyd Goath. ; . ‘
º40 A holl ddyffryn y celaneddau, a’r lludw, &’r holl feysydd, hyd afon
Cidron, hyd gongl porth y meirch tua’r dwyrain, a fyAd sanctaidd i’r ARGLWYDD;
nis diwreiddir, ac nis dinistrir mwyach byth.
/
PENNOD 32
º1 ~V GAIR yr hwn a ddaeth at Jeremeia
oddi wrth yr ARGLWYDD yn y ddegfed flwyddyn i Sedeceia brenin Jwda,
honno oedd y ddeunawfed flwyddyn i Nebu
chodonosor.
º2 Canys y pryd hwnnw yr oedd llm brenin Babilon yn gwarchae ar Jerwsalem: a
Jeremeia y proffwyd ydoedd wedi cau arno yng nghyntedd y carchar, yr hwn oedd
yn nh brenin Jwda.
º3 Canys Sedeceia brenin Jwda a gaeasai arno ef, gan ddywedyd, Paham y proffwydi,
gan ddywedyd, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Wele, mi a roddaf y ddinas hon yn
llaw brenin Babilon, ac efe a’i hennill hi;
º4 Ac ni ddianc Sedeceia brenin Jwda o law y Caldeaid, ond efe a roddir yn
ddiau yn llaw brenin Babilon, ac efe a ymddiddan âg ef enau yng ngenau, a’i
lygaid ef a edrychant yn ei lygaid yntau;
º5 Ac efe a arwain Sedeceia i Babilon, ac yno y bydd efe hyd oni ymwelwyf fi ag
ef, medd yr ARGLWYDD: er i chwi ymladd a’r Caldeaid, ni lwyddwch.
º6 A Jeremeia a lefarodd, Gair yr ARGLWYDD a ddaeth ataf fi, gan ddywedyd,
º7 Wele Hanameel mab Salum dy ewythr yn dyfod atat, gan ddywedyd, Pryn i ti fy
maes, yr hwn sydd yn Anathoth: oblegid i ti y mae cyfiawnder, y pryniad i’w
brynu ef.
º8 Felly Hanameel mab fy ewythr frawd fy nhad a ddaeth ataf fi i gyntedd y
carchardy, yn ôl gair yr ARGLWYDD, ac a; ddywedodd wrthyf, Pryn, atolwg, fy
maes sydd yn Anathoth yn nhir Benjamin: canys i ti y mae cyfiawnder yr’
etifeddiaeth, ac i ti y perthyn ei ollwng;1 pryn ef i ti. Yna y
gwybûm mai gair yr ARGLWYDD oedd hwn.,
º9 A mi a brynais y maes oedd yn Anathoth gan Hanamesi mab fy ewythr frawd fy
nhad, ac a bwysais iddo yr arian, saith sicl a deg darn o arian.
º10 A mi a ysgrifennais hyn mewn llyfr, ac a’i seliais; cymerais hefyd dystion,
a phwysais yr arian mewn cloriaimau.
º11 Yna mi a gymerais lyfr y pryniad, sef yr hwn oedd wedi ei selio wrth
gyfraith a (lefod, a’r hwn oedd yn agored.
º12 A mi a roddais lyfr y pryniad at Baruch mab Nereia, mab Maaseia, yng
ngŵydd Hanameel mab fy ewythr, ac yng ngŵydd y tystion a
ysgrifenasent lyfr y prynedigaeth, yng ngŵydd yr holl Iddewon oedd yn
eistedd yng nghyntedd y carchardy.
º13 A mi a orchmynnais i Baruch yn eu gŵydd hwynt, gan ddywedyd,
º14 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Cymer y llyfrau hyn, sef y
llyfr hwn o’r pryniad yr hwn sydd seliedig, a’r llyfr agored hwn, a dod hwynt
mewn llestr pridd, fel y parhaont ddyddiau lawer.
º15 Oherwydd fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Tai, a meysydd, a
gwinllannoedd, a feddiennir eto yn y wlad hon.
º16 Ac wedi i mi roddi llyfr y pryniad at Baruch mab Nereia, myfi a weddïais ar
yr ARGLWYDD, gan ddywedyd,
º17 O ARGLWYDD DDUW, wele, ti a wnaethost y nefoedd a’r ddaear, a’thi fawr allu
ac a’th fraich estynedig; nid oes dim rhy anodd i ti.
º18 Yr wyt yn gwneuthur trugaredd i filoedd, ac yn talu anwireddau y tadau i
fynwes eu meibion ar eu hôl hwynt: y Duw mawr, cadarn, ARGLWYDD y, lluoedd yw
ei enw;;
º19 Mawr mewn cyngor, a galluog ar weithred; canys y mae dy lygaid yn agored ar
holl ffyrdd meibion dynion, i roddi i bob un yn ôl ei ffyrdd, ac yn ôl; ffrwyth
ei weithredoedd;
º20 Yr hwn a osodaist arwyddion a rhyfeddodau yng ngwlad yr Aifft hyd y dydd
hwn, ac yn Israel, ac ymysg dynion eraill; ac a wnaethost i ti enw,, megis
heddiw;
º21 Ac a ddygaist dy bobl Israel allan
o dir yr Aifft, ag arwyddion, ac a rhyfedd" 32 Am holl ddrygioni meibion
Israel a
odau, ac a llaw gref, ac a braich estynedigy meibion Jwda, v rhai o „,„*<ac
ag ofn mawr; o . r
fulfil, ac a rhyfeddodau, ac a llaw gref, ac a braich estynedig, ac ag ofn mawr; ..
º22 Ac a roddaist iddynt y wlad yma, yr hon a dyngaist wrth eu tadau y rhoddit
iddynt, sef gwlad yn llifeirio o laeth a mêl.
º23 A hwy a ddaethant i mewn, ac a’i meddianasant hi; ond ni wrandawsant ar dy
lais, ac ni rodiasant yn dy gyfraith: ni wnaethant ddim o’r hyn oll a
orchmynnaist iddynt ei wneuthur: am hynny y peraist i’r holl niwed hyn ddigwydd
iddynt.
º24 Wele, peiriannau ergydion a ddaeth ar y ddinas i’w goresgyn hi; a’r ddinas
a roddir i law y Caldeaid, y rhai sydd yn ymladd yn ei herbyn, oherwydd y
cleddyf, a’r newyn, a’r haint: a’r hyn a ddywedaist ti, a gwblhawyd; ac wele,
ti a’i gweli.
º25 A thi a ddywedaist wrthyf, O ARGLWYDD DDUW, Pryn i ti y maes ag arian, a
chymer dystion: gan fod y ddinas wedi ei rhoddi i law y Caldeaid. ‘
º26 Yna y daeth gair yr ARGLWYDD at
Jeremeia, gan ddywedyd,
º27 Wele, myfi yw yr ARGLWYDD, DOTV pob cnawd: a oes dim rhy anodd i mi?
º28 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Wele fi yn rhoddi y ddinas hon yn llaw
y Caldeaid, ac yn llaw Nebuchodonosor brenin Babilon, ac efe a’i hennill hi.
º29 A’r Caldeaid, y rhai a ryfelant yn erbyn y ddinas hon, a ddeuant ac a
ffaglant y ddinas hon â thân, ac a’i llosgant hi, a’r tai y rhai yr
arogl-darthasant’ ar eu pennau i Baal, ac y tywalltasant’ ddiod-offrwm i
dduwiau dieithr, i’m digio i.
º30 Oblegid meibion Israel, a meibion Jwda, oeddynt yn gwneuthur yn unig yr hyn
oedd ddrwg yn fy ngolwg i o’u" mebyd: oherwydd meibion Israel oeddynt yn
unig yn fy niclloni i a gweithredoedd eu dwylo, medd yr ARGLWYDD.
º31 Canys i’m digofaint, ac i’m llid, y bu y ddinas hon i mi, er y dydd yr
adeiladasant hi hyd y dydd hwn, i beri ei symud oddi gerbron fy wyneb: „ —
º32 "icioion Israel a meibion
Jwda, y rhai a wnaethant i’m digio i, hwynt-hwy, eu brenhinoedd, eu tywysogion,
eu hoffeiriaid, a’u proffwydi,. a gwŷr Jwda, a phreswylwyr Jerwsalem..
º33 Er i mi eu dysgu, gan foregodi i roddi addysg iddynt, eto ni wrandawsant i
gymryd athrawiaeth; eithr troesant ataf fi eu gwarrau, ac nid eu hwynebau:
º34 Eithr gosodasant eu ffieidd-dra yn y tŷ y gelwir fy enw arno, i’w
halogi ef.
º35 A hwy a adeiladasant uchelfeydd Baal, y rhai sydd yn nyffryn mab Hinnom, i
wneuthur i’w meibion a’u merched fyned trwy y tân i Moloch, yr hyn ni orchmynnais
iddynt, ac ni feddyliodd fy nghalon iddynt wneuthur y ffieidd-dra hyn, i beri i
Jwda bechu.
º36 Ac yn awr am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD., Duw Israel, am y ddinas
hon, am yr hon y dywedwch chwi, Rhoddir hi i law brenin Babilon, trwy y
cleddyf, a thrwy newyn, a thrwy haint;
º37 Wele, myfi a’u cynullaf hwynt o’r faoll diroedd, y rhai yn fy nig a’m llid
a’m sonant mawr y gyrrais hwynt iddynt; ac a’u dygaf yn eu hôl i’r lle hwn, ac
a wnaf iddynt breswylio yn ddiogel.
º38 A hwy a fyddant yn bobl i mi, .a minnau a fyddaf yn DDUW iddynt hwy-thau.
.,
º39 A mi a roddaf iddynt un galon ac’ un rfordd, i’m hofni byth, er lles iddynt
ac i’w meibion ar eu hôl.
º40 A mi a wnaf â hwynt gyfamod tragwyddol, na throaf oddi wrthynt, heb,
wneuthur lles iddynt; a mi a osodaf fy
ofn yn eu calonnau, fel na chiliont o’ddi wrthyf.
º41 Ie, mi a lawenychaf ynddynt, gan wneuthur lles iddynt, a mi a’u plannaf
hwynt yn y tir hwn yn sicr, a’m holl galon, ac a’m holl enaid.
º42 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Megis y dygais i ar y bobl hyn yr holl
xxxx fawr ddrwg hyn, felly y dygaf ni arnynt yr holl ddaioni a addewais iddynt.
º43 A meysydd a feddiennir yn y wlad. yma, am yr hon yr ydych chwi yn dywedyd,
Anghyfannedd yw hi, heb ddyn ! nac anifai 1; yn llawy Caldeaiit y rhoddwyd
hi. ‘ A.; f’.;
º44 Meysydd a brynant am arian, ac a ysgrifennant mewn llyfrau, ac a’u seliant,
ac a gymerant dystion yn nhir Benjamin, ac yn amgylchoedd Jerwsalem, ac yn
ninasoedd Jwda, ac yn ninasoedd y mynyddoedd, ac yn ninasoedd y gwastad, ac yn
ninasoedd y deau: canys mi a ddychwelaf eu caethiwed hwynt, medd yr ARGLWYDD.
.:’,.;
PENNOD 33
º1 GAIR yr ARGLWYDD hefyd a ddaeth A Jeremeia yr ail waith, ac efe eto yn
garcharor yng nghyntedd y carchardy, gan ddywedyd,; .;
º2 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD ys hwn a’i gwnaeth, yr ARGLWYDD yr ten a’i
lluniodd i’w sicrhau, yr ARGLWYDD yw eienw:
º3 Galw arnaf, a mi a’th atebaf, ac a ddangosafi ti bethau mawrion, a chedyrn,
y rhai nis gwyddost.
º4 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, DUW Israel, am dai y ddinas hon, ac am
dai brenhinoedd Jwda, y rhai a ddinistriwyd a pheiriannau rhyfel, ac a
chleddyf;
º5 Y maent yn dyfod i ymladd a’r Caldeaid, ond i’w llenwi a chelanedd dynion, y
rhai a leddais yn fy llid a’m digofaint, ac am i mi guddio fy wyneb Oddi wrth y
ddinas hon am eu holl ddrygioni hwynf.
º6 Wele, myfl a ddygaf iddi hi iechyd a meddyginiaeth, a mi a’u meddyginiaethaf
hwynt, ac a ddatguddiaf iddynt amlder o heddwch a gwirionedd,
º7 A mi a ddychwelaf gaethiwed Jwda, a chaethiwed Israel, a mi a’u hadeiladaf
hwynt megis yn y dechreuad.
º8 A mi a’u puraf hwynt oddi wrth eu holl anwiredd a bechasant i’m herbyn; a mi
a faddeuaf iddynt eu holl bechodau trwy y rhai y pechasant i’m herbyn, a thrwy
y rhai y troseddasant yn fy erbyn.
º9 A hyn fydd i mi yn cnw llawenydd, yn glod ac yn ogoniani, o llaen holl
genhedloedd y ddaear, y rhai a glywant yr
holl ddaioni yr ydwyf fi yn ei wneuthur iddynt: a hwythau a ofnant ac a grynant
am yr holl ddaioni a’r holl lwyddiant yr ydwyf fi yn eu gwneuthur i’r ddinas
hon.
º10 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Clywir eto yn y lle hwn, (am yr hwn y
dywedwch, Anialwch yw efe, heb ddyn ac heb anifail, yn ninasoedd Jwda, ac yn
heolydd Jerwsalem, y rhai a wnaed yn anghyfannedd, heb ddyn, ac heb breswylwr,
ac heb anifail,)
º11 Llef gorfoledd a llef llawenydd, l).e;f y priodfab a llef y briodferch,
llef rhai yn dywedyd, Molwch ARGLWYDD y lluoedd; oherwydd daionus yw yr
ARGLWYDD, oblegid ei drugaredd a bery yn dragywydd; llef rhai yn dwyn offrwm
moliant i dŷ yr ARGLWYDD: canys mi a ddychwelaf gaethiwed y wlad, megis yn
y dechreuad, medd yr ARGLWYDD.
º12 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Bydd eto yn y lle yma, yr hwn sydd
anghyfanheddol heb ddyn ac heb anifail, ac yn ei holl ddinasoedd, drigfa
bugeiliaid yn corlannu y praidd.
º13 Yn ninasoedd y mynydd, yn ninas? oedd y gwastad, ac yn ninasoedd y deau, ac
yng ngwlad Benjamin, ac yn amgylchoedd Jerwsalem, ac yn ninasoedd Jwda, yr a
defaid eto, dan law yr hwn sydd yn eu rhifo, medd yr ARGLWYDD.
º14 Wele y dyddiau yn dyfod, medd yr ARGLWYDD, fel y cyflawnwyf y peth daionus
a addewais i dŷ Israel, ac i dŷ Jwda.
15 Yn y dyddiau hynny, ac yn yr amser
hwnnw, y paraf i Flaguryn cyfiawnder flaguro i Dafydd; ac efe a wna fam a
chyfiawnder yn y tir.
º16 Yn y dyddiau hynny Jwda a waredir, a Jerwsalem a breswylia yn ddiogel; 4
hwn yw yr enw y gelwir ef, Yr ARGLWYDD ein cyfiawnder.
º17 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Ni phalla i Dafydd ŵr yn eistedd
ar frenhinfainc tŷ Israel.
º18 Ac ni phalla i’r offeiriaid y Lefiaid ŵr ger fy mron i, i offrymu poethoffrwm,
ac i offrymu bwyd-offrwrn, ac i wneuthur aberth, yn dragywydd.
º19 A gair yr ARGLWYDD a ddaeth at Jeremeia, gan ddywedyd,
º20 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Os gellwch ddiddymu fy nghyfamod â’r dydd, a’m
cyfamod â’r nos, ac na byddo dydd a nos yn eu hamser;
º21 Yna y diddymir fy nghyfamod â Dafydd fy ngwas, na byddo iddo fab yn
teyrnasu ar ei deyrngadair ef, ac a’r Lefiaid yr offeiriaid fy ngweinidogion.
º22 Megis na ellir cyfrif llu y nefoedd, ac na ellir mesur tywod y môr; felly
myfi a amlhaf had Dafydd fy ngwas, a’r Lefiaid y rhai sydd yn gweini i mi.
º23 Hefyd, gair yr ARGLWYDD a ddaeth at Jeremeia, gan ddywedyd,
º24 Oni weli di pa beth y mae y bobl hyn yn ei lefaru, gan ddywedyd, Y ddau
deulu a ddewisodd yr ARGLWYDD, efe a’u gwrthododd hwynt? felly y dirmygasant fy
mhobl, fel nad ydynt mwyach yn genedl yn eu golwg hwynt.
º25 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Os fy nghyfamod â’r dydd ac a’r nos ni saif,
ac oni osodais i ddefodau y nefoedd a’r ddaear:
º26 Yna had Jacob a Dafydd fy ngwas a wrthodaf fi, fel na chymerwyf o’i had ef
lywodraethwyr ar had Abraham, Isaac, a Jacob: canys mi a ddychwelaf eu
caethiwed hwynt, ac a drugarhaf wrthynt.
PENNOD 34
º1 Y GAIR yr hwn a ddaeth at Jeremeia oddi wrth yr ARGLWYDD, pan oedd
Nebuchodonosor brenin Babilon, a’i holl lu, a holl deyrnasoedd y ddaear y rhai
oedd dan lywodraeth ei law ef, a’r holl bobloedd, yn rhyfela yn erbyn Jerwsalem,
ac yn erbyn ei holl ddinasoedd hi, gan ddywedyd,
º2 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Duw Israel; DOS, a llefara wrth Sedeceia brenin
Jwda, a dywed wrtho, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Wele fi yn rhoddi y ddinas
hon i law brenin Babilon, ac efe a’i llysg hi â thân:
º3 Ac ni ddihengi dithau o’i law ef, canys diau y’th ddelir, ac y’th roddir i’w
law ef; a’th lygaid di a gant weled
llygaid brenin Babilon, a’i enau ef a ymddiddan â’th enau di, a thithau a ei i
Babilon.
º4 Er hynny, O Sedeceia brenin Jwda, gwrando air yr ARGLWYDD; Fel hyn y dywed
yr ARGLWYDD amdanat ti, Ni byddi di farw trwy y cleddyf:
º5 Mewn heddwch y byddi farw: a hwy a losgant beraroglau i ti, fel y llosgwyd
i’th dadau, y brenhinoedd gynt, y rhai a fu o’th flaen di: a hwy a alarant
amdanat ti, gan ddywedyd, O arglwydd! canys myfi a ddywedais y gair, medd yr
ARGLWYDD.
º6 Yna Jeremeia y proffwyd a lefarodd wrth Sedeceia brenin Jwda yr holl eiriau
hyn yn Jerwsalem,
º7 Pan oedd llu brenin Babilon yn thyfela yn erbyn Jerwsalem, ac yn erbyn holl
ddinasoedd Jwda y rhai a adawsid, yn erbyn Lachis, ac yn erbyn Aseca: canys y
dinasoedd caerog hyn a adawsid o ddinasoedd Jwda.
º8 Y gair yr hwn a ddaeth at Jeremeia oddi wrth yr ARGLWYDD, wedi i’r brenin
Sedeceia wneuthur cyfamod â’r holl bobl oedd yn Jerwsalem, am gyhoeddi iddynt
ryddid;
º9 I ollwng o bob un ei wasanaethwr, a phob un ei wasanaethferch, y rhai
fyddent Hebread neu Hebrees, yn rhyddion; ac na cheisiai neb wasanaeth
ganddynt, sef gan ei frawd o Iddew.
º10 A phan glybu yr holl benaethiaid, a’r holl bobl y rhai a aethent i’r
cyfamod, am ollwng o bob un ei wasanaethwr a phob un ei wasanaethferch yn
rhyddion, fel na cheisient wasanaeth ganddynt mwyach, yna hwy a wrandawsant, ac
a’u gollyngasant ymaith.
º11 Ond wedi hynny yr edifarhaodd arnynt, a hwy a ddygasant yn eu hôl eu
gweision a’u morynion, y rhai a ollyngasent yn rhyddion, ac a’u caethiwasant
hwy yn weision ac yn forynion.
º12 Am hynny y daeth gair yr ARGLWYDD at Jeremeia oddi wrth yr ARGLWYDD, gan
ddywedyd,
º13 Fel hyn y dywed ARGLWYDD DDUW Israel, Mi a wneuthum gyfamod â’ch tadau
chwi, y dydd y dygais hwynt allan o dir yr Aifft, o dŷ y caethiwed, gan ddywedyd,
º14 Ymhen saith mlynedd gollyngwch bob un ei frawd o Hebread, yr hwn a werthwyd
i ti, ac a’th wasanaethodd chwe blynedd; gollwng ef yn rhydd oddi wrthyt: ond
ni wrandawodd eich tadau arnaf, ac ni ogwyddasant eu clustiau.
º15 A chwithau a gymerasech edifeirwch heddiw, ac a wnaethech yr hyn oedd
uniawn yn fy ngolwg, am gyhoeddi rhyddid bob un i’w gymydog; a chwisa wnaethech
gyfamod yn fy ngŵydd i, yn y tŷ y gelwir fy enw arno:
º16 Ond chwi a ddychwelasoch, ac a halogasoch fy enw, ac a ddygasoch yn eu hôl
bob un ei wasanaethwr, a phob un ei wasanaethferch, y rhai a ollyngasech yn
rhyddion wrth eu hewyllys eu hun; caethiwasoch hwynt hefyd i fod yn weision ac
yn forynion i chwi.
º17 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Ni wrandawsoch arnaf fi, gan
gyhoeddi rhyddid bob un i’w frawd, a phob un i’w gymydog: wele fi yn cyhoeddi
i’ch erbyn, medd yr ARGLWYDD, ryddid i’r cleddyf, i’r haint, ac i’r newyn, ac
mi a wnaf eich symud chwi i holl deyrnasoedd y ddaear.
º18 A mi a roddaf y dynion a droseddodd fy nghyfamod, y rhai ni chwblhasant
eiriau y cyfamod a wnaethant ger fy mron, wedi iddynt fyned rhwng rhannau y
llo, yr hwn a holltasent yn ddau;
º19 Tywysogion Jwda, a thywysogion Jerwsalem, yr ystafellyddion, a’r
offeiriaid, a holl bobl y wlad y rhai a aethant rhwng rhannau y llo;
º20 Ie, mi a’u rhoddaf hwynt yn llaw eu gelynion, ac yn llaw y rhai sydd yn
ceisio eu heinioes: a’u celain fydd yn fwyd i ehediaid y nefoedd, ac i
anifeiliaid y ddaear.
º21 A mi a roddaf Sedeceia brenin Jwda, a’i dywysogion, i law eu gelynion, ac i
law y rhai sydd yn ceisio eu heinioes, ac yn llaw llu brenin Babilon, y rhai a
aethant i fyny oddi wrthych.
º22 Wele, mi a orchmynnaf, medd yr ARGLWYDD, ac a wnaf iddynt droi yn ôl at y
ddinas hon, a hwy a ryfelant yn ei herbyn hi, ac a’i goresgynnant hi, ac a’i
llosgant hi â thân: ac mi a wnaf ddinasoedd Jwda yn anghyfannedd heb
breswylydd.
PENNOD 35
º1 YGAIR yr hwn a ddaeth at Jeremeia oddi wrth yr ARGLWYDD, yn nyddiau
Jehoiacim mab Joseia brenhin Jwda, gan ddywedyd,
º2 DOS di i dŷ y Rechabiaid, a llefara wrthynt, a phar iddynt ddyfod i
dŷ yr ARGLWYDD, i un o’r ystafelloedd, a dod iddynt win i’w yfed.
º3 Yna myfi a gymerais Jaasaneia, mab Jeremeia, mab Habasineia, a’i frodyr, a’i
holl feibion, a holl deulu y Rechabiaid;
º4 A mi a’u dygais hwynt i dŷ yr ARGLWYDD, i ystafell meibion Hanan mab
Igdaleia, gŵr i DDUW, yr hon oedd wrth ystafell y tywysogion, yr hon sydd
goruwch ystafell Maaseia mab Salum, ceidwad y drws.
º5 A mi a roddais gerbron meibion tŷ y Rechabiaid ffiolau yn llawn o win,
a chwpanau, a mi a ddywedais wrthynt, Yfwch win.
º6 Ond hwy a ddywedasant, Nid yfwn ni ddim gwin: oherwydd Jonadab mab Rechab
ein tad a roddodd i ni orchymyn, gan ddywedyd, Nac yfwch win, na chwy-chwi
na’ch plant, yn dragywydd:
º7 Na adeiledwch dŷ, ac na heuwch had, ac na phlennwch winllan, ac na
fydded gennych chwi: ond mewn pebyll y preswyliwch eich holl ddyddiau: fel y
byddoch chwi fyw ddyddiau lawer ar wyneb y ddaear, lle yr ydych yn
ddieithriaid.
º8 A nyni a wrandawsom ar lais Jonadab mab Rechab ein tad, am bob peth a
orchmynnodd efe i ni; nad yfem ni win ein holl ddyddiau, nyni, ein gwragedd,
ein meibion, a’n merched;
º9 Ac nad adeiladem i ni dai i’w preswylio; ac nid oes gennym na gwinllan, na
macs, na had:
º10 Eithr trigo a wnaethom mewn pebyll, a gwrando, a gwneuthur yn ôl yr hyn oll
a orchmynnodd Jonadab ein tad i ni.
º11 Offd pan ddaeth’ Nebuchodonosor brenin Babilon i fyny i’r wlad, nyni a
ddywedasom, Deuwch, ac awn i Jerwsalem, rhag llu y Caldeaid, a rhag llu yr
Asyriaid: ac yn Jerwsalem yr ydym ni yn preswylio.
º12 Yna y daeth gair yr ARGLWYDD at Jeremeia, gan ddywedyd,
º13 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; DOS, a dywed wrth wŷr
Jwda, ac wrth breswylwyr Jerwsalem, Oni chymerwch chwi addysg i wrando ar fy
ngeiriau? medd yr ARGLWYDD.
º14 Geiriau Jonadab mab Rechab, y rhai a orchmynnodd efe i’w feibion, nad yfent
win, a gyflawnwyd: canys nid yfant hwy win hyd y dydd hwn; ond hwy a wrandawant
ar orchymyn eu tad: a minnau a ddywedais wrthych chwi, gan godi yn fore, a
llefaru, ond ni wrandawsoch arnaf.
º15 Myfi a anfonais hefyd atoch chwi fy holl weision y proffwydi, gan godi yn
fore, ac anfon, gan ddywedyd, Dychwelwch yn awr bawb oddi wrth ei ffordd ddrwg,
a gwellhewch eich gweithredoedd, ac nac ewch ar ôl duwiau dieithr, i’w
gwasanaethu hwynt; a chwi a drigwch yn y wlad yr hon a roddais i chwi ac i’ch
tadau: ond ni ogwyddasoch eich clustiau, a’C ni wrandawsoch arnaf.
º16 Gan i feibion Jonadab mab Rechab gyflawni gorchymyn eu tad, yr hwn a
orchmynnodd efe iddynt; ond y bobl yma ni wrandawsant arnaf fi:
º17 Am hynny fel hyn y dywed ARGLWYDD DDUW y lluoedd, Duw Israel; Wele fi yn
dwyn ar Jwda, ac ar holl drigolion Jerwsalem, yr holl ddrwg a leferais yn eu
herbyn: oherwydd i mi ddywedyd wrthynt, ond ni wrandawsant; a galw arnynt, ond
nid atebasant.
º18 A Jeremeia a ddywedodd wrth dylwyth y Rechabiaid, Fel hyn y dywed ARGLWYDD
y lluoedd, Duw Israel, Oherwydd i chwi wrando ar orchymyn Jonadab eich tad, a
chadw ei holl orchmynion ef, a gwneuthur yn ôl yr hyfi oll a orchmynnodd efe i
chwi:
º19 Am hynny fel hyff y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Ni phalla i
Jonadab mab Rechab ŵr i sefyll ger fy mron i yn dragywydd.
PENNOD 36
º1 A yn y bedwaredd flwyddyn i
Jehoiacim mab Joseia brenin Jwda, y daeth y gair hwn oddi wrth yr ARGLWYDD at
Jeremeia, gan ddywedyd,
º2 Cymer i ti blyg llyfr, ac ysgrifenna ynddo yr holl eiriau a leferais i
wrthyt yn trbyn Israel, ac yn erbyn Jwda, ac yn erbyn yr holl genhedloedd, o’r
dydd y lleferais i wrthyt ti, er dyddiau Joseia hyd y dydd hwn.
º3 Fe allai pan glywo tŷ Jwda yr holl ddrwg yr ydwyf fi yn amcanu ei
wneuthur iddynt, y dychwelant bob un o’i ffordd ddrygionus, fel y maddeuwyf eu
hanwiredd a’u pechod.
º4 Yna Jeremeia a alwodd Baruch mab Nereia; a Baruch a ysgrifennodd o enau
Jeremeia holl eiriau yr ARGLWYDD, y rhai a lefarasai efe wrtho, mewn plyg
llyfr.
º5 A Jeremeia a orchmynnodd i Baruch, gan ddywedyd, Caewyd arnaf fi, ni allaf
fi fyned i dŷ yr ARGLWYDD.
º6 Am hynny dos di, a darllen o’r llyfr a ysgrifennaist o’m genau, eiriau yr
ARGLWYDD, lle y clywo y bobl, yn nhŷ yr ARGLWYDD, ar y dydd ympryd; a lle
y Slywo holl Jwda hefyd, y rhai a ddelont o’u dinasoedd, y darileni di hwynt.
º7 Fe allai y daw eu gweddi
hwynt gerbron yr ARGLWYDD, ac y dychwelant bob un o’i ffordd ddrygionus: canys
mawr yw y llid a’r digofaint a draethodd yf APGLWYDD yn erbyn y bobl hyn.
º8 Felly Baruch mab Nereia a wnaeth yn ôl yr hyn oll a orchmynasai Jeremeia y
proffwyd iddo, gan ddarllen o’r llyfr eiriau yr ARGLWYDD yn nhŷ yr ARGLWYDD.
º9 Ac yn y bumed flwyddyn i Jehoiacim mab Joseia brenin Jwda, ar y nawfed mis,
y cyhoeddasant ympryd gerbron yr ARGLWYDD, i’r holl bobl yn Jerwsalem, ac i’r
holl bobl a ddaethent o ddinasoedd Jwda i Jerwsalem.
º10 Yna Baruch a ddarllenodd o’r llyfr eiriau Jeremeia, yn nhŷ yr
ARGLWYDD, yn ystafell Gemareia mab Saffan ye ysgrifennydd, yn y cyntedd uchaf,
wrth ddrws porth newydd tŷ yr ARGLWYDD, lle y clybu yr holl bobl.
º11 Pan glybu Michaia mab Gemareia, mab Saffan, holl eiriau yr ARGLWYDD allan
o’r llyfr, i a Yna efe a aeth i waered i dŷ y brenin-i ystafell yr
ysgrifennydd: ac wele, yr holl dywysogion oedd yno yn eistedd; sef Elisama yr
ysgrifennydd, a Delaia mab Semaia, ac Einathan mab Achbor, a Gemareia mab
Saffan, a Sedeceia mab Hananeia, a’r holl dywysogion.
º13 A Michaia a fynegodd iddynt yr holl eiriau a glywsai efe pan ddarllenasaii
Baruch y llyfr lle y clybu y bobl.
º14 Yna yr holl dywysogion a anfonasant Jehudi mab Nethaneia, mab Selemeia, mab
Cusi, at Baruch, gan ddywedyd, Cymer yn dy law y llyfr y dar nenaist allan ohono lle y clybu y bobl,
a-thyred. Felly Baruch mab Nereia a gymerodd y llyfr yn ei law, ac a ddaeth
atynt.
º15 A hwy a ddywedasant wrtho, Eistedd yn awr, a darllen ef lle y clywom. ni.
Felly Baruch a’i darilenodd lle y clywsant hwy.
º16 A pban glywsant yr holl eiriau, hwy a ofnasant bawb gyda’i gilydd; a hwy a’
ddywedasant wrth Baruch, Gan fynegi mynegwn yr holl eiriau hyn i’r brenin.
º17 A hwy a ofynasant i Baruch, gan ddywedyd, Mynega i ni yn awr. Pa fodd yr
ysgrifennaist ti yr holl eiriau hyn o’i enau ef?
º18 Yna Baruch a ddywedodd wrthynt, Efe a draethodd yr holl eiriau hyn wrthyf
fi a’i enau, a minnau a’u hysgnfennais hwynt yn y llyfr ag inc.
º19 Yna y tywy&ogion a ddywedasant wrth Baruch, DOS ac ymguddia, ti a
Jeremeia; ac na wyped neb pa le y byddoch chwi.
º20 A hwy a aethant at y brenin i’r cyntedd, (ond hwy a gadwasant y llyfr yn
ystafell Elisama yr ysgnfcnnydd,) ac
a fynegasant yr holl eiriau lle y clybu y brenin.
º21 A’r brenin a anfonodd Jehudi i gyrchu y llyfr. Ac efe a’i dug ef <y
ystafell Elisama yr ysgrifennydd. A Jehudi a’i darilenodd lle y clybu y brenin, a lle y
clybu yr holl dywysogion oedd yn sefyll yn ymyl y brenin.
º22 A’r brenin oedd yn eistedd yn y gaeafdy, yn y nawfed mis, â thân wedi ei
gynnau ger ei fron.
º23 A phan ddarllenasai Jehudi dair dalen neu bedair, yna efe a’i torrodd â
chyllell ysgrifennydd, ac a’i bwriodd i’r tân oedd yn yr aelwyd, nes darfod o’r
holl lyfr gan y tân oedd ar yr aelwyd.
º24 Eto nid ofnasant, ac ni rwygasant eu dillad, na’r brenin, nac yr un o’i
weision y rhai a glywsant yr holl eiriau hyn.
º25 Eto Einathan, a Delaia, a Gemareia, a ymbiliasant a’r brenin na losgai efe
y llyfr; ond ni wrandawai efe arnynt.
º26 Ond y brenin a orchmynnodd i Jerahmeel mab Hammelech, a Seraia mab Asriel,
a Selemeia mab Abdiel, ddala Baruch yr ysgrifennydd, a Jeremeia y proffwyd: ond
yr ARGLWYDD a’u cuddiodd hwynt.
º27 Yna y daeth gair yr ARGLWYDD at Jeremeia, (wedi i’r brenin losgi y llyfr,
a’r geiriau a ysgrifenasai Baruch o enau Jeremeia,) gan ddywedyd,
º28 Cymer i ti eto lyfr arall, ac ysgrifenna arno yr holl eiriau cyntaf y rhai
oedd yn y llyfr cyntaf, yr hwn a losgodd Jehoiacim brenin Jwda:
º29 A dywed wrth Jehoiacim brenin Jwda, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Ti a
losgaist y llyfr hwn, gan ddywedyd; Paham yr ysgrifennaist ynddo, gan ddywedyd,
Diau y daw brenin Babilon, ac a anrheithia y wlad hon; ac efe a wna i ddyn ac i
anifail ddarfod ohoni?
º30 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD am Jehoiacim brenin Jwda; Ni bydd iddo
ef a eisteddo ar frenhmfainc Dafydd: a’i gelain ef a fwrir allan i wres y dydd,
ac i rcw y nos.
º31 A mi a ymwelaf ag ef, ac a’i had, ac a’i
weision, am eu hanwiredd, a mi a
ddygaf arnynt hwy, ac ar drigolion Jerwsalem, ac ar wŷr Jwda, yr holl
ddrwg a leferais i’w herbyn, ond ni wrandawsant.
º32 Yna Jeremeia a gymerth lyfr arall, ac a’i rhoddodd at Baruch mab Nereia yr
ysgrifennydd; ac efe a ysgrifennodd ynddo o enau Jeremeia holl eiriau y llyfr a
losgasai Jehoiacim brenin Jwda yn tân: a chwanegwyd atynt eto eiriau lawer, fel
hwythau.
PENNOD 37
º1 AR brenin Sedeceia mab Joseia a deyrnasodd yn lle Coneia mab Jehoiacim,
yr hwn a wnaeth Nebuchodonosor brenin Babilon yn frenin yng ngwlad Jwda.
º2 Ond ni wrandawodd efe, na’i weision na phobl y tir, ar eiriau yr ARGLWYDD, y
rhai a draethodd efe trwy law Jeremeia y proffwyd.
º3 A’r brenin Sedeceia a anfonodd Jehucal mab Selemeia, a Seffaneia mab Maaseia
yr offeiriad, at Jeremeia y proffwyd, gan ddywedyd, Gweddïa, atolwg, drosom ni
ar yr ARGLWYDD ein Duw.
º4 A Jeremeia oedd yn myned i mewn ac allan ymysg y bobl: canys ni roddasent
hwy ef eto yn y carchardy.
º5 A llu Pharo a ddaethai allan o’r Aifft: a phan glybu y Caldeaid oedd yn
gwarchae ar Jerwsalem sôn amdanynt, hwy a aethant ymaith oddi wrth Jerwsalem.
º6 Yna gair yr ARGLWYDD a ddaeth at Jeremeia y proffwyd, gan ddywedyd,
º7 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Duw Israel; Fel hyn y dywedwch chwi wrth frenin
Jwda, yr hwn a’ch anfonodd chwi ataf fi i ymofyn a mi; Wele, llu Pharo, yr hwn
a ddaeth allan yn gynhorthwy i chwi, a ddychwel i’w wlad ei hun, i’r Aifft.
º8 A’r Caldeaid a ddychwelant, ac a ryfelant yn erbyn y ddinas hon, ac .a’i
henillant, ac a’i llosgant â thân. .’’
º9 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Na thwyllwch eich hunain, gan ddywedyd, Diau yr
a y Caldeaid oddi wrthym ni: oblegid md ânt hwy.
º10 Canys pe trawech chwi holl lu y.
Caldeaid y rhai sydd yn rhyfela i’ch erbyn; fel na weddillid ohonynt ond
gwŷr archolledig, eto hwy a gyfodent bob un yn ei babell, ac a losgent y
ddinas hon â thân.
º11 A phan aeth llu y Caldeaid ymaith oddi wrth Jerwsalem, rhag llu Pharo,
º12 Yna Jeremeia a aeth allan o Jerwsalem, i fyned i wlad Benjamin, i ymlithro
oddi yno yng nghanol y bobl.
º13 A phan oedd efe ym mhorth Benjamin, yr oedd yno ben-swyddog, a’i enw ef
oedd Ireia, mab Selemeia, mab Hananeia; ac efe a ddaliodd Jeremeia y proffwyd,
gan ddywedyd, Cilio at y Caldeaid yr wyt ti.
º14 Yna y
dywedodd Jeremeia, Nid gwir; nid ydwyf fi yn cilio at y Caldeaid. Ond ni
wrandawai efe arno: felly Ireia a ymaflodd yn Jeremeia, ac a’i dygodd ef at y
tywysogion.
º15 Am hynny y tywysogion a ddigiasant wrth Jeremeia, ac a’i trawsant, ac a’i
rhoddasant yn y carchardy yn nhŷ Jonathan yr ysgrifennydd: oherwydd hwnnw
a wnaethent hwy yn garchardy.
º16 Pan ddaeth Jeremeia i’r daeardy, ac i’r cabanau, ac wedi i Jeremeia aros
yno ddyddiau lawer;
º17 Yna y brenin Sedeceia a anfonodd, ac a’i cymerodd ef allan: a’r brenin a
ofynnodd iddo yn gyfrinachol yn ei dy ei hun, ac a ddywedodd, A oes gair oddi
wrth yr ARGLWYDD? A dywedodd Jeremeia, Oes;
canys tydi (eb efe) a roddir yn llaw brenin Babilon.
º18 Jeremeia hefyd a ddywedodd wrth y brenin Sedeceia, Pa bechod a wneuthum i
i’th erbyn di, neu yn erbyn dy weision, neu yn erbyn y bobl hyn, pan y’m
rhoddasoch yn y carchardy?
º19 Pa le y mae eich proffwydi a broffwydasant i chwi, gan ddywedyd, Ni ddaw
brenin Babilon i’ch erbyn, nac yn erbyn y wlad hon?
º20 Ac yn awr gwrando, atolwg, O fy arglwydd frenin: atolwg, deued fy ngweddi
ger dy fron; fel na pharech i mi ddychwelyd i dŷ Jonathan yr ysgrifennydd,
rhag fy marw yno.
º2i Yna y brenin Sedeceia a orchmynnodd iddynt hwy roddi Jeremeia yng nghyntedd
y carchardy, a rhoddi iddo ef deisen o fara beunydd o heol y pobyddion, nes
darfod yr holl tara yn y ddinas. Felly Jeremeia a arhosodd yng nghyntedd y
carchardy.
PENNOD 38
º1
"VNA Seffatia mab Mattan, a Gedaleia
º1 mab Pasur, a Jucal mab Selemeia, a Phasur mab Malcheia, a glywsant y geinau
a draethasai Jeremeia wrth yr holl bobl, gan ddywedyd,
º2 Fel hyn y dywedodd yr ARGLWYDD, Yr hwn a arhoso yn y ddinas hon, a fydd farw
trwy y cleddyf, trwy newyn, a thrwy haint: ond y neb a elo allan at y Caldeaid,
a fydd byw; canys ei einioes fydd yn ysglyfaeth iddo, a byw fydd.
º3 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Y ddinas hon a roddir yn ddiau yn llaw llu
brenin Babilon, yr hwn a’i hennill hi.
º4 Yna y tywysogion a ddywedasant wrth y brenin, Rhodder, atolwg, y gŵr
hwn i farwolaeth: oblegid fel hyn y mae efe yn gwanhau dwylo’r rhyfelwyr a
adawyd yn y ddinas hon, a dwylo’r holl bobl, wrth ddywedyd wrthynt yn ôl y
geiriau hyn: oherwydd nid yw y gŵr hwn yn ceisio llwyddiant i’r bobl hyn,
ond niwed.
º5 A’r brenin Sedeceia a ddywedodd, Wele ef yn eich llaw chwi: canys nid yw y
brenin ŵr a ddichon ddim yn eich erbyn chwi.
º6 Yna hwy a gymerasant Jeremeia, ac a’i bwriasant ef i ddaeardy Malcheia mab
Hammelech, yr hwn oedd yng nghyntedd y carchardy: a hwy a ollyngasant Jeremeia
i waered wrth raffau. Ac nid oedd dwfr yn y daeardy, ond torn: felly Jeremeia a
lynodd yn y dom.
º7 A phan glybu Ebedmelech yr
Ethiopiad, un o’r ystafellyddion yr hwn oedd yn nhŷ y brenin, iddynt hwy
roddi Jeremeia yn y daeardy, (a’r brenin yn eistedd ym mhorth Benjamin,)
º8 Ebedmelech a aeth allan o dŷ y brenin, ac a lefarodd wrth y brenin, gan
ddywedyd,
º9 O fy arglwydd frenin, drwg y gwnaeth y gwŷr hyn yng nghwbl ag a
wnaethant i Jeremeia y proffwyd, yr hwn a fwriasant hwy i’r daeardy; ac efe a
fydd farw o newyn yn y fan lle y mae, oherwydd nid oes bara mwyach yn y ddinas.
º10 Yna y brenin a orchmynnodd i Ebedmelech yr Ethiopiad, gan ddywedyd, Cymer oddi
yma ddengwr ar hugaift gyda thi, a chyfod Jeremeia y proffwyd o’r daeardy cyn
ei farw.
º11 Felly Ebedmelech a gymerodd y gwŷr gydag ef, ac a aeth i dŷ y
brenin dan y trysordy, ac a gymerodd oddi yno hen garpiau, a hen bwdr fratiau,
ac a’u gollyngodd i waered at Jeremeia i’r daeardy wrth raffau.
º12 Ac Ebedmelech yr Ethiopiad a ddywedodd wrth Jeremeia, Gosod yn awr yr hen
garpiau a’r pwdr fratiau hyn dan dy geseiliau oddi tan y rhaffau. a Jeremeia a
wnaeth felly.
º13 Felly hwy a dynasant Jeremeia i fyny wrth y rhaffau, ac a’i codasant ef o’r
daeardy; a Jeremeia a arhosodd yng nghyntedd y carchardy.
º14 Yna y brenin Sedeceia a anfonodd, ac a gymerodd Jeremeia y proffwyd ato i’r
trydydd cyntedd, yr hwn sydd yn nhŷ yr ARGLWYDD; a’r brenin a ddywedodd
wrth Jeremeia, Mi a ofynnaf i ti beth: na chela ddim oddi wrthyf fi.
º15 A Jeremeia a ddywedodd wrth Sedeceia, Os mynegaf i ti, oni roddi di fi i
farwolaeth? ac os rhoddaf i ti gyngor, oni wrandewi di arnaf?
º16 Felly y brenin Sedeceia a dyngodd wrth Jeremeia yn gyfrinachol, gan ddywedyd,
Fel mai byw yr ARGLWYDD, yr hwn a wnaeth i ni yr enaid hwn, ni roddaf fi di i
farwolaeth, ac ni roddaf di yn llaw y gwŷr hyn sydd yn ceisio dy einioes.
º17 Yna y dywedodd Jeremeia wrth Sedeceia, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Duw y
lluoedd, Duw Israel; Os gan fyned yr ei di allan at dywysogion brenin Babilon,
yna y bydd dy enaid fyw, ac ni losgir y ddinas hon â thân; a thithau a fyddi
fyw, ti a’th deulu.
º18 Ond onid ei di allan at dywysogion
brenin Babilon, yna y ddina hon a
roddir i law y Caldeaid, a hwy a’i llosgant hi â thân, ac ni ddihengi dithau
o’u llaw hwynt.
º19 A’r brenin Sedeceia a ddywedodd wrth Jeremeia, Yr ydwyf fi yn ofni yr
Iddewon a giliasant at y Caldeaid, rhag iddynt hwy fy rhoddi i yn eu llaw
hwynt, ac i’r rhai hynny fy ngwatwar.
º20 A Jeremeia a ddywedodd, Ni roddant ddim: gwrando, atolwg, ar lais ye
ARGLWYDD, yr hwn yr ydwyf fi yn ei draethu i ti; felly y bydd yn dda i ti, a’th
enaid a fydd byw. !
º21 Ond os gwrthodi fyned allan, dyrna y gair a ddangosodd yr ARGLWYDD i mi:
º22 Ac wele, yr holl wragedd, y rhai 9 adawyd yn nhŷ brenin Jwda, a ddygir
allan at dywysogion brenin Babiion; a hwy a ddywedant, Dy gyfeillion a’th
hudasant, ac a’th orchfygasant; dy draed a lynasant yn y dom, a hwythau a
droesant yn eu hôl.
º23 Felly hwy a ddygant allan dy holl wragedd a’th blant at y Caldeaid, ac ni
ddihengi dithau o’u llaw hwynt; canys a llaw brenin Babilon y’th ddelir; a’r
ddinas hon a losgi â thân.
º24 Yna y dywedodd Sedeceia wrth Jeremeia, Na chaffed neb wybod y geiriau hyn,
ac ni’th roddir i farwolaeth.
º25 Ond os y tywysogion a glywant i mi ymddiddan â thi, ac os deuant atat ti, a
dywedyd wrthyt, Mynega yn awr i iri beth a draethaist ti wrth y brenin; na
chela oddi wrthym ni, ac ni roddwn ni mohonot ti i farwolaeth; a pha beth a
draethodd y brenin wrthyt tithau:
º26 Yna dywed wrthynt, Myfi a weddïais yn ostyngedig gerbron y brenin, na yrrai
efe fi drachefn i dŷ Jonathan, i farw yno.
º27 Yna yr holl dywysogion a ddaethant at Jeremeia, ac a’i holasant ef: ac efe
a fynegodd iddynt yn ôl yr holl eiriau hyn, y rhai a orchmynasai y brenin:
felly hwy a beidiasant ag ymddiddan âg ef, canys ni chafwyd clywed y peth.
º28 A Jeremeia a arhosodd yng nghyntedd y carehardy byd y dydd yr enillwyd
Jerwsalem; ac yno oedd efe pass. eiri.Uwyd Jerwsalem.
PENNOD 39
º1 YN y nawfed flwyddyn i Sedeceia brenin Jwda, ar y degfed mis, y daeth
Nebuchodonosor brenin Babilan, a’i holl lu, yn erbyn Jerwsalem, ac a
warchaeasant arni.
º2 Yn yr unfed fiwyddyn ar ddeg ~\ Sedeceia, yn y pedwerydd mis, ar y nawfed
dydd o’r mis, y torrwyd y ddinas*
º3 A holl dywysogion brenin Babilon a ddaethant i mewn, ac a eisteddasant yn y
porth canol, sefNergal-sareser, Samgar-nebo, Sarsechim, Rabsaris,
Nergat-sareser, Rabmag, a holl dywysogion eraill brenin Babilon.
º4 A phan welodd Sedeceia brenin Jwda hwynt, a’r holl ryfelwyr, hwy a ffoesant,
ac a aethant allan o’r ddinas liw nos, trwy ffordd gardd y brenin, i’r porth
rhwng y ddau fur: ac efe a aeth allan tua’r anialwch.
º5 A llu y Caldeaid a erlidiasant ar eu hôl hwynt, ac a oddiweddasant Sedeceia
yn rhosydd Jericho, ac a’i daliasanc ef, ac a’i dygasant at Nebuchodonosor
brenin Babilon, i Ribia yng ngwlad Hamath; lle y rhoddodd efe fam arno.
º6 Yna brenin Babilon a laddodd feibion Sedeceia yn Ribia o flaen ei lygaid ef:
brenin Babilon hefyd a laddodd holl bendefigion Jwda.
º7 Ac efe a dynnodd lygaid Sedeceia, ac a’i rhwymodd ef a chadwynau i’w ddwyn i
Babilon.
º8 A’r Caldeaid a losgasant dy y brenin a thai y bobl, â thân; a hwy a
ddrylliasant furiau Jerwsalem.
º9 Yna Nebusaradan pennaeth y milwyr a gaethgludodd i Babilon weddill y bobl y
rhai a adawsid yn y ddinas, a’r encilwyr y rhai a giliasent ato ef, ynghyd â
gweddill y bobl y rhai a adawsid.
º10 A Nebusaradan pennaeth y milwyr a adawodd o diodion y bobl, y rhai nid oedd
dim ganddynt, yng ngwlad Jwda; ac efe a roddodd iddynt winllannoedd a meysydd y
pryd hwnnw.
º11 A Nebuchodonosor brenin Babilon a roddodd orchymyn am Jeremeia i
Nebusaradan pennaeth y milwyr, gan ddywedyd,
º12 Cymer ef, a bwrw olwg arno, ac na wna iddo ddim niwed; ond megis y dywedo
efe wrthyt ti, felly gwna iddo.
º13 Felly Nebusaradan pennaeth y mSwyr a anfonodd, Nebusasban hefyd, Rabsaris,
a Nergal-sareser, Rabmag, a holl benaethiaid brenin Babilon; i
º14 Ie, hwy a anfonasant, ac a gymerasant Jeremeia o gyntedd y carchardy, ac
a’i rhoddasant ef at Gedaleia mab Ahicam, mab Saffan, i’w ddwyn adref: felly
efe a drigodd ymysg y bobl.
º15 A gair yr ARGLWYDD a ddaeth at
Jeremeia, pan oedd efe wedi cau arno yng nghyntedd y carchar, gan ddywedyd,
º16 DOS, a dywed i Ebedmelech yr Ethiopiad, gan ddywedyd, Fel hyn y dywed
ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Wele, mi a barafi’m geiriau ddyfod yn erbyn y
ddinas hon er niwed, ac nid er lles, a hwy a gwblheir o flaen dy wyneb y dwthwn
hwnnw.
º17 Ond myfi a’th waredaf di y dydd hwnnw, medd yr ARGLWYDD, ac ni’th roddir yn
llaw y dynion yr ydwyt ti yn ofni rhagddynt.
º18 Canys gan achub mi a’th achubaf, ac ni syrthi trwy y cleddyf, eithr bydd dy
einioes yn ysglyfaeth i ti, am i ti ymddiried ynof fi, medd yr ARGLWYDD.
PENNOD 40
º1 YGAIR yr hwn a ddaeth at Jeremeia oddi wrth yr ARGLWYDD, wedi i
Nebusaradan pennaeth y milwyr ei ollwng ef yn rhydd o Rama, wedi iddo ei gymryd
ef, ac yntau yn rhwym mewn cadwyni ymysg holl gaethglud Jerwsalem a Jwda, y
rhai a gaethgludasid i Babilon.
º2 A phennaeth y milwyr a gymerodd Jeremeia, ac a ddywedodd wrtho, Yr ARGLWYDD
dy DDUW a lefarodd y drwg yma yn erbyn y lle hwn.
º3 A’r ARGLWYDD a’i dug i ben, ac a wnaeth megis y llefarodd: am i chwi bechu
yn erbyn yr ARGLWYDD, ac na
wrandawsoch ar ei lais ef, am hynny y daeth y peth hyn i chwi.
º4 Ac yn awr wele, mi a’th ryddheais di heddiw o’r cadwynau oedd am dy ddwylo:
os da gennyt ti ddyfod gyda mi i Babilon, tyred, a myfi a fyddaf da wrthyt: ond
os drwg y gweli ddyfod gyda mi i Babilon, paid; wele yr holl dir o’th flaen di:
i’r fan y byddo da a bodlon gennyt fyned, yno dos.
º5 Ac yn awr, ac efe eto heb ddychwelyd, efe a ddywedodd, Dychwel at Gedaleia
mab Ahicam, mab Saffan, yr hwn a osododd brenin Babilon ar ddinasoedd Jwda, ac
aros gydag ef ymhlith y bobl: neu dos lle y gwelych di yn dda fyned. Felly
pennaeth y milwyr a roddodd iddo ef luniaeth a rhodd, ac a’i gollyngodd ef
ymaith.
º6 Yna yr aeth Jeremeia at Gedaleia mab Ahicam i Mispa, ac a arhosodd gydag ef
ymysg y bobl a adawsid yn y wlad.
º7 A phan glybu holl dywysogion y lluoedd, y rhai oedd ar hyd y wlad, hwynt-hwy
a’u gwyr, i frenin Babilon osod Gedaleia mab Ahicam ar y wlad, ac iddo roddi
dan ei law ef wŷr, a gwragedd, a phlant, ac o diodion y wlad, o’r rhai ni
chaethgludasid i Babilon;
º8 Yna hwy a ddaethant at Gedaleia i Mispa, sef Ismael mab Nethaneia, a Johanan
a Jonathan meibion Carea, a Seraia mab Tanhumeth, a meibion Effai y
Netoffathiad, a Jesaneia mab Maachathiad, hwynt-hwy a’u gwŷr.
º9 A Gedaleia mab Ahicam mab Saffan a dyngodd wrthynt hwy, ac wrth eu gwyr, gan
ddywedyd, Nac ofnwch wasanaethu y Caldeaid: trigwch yn y wlad, a gwasanaethwch
frenin Babilon, felly y bydd daioni i chwi.
º10 Amdanaf finnau, wele, mi a drigaf ym Mispa, i wasanaethu y Caldeaid, y rhai
a ddeuant atom ni: chwithau, cesglwch win, a ffrwythydd haf, ac olew, a dodwch
hwynt yn eich llestri, a thngwch yn eich dinasoedd, y rhai yr ydych yn eu
meddiannu.
º11 A phan glybu yr holl Iddewon y Thai oedd ym Moab, ac ymysg meibien
Ammon, ac yn Edom, ac yn yr holl wiedydd, i frenin Babilon adael gweddill o
Jwda, a gosod Gedaleia mab Ahicam mab Saffan yn llywydd arnynt hwy;
º12 Yna yr holl Iddewon a ddychwelasant o’r holl leoedd lle y gyrasid hwynt, ac
a ddaethant i wlad Jwda at Gedaleia i Mispa, ac a gasglasant win o ffrwythydd
haf lawer iawn.
º13 Johanan hefyd mab Carea, a holl dywysogion y lluoedd y rhai oedd ar hyd y
wlad, a ddaethant at Gedaleia i Mispa, ‘
º14 Ac a ddywedasant wrtho, A wyddost ti yn hysbys i Baalis, brenin meibion
Ammon, anfon Ismael mab Nethaneia i’th ladd di? Ond ni chredodd Gedaleia mab
Ahicam iddynt hwy.
º15 Yna Johanan mab Carea a ddywedodd wrth Gedaleia ym Mispa yn gyfrinachol,
gan ddywedyd. Gad i mi fyned, atolwg, a mi a laddaf Ismael mab Nethaneia, ac
ni chaiff neb wybod: paham y lladdai efe di, fel y gwasgerid yr holl Iddewon y
rhai a ymgasglasant atat ti, ac y darfyddai am y gweddill yn Jwda?
º16 Ond Gedaleia mab Ahicam a ddywedodd wrth Johanan mab Carea, Na wna y peth
hyn: canys celwydd yr ydwyt ti yn ei ddywedyd am Ismael.
PENNOD 41
º1 A yn y seithfed mis daeth Ismael
mab Nethaneia mab Elisama o’r had brenhinol, a phendefigion y brenin, sef
dengwr gydag ef, at Gedaleia mab Ahicam i Mispa: a hwy a fwytasant yno fara
ynghyd ym Mispa.
º2 Ac Ismael mab Nethaneia a gyfododd, efe a’r dengwr oedd gydag ef, ac a
drawsant Gedaleia mab Ahicam mab Saffan â’r cleddyf , ac a’i lladdasant ef, yr hwn a osodasai brenin Babilon yn
llywydd ar y wlad.
º3 Ismael hefyd a laddodd yr holl Iddewon oedd gydag ef, sef gyda Gedaleia, ym
Mispa, a’r Caldeaid y rhai a gafwyd yno, y rhyfelwyr.
º4 A’r ail ddydd wedi iddo ef ladd Gedaleia, heb neb yn gwybod,
º5 Yna y daeth gwŷr o Sichem, o
Seilo, ac o Samaria, sef pedwar ugeinwr, wedi eillio eu barfau, a rhwygo eu
dillad, ac ymdorri, ag offrymau ac a thus yn eu dwylo, i’w dwyn i dŷ yr
ARGLWYDD.
º6 Ac Ismael mab Nethaneia a aeth allan o Mispa i’w cyfarfod hwynt, gan gerdded
rhagddo, ac wylo; a phan gyfarfu efe â hwynt, efe a ddywedodd wrthynt, Deuwch
at Gedaleia mab Ahicam.
º7 A phan ddaethant hwy i ganol y ddinas, yna Ismael mab Nethaneia a’u lladdodd
hwynt, ac a’u bwriodd i ganol y pydew, efe a’r gwŷr oedd gydag ef.
º8 Ond dengwr a gafwyd yn eu mysg hwynt, y rhai a ddywedasant wrth Ismael, Na
ladd ni: oblegid y mae gennym ni drysor yn y maes, o wenith, ac o haidd, ac o
olew, ac o fêl. Felly efe a beidiodd, ac ni laddodd hwynt ymysg eu brodyr.
º9 A’r pydew i’r hwn y bwriodd Ismael holl gelaneddau y gwŷr a laddasai
efe er mwyn Gedaleia, yw yr hwn a wnaethai y brenin Asa, rhag ofn Baasa brenin
Israel: hwnnw a ddarfu i Ismael mab Nethaneia ei lenwi a’r rhai a laddasid.
º10 Yna Ismael a gaethgludodd ho}! weddill y bobl y rhai oedd ym Mispa, sef
merched y brenin, a’r holl bobl y rhai a adawsid ym Mispa, ar y rhai y gosodasai
Nebusaradan pennaeth y milwyr Geda leia
mab Ahicam yn llywydd: ac Ismael mab Nethaneia a’u caethgludodd hwynt, ac a
ymadawodd i fyned drosodd ay feibion Ammon.
º11 Ond pan glybu Johanan mab Carea, a holl dywysogion y llu y rhai oedd gydag
ef, yr holl ddrwg a wnaethai Ismael mab Nethaneia;
º12 Yna hwy a gymerasant eu holl wŷr, ac a aethant i ymladd ag Ismael mab
Nethaneia, ac a’i cawsant ef wrth y dyfroedd mawrion y rhai sydd yn Gibeon.
º13 A phan welodd yr holl bobl, y rhai oedd gydag Ismael, Johanan mab Carea, a
holl dywysogion y llu y rhai oedd gydag ef, yna hwy a lawenychasant.
º14 Felly yr holl bobl, y rhai a gaethgludasai Ismael ymaith o Mispa, a
droesant ac a ddychwelasant, ac a aethant at Johanan mab Carea.
º15 Ond Ismael mab Nethaneia a ddihangodd, ynghyd ag wythnyn, oddi gan Johanan,
ac a aeth at feibion Ammon.
º16 Yna Johanan mab Carea, a holl dywysogion y llu y rhai oedd gydag ef, a
gymerasant holl weddill y bobl, y rhai a ddygasai efe yn eu hôl oddi ar Ismael
mab Nethaneia, o Mispa, (wedi iddo ef ladd Gedaleia mab Ahicam,) sef cedyrn
ryfelwyr, a’r gwragedd, a’r plant, a’r ystafellyddion, y rhai a ddygasai efe. o
Gibeon.
º17 A hwy a aethant oddi yno, ac a eisteddasant yn nhrigfa Chimham, yn agos at
Bethlehem, i fyned i’r Aifft,
º18 Rhag y Caldeaid: oherwydd eu bod yn eu hofni hwynt, am i Ismael mab
Nethaneia ladd Gedaleia mab Ahicam, yr hwn a roddasai brenin Babilon yn llywydd
yn y wlad.
PENNOD 42
º1 FELLY holl dywysogion y llu, a Johanan mab Carea, a Jesaneia mab Hosaia,
a’r holl bobl, o fychan hyd fawr, a nesasant,
º2 Ac a ddywedasant wrth Jeremeia y proffwyd, Atolwg, gwrando ein deisyfiad ni,
a gweddïa drosom ni ar yr ARGLWYDD dy DDUW, sef dros yr holl weddill hyn;
(canys nyni a adawyd o lawer yn ychydig, fel y mae dy lygaid yn ein gweled ni;)
º3 Fel y dangoso yr ARGLWYDD dy DDUW i ni y ffordd y mae i ni rodio ynddi, a’r
peth a wnelom.
º4 Yna Jeremeia y proffwyd a ddywedodd wrthynt, Myfi a’ch clywais chwi; wele,
mi a weddïaf ar yr ARGLWYDD eich Duw yn ôl eich geiriau chwi, a pheth bynnag a
ddywedo yr ARGLWYDD amdanoch, myfi a’i mynegaf i chwi: nid ataliaf ddim oddi
wrthych.
º5 A hwy a ddywedasant wrth Jeremeia, Yr ARGLWYDD fyddo dyst cywir a ffyddlon
rhyngom ni, onis gwnawn yn ôl pob gair a anfono yr ARGLWYDD dy DDUW gyda thi
atom ni.
º6 Os da neu os drwg fydd, ar lais yr ARGLWYDD ein Duw, yr hwn yr ydym ni yn dy
anfon ato, y gwrandawn ni; fel y byddo da i ni, pan wrandawom ar lais yr
ARGLWYDD ein Duw.
º7 Ac ymhen y deng niwrnod y daeth gair yr ARGLWYDD at Jeremeia.
º8 Yna efe a alwodd ar Johanan mab Carea, ac ar holl dywysogion y llu y rhai
oedd gydag ef, ac ar yr holl bobl o fychan hyd fawr,
º9 Ac a ddywedodd wrthynt, Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Duw Israel, yr hwn yr
anfonasoch fi ato i roddi i lawr eich gweddïau ger ei fron ef;
º10 Os trigwch chwi yn wastad yn y wlad hon, myfi a’ch adeiladaf chwi, ac nis
tynnaf i lawr, myfi a’ch plannaf chwi, ac nis diwreiddiaf: oblegid y mae yn
edifar gennyf am y drwg a wneuthum i chwi.
º11 Nac oinwch rhag brenin Babilon, yr hwn y mae arnoch ei ofn; nac ofnwch ef,
medd yr ARGLWYDD: canys myfi a fyddaf gyda chwi i’ch achub, ac i’ch gwaredu
chwi o’i law ef.
º12 A mi a roddaf i chwi drugaredd, fel y trugarhao efe wrthych, ac y dygo chwi
drachefn i’ch gwlad eich hun.
º13 Ond os dywedwch, Ni thrigwn ni yn y wlad hon, heb wrando ar lais yr
ARGLWYDD eich Duw,
º14 Gan ddywedyd, Nage: ond i wlad yr Ain’r yr awn ni, lle ni welwn ryfel, ac
ni chlywn sain utgorn, ac ni bydd arnom newyn bara, ac yno y trigwn ni:
º15 Am hynny, O gweddill Jwda, gwrandewch yn awr air yr ARGLWYDD Fel hyn y
dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Os chwi gan osod a osodwch eich wynebau i
fyned i’r Aifft, ac a ewch i ymdeithio yno,
º16 Yna y bydd i’r cleddyf, yr hwn yr ydych yn ei ofni, eich goddiwes chwi yno
yn nhir yr Aifft; a’r newyn yr hwn yr ydych yn gofalu rhagddo, a’ch dilyn chwi
yn yr Aifft; ac yno y byddwch feirw.
º17 Felly y bydd i’r holl wŷr a osodasant eu hwynebau i fyned i’r Aifft, i
aros yno, hwy a leddir â’r cleddyf , â
newyn, ac a haint: ac ni bydd un ohonynt yng ngweddill, neu yn ddihangol, gan y
dialedd a ddygaf fi arnynt.
º18 Canys fel hyn y dywed ARGLWYDD y r
Iluoedd, Duw Israel; Megis y tywalltwyd fy llid a’m digofaint ar breswylwyr
Jerwsalem; felly y tywelltir fy nigofaint arnoch chwithau, pan ddeloch i’r
Aifft: a chwi a fyddwch yn felltith, ac yn syndod, ac yn rheg, ac yn warth, ac
ni chewch weled y lle hwn mwyach.
º19 O??? gweddill Jwda, yr ARGLWYDD a ddywedodd amdanoch, Nac ewch i’r Aifft:
gwybyddwch yn hysbys i mi eich rhybuddio chwi heddiw.
º20 Canys rhagrithiasoch yn eich calonnau, wrth fy anfon i at yr ARGLWYDD eich
Duw, gan ddywedyd, Gweddïa drosom ni ar yr ARGLWYDD ein Duw, a mynega i ni yn
ôl yr hyn oll a ddywedo yr ARGLWYDD ein Duw, a nyni a’i gwnawn.
º21 A mi a’i mynegais i chwi heddiw, ond ni wrandawsoch ar lais yr ARGLWYDD
eich Duw, nac ar ddim oll a’r y danfoffodd efe fi atoch o’i blegid.
º22 Ac yn awr gwybyddwch yn hysbys, mai trwy y cleddyf, a thrwy newyn, a thrwy
haint, y byddwch chwi feirw yn y lle yr ydych yn ewyllysio myned i ymdeithio
ynddo.
PENNOD 43
º1 A PHAN ddarfu i Jeremeia lefaru wrth yr holl bobl holl eiriau yr ARGLWYDD
eu Duw, am y rhai yr anfonasai yr ARGLWYDD eu Duw ef atynt, sef yr holl eiriau
hyn:,
º2 Yna y llefarodd Asareia mab Hosaia, a Johanan mab Carea, a’r holl ddynion
beilchion, gan ddywedyd wrth Jeremeia, Celwydd yr wyt ti yn ei ddywedyd; ni
anfonodd yr ARGLWYDD ein Duw ni mohonot ti i ddywedyd, Nac ewch i’r Aifft i
ymdeithio yno.
º3 Eithr Baruch mab Nereia a’th anogodd di i’n herbyn ni, i gael ein rhoddi ni
yn llaw y Caldeaid, i’n lladd, ac i’n caethgludo i Babilon.
º4 Ond ni wrandawodd Johanan mab Carea, na holl dywysogion y llu, na’r holl
bobl, ar lais yr ARGLWYDD, i drigo yn nhir Jwda:
º5 Eithr Johanan mab Carea, a holl dywysogion y llu, a ddygasant ymaith holl
weddill Jwda, y rhai a ddychwelasant oddi wrth yr holl genhedloedd lle y
gyrasid hwynt, i aros yng ngwlad Jwda;
º6 Yn wŷr, a gwragedd, a phlant, a merched y brenin, a phob enaid a’r a
adawsai Nebusaradan pennaeth y milwyr gyda Gedaleia mab Ahicam mab Saffan, y
proffwyd Jeremeia hefyd, a Baruch mab Nereia.
º7 Felly hwy a ddaethant i wlad yr Aifft: canys ni wrandawsant ar lais yr
ARGLWYDD; fel hyn y daethant i Tapanhes.
º8 A gair yr ARGLWYDD a ddaeth at Jeremeia yn Tapanhes, gan ddywedyd,
º9 Cymer yn dy law gerrig mawrion, a chuddia hwynt yn y clai yn yr odyn
briddfaen, yr hon sydd yn nrws tŷ Pharo, yn Tapanhes, yng ngolwg gwŷr
Jwda;
º10 A dywed wrthynt, Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Wele, mi a
anfonaf, ac a gymeraf Nebuchodonosor brenin Babilon, fy ngwas, ac a osodaf ei
frenhinfainc ef ar y cerrig hyn y rhai a guddiais, ac efe a daena ei frenhinol
babell arnynt,
º11 A phan ddelo, efe a dery wlad yr Aifft; y rhai sydd i angau, ag angau; a’r
rhai sydd i gaethiwed, a chaethiwed; a’r rhai sydd i’r cleddyf, â’r
cleddyf .
º12 A mi a gyneuaf dân yn nhai duwiau yr Aifft, ac efe a’u llysg hwynt, ac a*u
caethgluda hwynt; ac efe a ymwisg a gwlad yr Aifft fel y gwisg bugail ei
ddillad: ac efe a â allan oddi yno mewn heddwch.
º13 Ac efe a dyr ddelwau tŷ yr haul, yr hwn sydd yng ngwlad yr Aifft; ac
efe a lysg dai duwiau yr Aifft â thân.
PENNOD 44
º1 Y gair yr hwn a ddaeth at Jeremeia, am yr holl Iddewon y rhai oedd yn
trigo yng ngwlad yr Aifft, ac yn preswylio ym Migdol, ac yn Tapanhes, ac yn
Noff, ac yng ngwlad Pathros, gan ddywedyd
º2 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y myfi a osodaf fy wyneb yn eich erbyn
Iluoedd, Duw Israel; Chwi a welsoch yr holl ddrwg a ddygais i ar Jerwsalem, ac
ar holl ddinasoedd Jwda; ac wele hwy heddiw yn anghyfannedd, ac heb breswylydd
ynddynt:
º3 O achos eu drygioni yr hwn a wnaethant i’m digio i, gan fyned i
arogl-darthu, ac i wasanaethu duwiau dieithr, y rhai nid adwaenent, na hwy, na
chwithau, na’ch tadau.
º4 Er i mi anfon atoch fy holl weision y proffwydi, gan foregodi, ac anfon, i
ddywedyd, Na wnewch, atolwg, y ffieiddb’eth hyn, yr hwn sydd gas gennyf fi:
º5 Eto ni wrandawsant, ac ni ogwyddasant eu dust, i ddychwelyd oddi wrth eu
drygioni, fel nad arogl-darthent i dduwiau dieithr.
º6 Am hynny y tywalltwyd fy llid a’m digofaint, ac y llosgodd efe yn ninasoedd
Jwda, ac yn heolydd Jerwsalem; ac y: maent hwy yn anghyfannedd, ac ynl
ddiffeithwch, fel y gwelir heddiw.
º7 Ac yn awr fel hyn y dywed ARGLWYDD DDUW y lluoedd, Duw Israel; Paham y
gwnewch y mawr ddrwg hwn yn erbyn eich eneidiau, i dorri ymaith oddi wrthych
ŵr a gwraig, plentyn, a’r hwn sydd yn sugno, allan o Jwda, fel na adawer i
chwr weddill?
º8 Gan fy nigio i a gweithredoedd eich dwylo, gan arogl-darthu i dduwiau
dieithr yng ngwlad yr Aifft, yr hon yr aethoch i aros ynddi, i’ch difetha eich
hunain, ac i fod yn felltith ac yn warth ymysg holl genhedloedd y ddaear. ‘\
º9 A anghofiasoch chwi ddrygioni eich tadau, a drygioni brenhinoedd Jwda, a
drygioni eu gwragedd hwynt, a’ch drygioni eich hunain, a drygioni eich gwragedd,
y rhai a wnaethant hwy yng ngwlad Jwda, ac yn heolydd Jerwsalem?
º10 Nid ydynt wedi ymostwng hyd y dydd hwn, ac nid ofnasant, ni rodiasant
chwaith yn fy nghyfraith, nac yn fy neddfau, y rhai a roddais i o’ch blaen
chwi, ac o flaen eich tadau.
º11 Am hynny fel hyn y dywed A’R’ GLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Wele,
chwi er niwed, ac i ddifetha holl Jwda.
º12 A mi a gymeraf weddill Jwda, y rhai a osodasant eu hwynebau i fyned i wlad
yr Aifft i aros yno, a hwy a ddifethir oll; yng ngwlad yr Aifft y syrthiant:
trwy y cleddyf a thrwy newyn y difethir hwynt: o fychan hyd fawr, trwy y
cleddyf a: thrwy newyn y byddant feirw: a hwy;a fyddant yn felltith, ac yn
syndod, ac yn rheg, ac yn warth.
º13 Canys myfi a ymwelaf a thrigolion gwlad yr Aifft, fel yr ymwelais a Jerwsalem,
a chleddyf, a newyn, ac a haint:
º14 Fel na byddo un a ddihango, nac a adawer o weddill Jwda, y rhai a aethant i
ymdeithio yno i wlad yr Aifft, i ddychwelyd i wlad Jwda, yr hon y mae eu
hewyllys ar ddychwelyd i aros ynddi; canys ni ddychwel ond y rhai a ddihangant.
º15 Yna yr holl wŷr y rhai a wyddent i’w gwragedd arogl-darthu i dduwiau
dieithr, a’r holl wragedd y rhai oedd yn sefyll yno, cynulleidfa fawr, yr holl
bobl y rhai oedd yn trigo yng ngwlad yr Aifft, yn Pathros, a atebasant
Jeremeia, gan ddywedyd, x6 Am y gair a leferaist ti wrthym ni yn enw yr
ARGLWYDD, ni wrandawn ni arnat.
º17 Ond gan wneuthur y gwnawn ni bob peth a’r a ddelo allan o’n genau, gan
arogl-darthu i frenhines y nefoedd, a thywalll iddi hi ddiodydd-offrwm, megis y
gwnaethom, nyni a’n tadau, ein brenhin. oedd a’n tywysogion, yn ninasoedd Jwda,
ac yn heolydd Jerwsalem.: canys yna yr oeddem ni yn ddigonol o fara, ac yn dda,
ac heb weled drwg.
º18 Ond er pan beidiasom ag arogl darthu i frenhines y nefoedd, ac a thywallt’
diod-offrwm iddi hi, bu arnom eisiau pob dim: trwy gleddyf hefyd a thrwy newyn
y darfuom ni.
º19 A phan oeddem ni yn arogl-darthu i frenhines y nefoedd, ac yn tywallt
diod-offrwm iddi; ai heb ein gwŷr y gwnaethom,ni iddi hi deisennau i’w
haddoli hi, ac y tywalltasom ddiod-offrwm iddi? i. -.. .
º20 Yna Jeremeia a ddywedodA,’wnafa f
yr holl bobl, wrth y gwŷr, ac wrth y gwragedd, ac wrth yr holl bobl a’i
hatebasant ef felly, gan ddywedyd,
º21 Oni chofiodd yr ARGLWYDD yr arogl-darth a arogl-darthasoch chwi yn
ninasoedd Jwda, ac yn heolydd Jerwsalem, chwychwi a’ch tadau, eich brenhinoedd
a’ch tywysogion, a phobl y wlad? ac oni ddaeth yn ei feddwl ef?
º22 Fel na allai yr ARGLWYDD gyd-ddwyn yn hwy, o achos drygioni eich
gweithredoedd, a chan y ffiaidd bethau a wnaethech: am hynny yr aeth eich tir
yn anghyfannedd, ac yn syndod, ac yn felltith, heb breswylydd, megis y gwelir y
dydd hwn.
º23 Oherwydd i chwi arogl-darthu, ac am i chwi bechu yn erbyn yr ARGLWYDD, ac
na wrandawsoch ar lais yr ARGLWYDD, ac na rodiasoch yn ei gyfraith ef, nac yn
ei ddeddfau, nac yn ei dystiolaethau; am hynny y digwyddodd i chwi yr aflwydd
hwn fel y gwelir heddiw.
º24 A Jeremeia a ddywedodd wrth yr holl bobl, ac wrth yr holl wragedd,
Gwrandewch air yr ARGLWYDD, holl Jwda y rhai ydych yng ngwlad yr Aifft.
º25 Fel hyn y llefarodd ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel, gan ddywedyd, Chwychwi
a’ch gwragedd a lefarasoch a’ch genau, ac a gyflawnasoch a’ch dwylo, gan
ddywedyd, Gan dalu ni a dalwn ein haddunedau y rhai a addunasom, am
arogl-darthu i frenhines y nefoedd, ac am dywallt diod-offrwm iddi; llwyr y
cwblhewch eich addunedau, a llwyr y telwch yr hyn a addunedasoch.
º26 Am hynny gwrandewch air yr ARGLWYDD, holl Jwda y rhai sydd yn, aros yng
ngwlad yr Aifft; Wele, myfi a dyngais i’m henw mawr, medd yr ARGLWYDD, na elwir
fy enw i mwyach, o fewn holl wlad yr Aifft yng ngenau un gŵr o Jwda, gan
ddywedyd, Byw yw yr ARGLWYDD DDUW.
º27 Wele, mi a wyhaf arnynt hwy er niwed, ac nid er daioni: a holl wŷr
Jwda y rhai sydd yng ngwlad yr Aifft,
a ddifethir â’r cleddyf , ac â newyn,
hyd oni ddarfyddont.
º28 A’r rhai a ddihangant gan y cleddyf, ac a ddychwelant o wlad yr Aifft i
wlad Jwda, fyddant ychydig o nifer: a holl weddill Jwda, y rhai a aethant i
wlad yr Aifft i aros yno, a gant wybod gair pwy a saif, ai yr eiddof fi, ai yr
eiddynt hwy.
º29 A hyn fydd yn arwydd i chwi, medd yr ARGLWYDD, sef yr ymwelaf a chwi yn y
lle hwn, fel y gwypoch y saif fy ngeiriau i’ch erbyn chwi er niwed.
º30 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Wele, myfi a roddaf Pharo-hoffra brenin yr
Aifft yn llaw ei elynion, ac yn llaw y rhai sydd yn ceisio ei einioes ef, fel
y, rhoddais i Sedeceia brenin Jwda yn llaw Nebuchodonosor brenin Babilon ei
elyn, a’r hwn oedd yn ceisio ei einioes.
PENNOD 45
º1 XT’ GAIR yr hwn a lefarodd Jeremeia y « proffwyd wrth Baruch mab Nereia,
pan ysgrifenasai efe y geiriau hyn o enau Jeremeia mewn llyfr, yn y bedwaredd
flwyddyn i Jehoiacim mab Joseia brenin Jwda, gan ddywedyd,
º2 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Duw Israel, wrthyt ti, Baruch;
º3 Tydi a ddywedaist, Gwae fi yn awr! canys yr ARGLWYDD a chwanegodd dristwch
ar fy ngofid; myfi a ddiffygiais yn fy ochain, ac nid wyf yn cael gorffwystra.
º4 Fel hyn y dywedi wrtho ef, Yr ARGLWYDD a ddywed fel hyn; Wele, myfi a
ddistrywiaf yr hyn a adeiledais, a mi a ddiwreiddiaf yr hyn a blennais, nid’
amgen yr holl wlad hon.
º5 Ac a geisi di fawredd i ti dy hun? Na chais: canys wele, myfi a ddygaf ddrwg
ar bob cnawd, medd yr ARGLWYDD: ond mi a roddaf i ti dy einioes yn ysglyfaeth
ym mha le bynnag yr elych di.
PENNOD 46
º1 GAIR yr ARGLWYDD yr hwn a ddaeth at Jeremeia y proffwyd, yn erbyn y
Cenhedloedd,
º2 Yn erbyn yr Aifft, yn erbyn llu Pharo-necho brenin yr Aifft, yr hwn oedd
wrth afon Ewffrates yn Carchemis, yr hwn a ddarfu i Nebuchodonosor brenin
Babilon ei daro, yn y bedwaredd flwyddyn i Jehoiacim mab Joseia brenin Jwda.
º3 Teclwch y darian a’r astalch, a nesewch i ryfel.
º4 Cenglwch y meirch, ac ewch arnynt, farchogion; sefwch yn eich helmau,
gloywch y gwaywffyn, gwisgwch y llurigau.
º5 Paham y gwelais hwynt yn ddychrynedig, wedi cilio yn eu hôl, a’u cedyrn wedi
eu curo i lawr, a ffoi ar ffrwst, ac heb edrych yn eu hôl? dychryn sydd o
amgylch, medd yr ARGLWYDD.
º6 Na chaed y buan ffoi, na’r cadarn ddianc; tua’r gogledd, gerllaw afan Ewffrates,
y tripiant, ac y syrthiant.
º7 Pwy yw hwn sydd yn ymgodi fel afon, a’i ddyfroedd yn dygyfor fel yr afonydd?
º8 Yr Aifft sydd fel afon yn ymgodi, a’i dyfroedd sydd yn dygyfor fel yr
afonyddi: a hi a ddywed. Mi a af i fyny, ac a orchuddiaf y ddaear; myfi a
ddifethaf y ddinas, a’r rhai sydd yn trigo ynddi.
º9 O feirch, deuwch i fyny; a chwithau gerbydau, ymgynddeiriogwch; a deuwch
allan y cedyrn; yr Ethiopiaid, a’r Libiaid, y rhai sydd yn dwyn tarian; a’r
Lydiaid, y rhai sydd yn teimlo ac yn anelu bwa.
º10 Canys dydd ARGLWYDD DDUW y lluoedd yw hwn, dydd dial, fel yr ymddialo efe
ar ei elynion: â’r cleddyf a ysa, ac a
ddigonir, ac a feddwir xxx â’u gwaed hwynt: canys aberth sydd i ARGLWYDD DDUW y
lluoedd yn nhir y gogledd wrth afon Ewffrates.
º11 O forwyn, merch yr Aifft, dos i fyny i Gilead, a chymer driagi: yn ofer yr
arferi lawer o feddyginiaethau; canys ni bydd iachâd i ti.
º12 Y cenhedloedd a glywsant dy waradwydd, a’th waedd a lanwodd y wlad; canys
cadarn wrth gcidarn a dramgwyddodd, a hwy ill dau a gydsyrthi- xxx ihant.
º13 Y gair yr hwn a lefarodd yr ARGLWYDD wrth Jeremeia y proffwyd, y deuai
Nebuchodonosor bremn Babilon-, ac y trawai wlad yr Aifft.
º14 Mynegwch yn yr Aifft, cyhoeddwch ym Migdol, hysbyswch yn Noff, ac yn
Tapanhes: dywedwch, Saf, a bydd barod, oblegid y cleddyf a ysa dy amgylchoedd.
º15 Paham y syrthiodd dy rai cryfion? ni safasant, am i’r ARGLWYDD eu gwthio
hwynt.
º16 Efe a wnaeth i lawer syrthio, ie, pawb a syrthiodd ar ei gilydd; a hwy a
ddywedasant, Cyfodwch, a dychwelwn at ein pobl, i wlad ein genedigaeth, rhag
cleddyf y gorthrymwr.
º17 Yno y gwaeddasant, Pharo brenin yr Aifft nid yw ond trwst; aeth dros yr
amser nodedig.
º18 Fel mai byw fi, medd y Brenin, enw yr hwn yw ARGLWYDD y lluoedd, cyn sicred
a bod Tabor yn y mynyddoedd, a Channel yn y môr, efe a ddaw.
º19 O ferch drigiannol yr Aifft, gwna i ti offer caethglud; canys Noff a fydd
ang-hyfannedd, ac a ddifethir heb breswylydd.
º20 Yr Aifft sydd anner brydferth, y mae dinistr yn dyfod: o’r gogledd y mae yn
dyfod.
º21 Ei gwŷr cyflog hefyd sydd o’i mewn hi fel lloi pasgedig: canys hwythau
hefyd a droesant eu hwynebau, ac a gydffoesant; ac ni safasant, oherwydd dydd
eu gofid, ac amser eu gofwy a ddaethai arnynt.
º22 Ei llais hi a â allan fel sarff: canys a llu yr ânt hwy, ac a bwyeill y
deuant yn ei herbyn hi, fel cymynwyr coed.
º23 Hwy a gymynant i lawr ei choed hi, medd yr ARGLWYDD, er na ellir ei
chwilio: canys amiach fyddant na’r ceiliogod rhedyn, ac heb nfedi arnynt.
º24 Merch yr Aifft a gywilyddir; hi a roddir yn llaw pobl y gogledd.
º25 ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel-, sydd yn dywedyd, Wele, myfi a ymwelaf a
lliaws No, ac a Pharo, ac a’r Aifft, ac a’i duwiau hi, ac a’i brenhinoedd, sef
a Pharo, ac a’r rhai sydd yn ymddiried ynddo;
º26 A mi a’u rhoddaf hwynt yn llaw y rhai sydd yn ceisio eu heinioes, ac yn
llaw Nebuchodonosor brenin Babilon, ac yn llaw ei weision ef; ac wedi hynny hi
a gyfanheddir megis y dyddiau gynt, medd yr ARGLWYDD.
º27?! Ond nac ofna di, O fy ngwas ?acob; a thithau Israel, na ddychryna; canys wele,
myfi a’th gadwaf di o bell, a’th had o wlad eu caethiwed; a Jacob a ddychwel,
ac a orffwys, ac a fydd es-mwyth arno, ac heb neb a’i dychryno.
º28 O fy ngwas Jacob, nac ofna, medd yr ARGLWYDD; canys yr ydwyf fi gyda thi;
canys mi a wnaf ddiben ar yr holl genhedloedd y rhai y’th fwriais atynt; ond ni
wnaf fi ddiben arnat ti; eithr mi a’th gosbaf di mewn barn, ac ni’th dorraf
ymaith yn llwyr.
PENNOD 47
º1 GAIR yr ARGLWYDD yr hwn a ddaeth at Jeremeia y proffwyd yn erbyn y Philistiaid,
cyn i Pharo daro Gasa.
º2 Fel hynydywedyr ARGLWYDD; Wele, dyfroedd a gyfodant o’r gogledd, ac a
fyddant fel afon lifeiriol, a hwy a lifant dros y wlad, a’r hyn sydd ynddi; y
ddinas, a’r rhai sydd yn aros ynddi; yna y dynion a waeddant, a holl breswylwyr
y wlad a udant.
º3 Rhag sŵn twrfcarnau ei feirch cryfion, rhag trwst ei gerbydau, a thrwst
ei olwynion ef, y tadau nid edrychant yn ôl ar eu plant, gan wendid dwylo:
º4 O achos y dydd sydd yn dyfod i ddistrywio yr holl Philistiaid, ac i ddinistrio
o Tyrus a Sidon bob cynorthwywr ag y sydd yng ngweddill: oblegid yr ARGLWYDD a
ddinistria y Philistiaid, gweddill ynys Cafftor.
º5 Moeini a ddaeth ar Gasa, torrwyd ymaith Ascalon, gyda’r rhan arall o’u
dyffrynnoedd hwynt: pa hyd yr ymrwygi di?
º6 O cleddyf yr ARGLWYDD, pa hyd m lonyddi? dychwel i’th wain, gorffwys a bydd
ddistaw.
º7 Pa fodd y llonydda efe, gan i’r ARGLWYDD ei orchymyn ef yn erbyn Ascalon,
ac yn erbyn glan y môr? yno y gosododd ef.
PENNOD 48
º1 FEL hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel, yn erbyn Moab; Gwae
Nebo! canys hi a anrheithiwyd: gwaradwyddwyd Ciriathaim, ac enillwyd hi; Misgab
a waradwyddwyd, ac a ddychrynwyd.
º2 Ni bydd ymffrost Moab mwy: yn Hesbon hwy a ddychmygasant ddrwg i’w herbyn
hi: Deuwch, dinistriwn hi i lawr, fel na byddo yn genedl. Tithau, Madmen, a
dorrir i lawr, y cleddyf a’th erlid.
º3 Llefyn gweiddi a glywir o Horonaim; finrhaith, a dinistr mawr.
º4 Moab a ddistrywiwyd; gwnaeth ei rhai bychain glywed gwaedd.
º5 Canys yn rhiw Luhith, galar a â i fyny mewn wylofain, ac yng ngoriwaered
Horonaim y gelynion a glywsant waedd dinistr.
º6 Ffowch, achubwch eich einioes; a ‘byddwch fel y grug yn yr anialwch.
º7 Oherwydd am i ti ymddiried yn dy weithredoedd a’th drysorau dy hun, tithau a
ddelir: Cemos hefyd a â allan i gaethiwed, a’i offeiriaid a’i dywysogion
ynghyd.
º8 A’r anrheithiwr a ddaw i bob dinas, ac ni ddianc un ddinas: eithr derfydd am
y dyffryn, a’r gwastad a ddifwynir, megis y dywedodd yr ARGLWYDD.
º9 Rhoddwch adenydd i Moab, fel yr ehedo ac yr elo ymaith; canys ei dinasoedd
hi a fyddant anghyfannedd, heb breswylydd ynddynt.
º10 Melltigedig fyddo yr hwn a wnelo waith yr ARGLWYDD yn dwyllodrus, a
melltigedig fyddo yr hwn a atalio ei gleddyf oddi wrth waed.
º11 Moab a fu esmwyth arni er ei hieuenctid, a hi a orffwysodd ar ei gwa-ddod,
ac ni thywalltwyd- hi o lestr i lestr, ac nid aeth hi i gaethiwed: am hynny y
safodd ei bias arni, ac ni newidiodd ei harogl.
º12 Am hynny wele y dyddiau yn dyfod, medd yr ARGLWYDD, pan anfonwyf fudwyr, y
rhai a’i mudant hi, ac a wacant ei llestri hi, ac a ddrylliant eu costrelau.
º13 A Moab a
gywilyddia oblegid Cemos, fel y cywilyddiodd tŷ Israel oblegid Bethel eu
hyder hwynt.
º14 Pa fodd y dywedwefa chwi, Cedyrn ydym ni, a gwŷr nerthol i ryfel?
º15 Moab a anrheithiwyd, ac a aeth i fyny o’i dinasoedd, a’i dewis wŷr
ieuainc a ddisgynasant i’r lladdfa, medd y Brenin, a’i enw ARGLWYDD y lluoedd.
º16 Agos yw dinistr Moab i ddyfod, a’i dialedd hi sydd yn brysio yn ffest.
º17 Alaethwch drosti hi, y rhai ydych o’i hamgylch; a phawb a’r a edwyn ei henw
hi, dywedwch, Pa fodd y torrwyd y ffon gref, a’r wialen hardd!
º18 O breswylferch Dibon, disgyn o’th ogoniant, ac eistedd mewn syched; cahys
anrheithiwr Moab a ddaw i’th erbyn, ac a ddinistria dy amddiffynfeydd.
º19 Preswylferch Aroer, saf ar y
fford<l a gwylia; gofyn i’r hwn a
fyddo yn ffoi, ac i’r hwn a ddihango, a dywed, Beth a ddarfu?
º20 Gwaradwyddwyd Moab, canys hi a ddinistriwyd: udwch, a gwaeddwch; mynegwch
yn Arnon anrheithio Moab;
º21 A barn a ddaw ar y tir gwastad, ar Holon, ac ar Jahasa, ac ar Meffaath,
º22 Ac ar Dibon, ac ar Nebo, ac ar Bethdiblathaim,
º23 Ac ar Ciriathaim, ac ar Bethgamul, ac ar Bethmeon.
º24 Ac ar Cerioth, ac ar Bosra, ac ar holl ddinasoedd gwlad Moab, ymhell ac ytt
agos.
º25 Corn Moab a ysgythrwyd, a’i braich hi a dorrwyd, medd yr ARGLWYDD.
º26 Meddwwch hi, oblegid hi a ymfawrygodd yn erbyn yr ARGLWYDD: ie, Moab a
ymdrybaedda yn ei chwydfa; am hynny y bydd hi hefyd yn watwargerdd.
º27 Ac oni bu Israel yn watwargerdd i ti? a gafwyd ef ymysg lladron? canys er
pan soniaist amdano, yr ymgynhyrfaist.
º28 Trigolion Moab, gadewch y dinasoedd, ac arhoswch yn y graig, a byddwch
megis colomcn yr hon a nytha yn yr ystlysau ar fin y twil.
º29 Nyni a glywbom falchder Moab, (y mae hi yn falch lawn,) ei huchder, ei
rhyfyg, a’i hymchwydd, ac uchder ei chalon.
º30 Myfi a adwaen ei llid hi, medd yr ARGLWYDD; ond nid fclly y bydd; ei
chelwyddau hi ni wnânt felly.
º31 Am hynny yr udaf fi dros Moab, ac y gwaeddaf dros holl Moab: fy nghalon a
riddfana dros wŷr Cir-heres.
º32 Myfi a wylaf drosot ti, gwinwydden Sibma, ag wylofain Jaser; dy gangau a
aethant dros y môr, hyd fôr Jaser y cyrhaeddant: yr anrheithiwr a ruthrodd ar
dy firwythydd haf, ac ar dy gynhaeaf gwin.
º33 A dygir ymaith lawenydd a gorfole44 o’r doldir, ac o wlad Moab, a mi a wnaf
i’r gwin ddarfod o’r cafnau: ni sathr neb trwy floddest; eu bloddest ni bydd
bloddest.
º34 O floedd Hesbon hyd Eleale, a hyd Jahas, y llefasant, o Soar hyd Horonaim,
fel anner deirblwydd: canys dyfroedd Nimrim a fyddant anghyfannedd.
º35 Mi a wnaf hefyd ballu ym Moab, medd yr ARGLWYDD, yr hwn sydd yn offrymu
mewn uchelfeydd, a’r hwn sydd yn arogl-darthu i’w dduwiau.
º36 Am hynny y lleisia fy nghalon am Moab fel pibellau, ac am wŷr
Cir-heres y lleisia fy nghalon fel pibellau; oblegid darfod y golud a gasglodd.
º37 Oblegid pob pen a fydd moel, a phob barf a dorrir; ar bob llaw y bydd
rhwygiadau, ac am y llwynau, sachliain.
º38 Ar holl bennau tai Moab, a’i heolydd oll, y bydd alaeth: oblegid myfi a
dorraf Moab fel llestr heb hoffter ynddo, medd yr ARGLWYDD.
º39 Hwy a udant, gan ddywedyd. Pa fodd y bwriwyd hi i lawr! pa fodd y trodd
Moab ei gwar trwy gywilydd! Felly Moab a fydd yn watwargerdd, ac yn ddychryn i
bawb o’i hamgylch.
º40 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Wele, efe a eheda fel eryr, ac a leda
ei, adenydd dros Moab.
º41 Y dinasoedd a oresgynnir, a’r amddinynfeydd a enillir, a chalon cedyrn Moab
fydd y dydd hwnnw fel calon gwraig wrth esgor.
º42 A Moab a ddifethir o fod yn bobl, am iddi ymfawrygu yn erbyn yr ARGLWYDD.
º43 Ofn, a ffoSg a magi a ddaw ama ti, trigiannol Moab, medd yr A-RGLWMgg),. /
º44 Y neb a ffy rhag yr ofn, a syrth yn y fibs; a’r hwn a gyfyd o’r ffos, a
ddelir yn y fagi: canys myfi a ddygaf arni, sef ar Moab, flwyddyn eu hymweliad,
medd yr ARGLWYDD.
º45 Yng nghysgod Hesbon y safodd y rhai a ffoesant rhag y cadernid: eithr tân a
ddaw allan o Hesbon, a fflam o ganol Sihon, ac a ysa gongl Moab, a chorun y
meibion trystfawr.
º46 Gwae di, Moab! darfu am bobl Cemos: canys cymerwyd ymaith dy feibion yn
gaethion, a’th ferched yn gaethion.
º47 Eto myfi a ddychwelaf gaethiwed Moab yn y dyddiau diwethaf, medd yr
ARGLWYDD. Hyd
yma y mae barn Moab.
PENNOD 49
º1 AM feibion Ammon, fel hyn y dywed -lx yr ARGLWYDD; Onid oes
meibion i Israel? onid oes etifedd iddo? paham y mae eu brenin hwynt yn
etifeddu Gad, a’i bobl yn aros yn ei ddinasoedd ef? ‘
º2 Am hynny wele y dyddiau yn dyfod, medd yr ARGLWYDD, pan wnelwyf glywed trwst
rhyfel yn Rabba meibion Ammon, a hi a fydd yn garnedd anghyfanheddol, a’i
merched hi a losgir â thân: yna Israel a feddianna y rhai a’i meddianasant ef,
medd yr ARGLWYDD.
º3 Uda, Hesbon, am anrheithio Ai: gwaeddwch, chwi ferched Rabba, ymwre-gyswch
mewn sachliain; alaethwch, a gwibiwch gan y gwrychoedd: oblegid eu brenin a â i
gaethiwed, ei offeiriaid a’i benaethiaid ynghyd.
º4 Paham yr ymffrosti di yn y dynrynnoedd? llifodd dy ddyffryn di ymaith, O
ferch wrthnysig, yr hon a ymddiriedodfl yn ei thrysorau, gan ddywedyd, Pwy a
ddaw ataf fi?
º5 Wele, myfi a ddygaf arswyd arnat ti, medd ARGLWYDD DDUW y lluoedd, rhag pawb
o’th amgylch: a chwi a yrrir allan bob un o’i flaen, ac ni bydd a gasglo y
crwydrad.
º6 Ac wedi hynny myfi a ddychwelaf gaethiwed
meibion Ammon, medd yr ARGLWYDD.
º7 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd am Edom; Onid oes doethineb mwy yn Teman?
a fethodd cyngor gan y rhai deallgar? a fethodd eu doethineb hwynt?
º8 Ffowch, trowch eich cefnau, ewch yn isel i drigo, preswylwyr Dedan: canys mi
a ddygaf ddinistr Esau arno, amser ei ofwy.
º9 Pe delai cynaeafwyr gwin atat ti, oni weddillent hwy loffion grawn? pe
lladron liw nos, hwy a anrheithient nes cael digon.
º10 Ond myfi a ddinoethais Esau, ac a ddatguddiais ei lochesau ef, fel na allo
lechu: ei had ef a ddifethwyd, a’i frodyr a’i gymdogion, ac nid yw efe.
º11 Gad dy amddifaid, myfi a’u cadwaf hwynt yn fyw, ac ymddirieded dy.wedd-won
ynof fi.
º12 Canys fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, Wele, y rhai nid oedd eu barn i yfed
o’r ffiol, gan yfed a yfasant, ac a ddihengi di yn ddigerydd? na ddihengi;
eithr tithau a yfi yn sicr.
º13 Canys i mi fy hun y tyngais, medd yr ARGLWYDD, mai yn anghyfannedd, yn
warth, yn anialwch, ac yn felltith, y bydd Bosra; a’i holl ddinasoedd yn
ddiffeithwch tragwyddol.
º14 Myfi a glywais chwedl oddi wrth yr ARGLWYDD) bod cennad wedi ei anfon at y
cenhedloedd, yn dywedyd, Ymgesglwch;, a deuwch yn ei herbyn hi, a chyfodwch i’r
rhyfel.
º15 Oherwydd wele, myfi a’th wnaf di yn fychan ymysg y cenhedloedd, ac yn wael
ymhlith dynion.
º16 Dy erwindeb a’th dwyllodd, a balchder dy galon, ti yr hon ydwyt yn aros yng
nghromlechydd y_ graig, ac yn meddiannu uchelder y bryn: er i ti osod dy nyth
cyn uched â’r eryr, myfi a wnaf i ti ddisgyn oddi yno, medd yr ARGLWYDD.
º17 Edom hefyd a fydd yn anghyfannedd: pawb a’r a elo heibio iddi a synna, ac a
chwibana am ei holl ddialeddau hi.
º18 Fel yn ninistr Sodom a Gomorra, a’i chymdogesau, medd yr ARGLWYDD; ni
phreswylia neb yno, ac nid erys mab dyn ynddi.
º19 Wele, fel llew y daw i fyny oddi wrth ymchwydd yr Iorddonen, i drigfa y
cadarn; eithr mi a wnaf iddo redeg yn ddisymwth oddi wrthi hi: a phwy sydd
ŵr dewisol, a osodwyf fi arni hi? canys pwy sydd fel myfi? a phwy a esyd i
mi amser? a phwy yw y bugail hwnnw a saif o’m blaen i?
º20 Am hynny gwrandewch gyngor yr ARGLWYDD, yr hwn a gymerodd efe yn erbyn Edom,
a’i fwriadau a fwriadodd efe yn erbyn preswylwyr Teman: yn ddiau y rhai lleiaf
o’r praidd a’u llusgant hwy; yn ddiau efe a wna yn anghyfannedd eu trigleoedd
gyda hwynt.
º21 Gan lef eu
cwymp hwynt y cryn y ddaear: llais eu gwaedd hwynt a glybuwyd yn y môr coch.
º22 Wele, fel eryr y daw i fyny, ac efe a eheda ac a leda ei adenydd dros
Bosra: yna y bydd calon cedyrn Edom y dydd hwnnw fel calon gwraig wrth esgor.
º23 Am Damascus. Hamath ac Arpad a waradwyddwyd; oherwydd hwy a glywsant chwedl
drwg; llesmeiriasant; y mae gofal ar y môr heb fedru gorffwys.
º24 Damascus a lesgaodd, ac a ymdry i ffoi, ond dychryn a’i goddiweddodd hi;
gwasgfa a phoenau a’i daliodd hi fel gwraig yn esgor. ‘.’
º25 Pa fodd na adewir dinas moliant, caer fy llawenydd?
º26 Am hynny ei gwŷr ieuainc a syrthiant yn ei heolydd, a’r holl ryfelwyr
a ddifethir y dydd hwnnw, medd ARGLWYDD y lluoedd.
º27 A mi a gyneuaf dân ym mur Damascus, ac efe a ddifa lysoedd Bcnhadad.
º28 Am Cedar, ac am deyrnasoedd Hasor, y rhai a ddinistria Nebuchodunosor
brenin Babilon, fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Cyfodwch, ewch i fyny yn erbyn
Cedar, ac anrheithiwch feibion y dwyrain.
º29 Eu lluestai a’u diadellau a gymerant ymaith; eu llenni, a’u holl lestri,
a’u camelod, a gymerant iddynt eu hunain; a hwy a floeddiant arnynt, Y mae ofn
o amgylch.
º30 Ffowch, ciliwch ymhell, ewch yn isel i drigo, preswylwyr Hasor, medd yr
ARGLWYDD: oherwy4d, Nebuchodonosor brenin Babilon a gymerodd gyngor yn eich
erbyn chwi, ac a fwriadodd fwriad yn eich erbyn chwi.
º31 Cyfodwch, ac ewch i fyny at y genedl oludog, yr hon sydd yn trigo yn
ddiofal’a medd yr ARGLWYDD, heb ddorau na barrau iddi; wrthynt eu hunain y
maent yn trigo.
º32 A’u camelod a fydd yn anrhaith, a’u minteioedd anifeiliaid yn ysbail, a mi
a wasgaraf tua phob gwynt y rhai sydd yn y conglau eithaf; a myfi a ddygaf o
bob ystlys iddi eu dinistr hwynt, medd yr ARGLWYDD.
º33 Hasor hefyd fydd yn drigfa dreigiau, ac yn anghyfannedd byth: ni phreswylia
neb yno, ac nid erys mab dyn ynddi.
º34 Gair yr ARGLWYDD yr hwn EI ddaeth at Jeremeia y proffwyd yn erbyn Elam, yn
nechrau teyrnasiad Sedeceia brenin Jwda, gan ddywedyd,
º35 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd: Wele fi yn torri bwa Elam, eu cadernid
pennaf hwynt.
º36 A mi a ddygaf ar Elam bedwar gwynt o bedwar eithaf y nefoedd, a mi a’u
gwasgaraf hwynt tua’r holl wyntoedd hyn; ac ni bydd cenedl at yr hon ni ddelo
rhai o grwydraid Elam.
º37 Canys mi a yrraf ar Elam ofn eu gelynion, a’r rhai a geisiant eu heinioes;
a myfi a ddygaf arnynt aflwydd, sef angerdd fy nigofaint, medd yr ARGLWYDD; a
mi a anfonaf y cleddyf ar eu hôl, nes i mi eu difetha hwynt.
º38 A mi a osodaf fy nheyrngadair yn Elam, a mi a ddifethaf oddi yno y brenin
a’r tywysogion, medd yr ARGLWYDD.
º39 Ond yn y dyddiau diwethaf, myfi a ddychwelaf gaethiwed Elam, medd yr
ARGLWYDD.
PENNOD 50
º1 YGAIR a lefarodd yr ARGLWYDD yn erbyn Babilon, ac yn erbyn gwlad y
Caldeaid, trwy Jeremeia y proffwyd.
º2 Mynegwch ymysg y cenhedloedd, a chyhoeddwch, a chodwch arwydd; cyhoeddwch,
na chelwch: dywedwch,
Goresgynnwyd Babilon, gw aradwyddwyfl Bel, drylliwyd Merodach: ei heilunod a
gywilyddiwyd, a’i delwau a ddrylliwyd.
º3 Canys o’r gogledd y daw cenedl yn ei herbyn hi, yr hon a wna ei gwlad hi yn
anghyfannedd, fel na byddo preswylydd ynddi: yn ddyn ac yn anifail y mudant, ac
y ciliant ymaith.
º4 Yn y dyddiau hynny, ac yn yr amser hwnnw, medd yr ARGLWYDD, meibion Israel a
ddeuant, hwy a meibion Jwda ynghyd, dan gerdded ac wyle yr ant, ac y ceisiant
yr ARGLWYDD eu Duw.
º5 Hwy a ofynnant y ffordd i Seion, tuag yno y bydd eu hwynebau hwynt: Deuwch,
meddant, a glynwn wrth yr ARGLWYDD, trwy gyfamod tragwyddol yr hwn nid
anghofir.
º6 Fy mhobl a fu fel praidd colledigs eu bugeiliaid a’u gyrasant hwy ar
gyfeiliorn, ar y mynyddoedd y troesant hwynt ymaith: aethant o fynydd i fryn,
anghofiasant eu gorweddfa.
º7 Pawb a’r a’u cawsant a’u difasant, a’u gelynion a ddywedasant, Ni wnaethom
ni ar fai; canys hwy a bechasant yn erbyn yr ARGLWYDD, trigle cyfiawnder; sef
yr ARGLWYDD, gobaith eu tadau.
º8 Ciliwch o ganol Babilon, ac ewch allan o wlad y Caldeaid; a byddwch fel
bychod o flaen y praidd.
º9 Oherwydd wele, myfi a gyfodaf ac a ddygaf i fyny yn erbyn Babilon gynull..
eidfa cenhedloedd mawrion o dir y gogledd: a hwy a ymfyddinant yn ei herbyn,
oddi yno y goresgynnir hi: eu saethau fydd fel saethau cadarn cyfar1-wydd;
ni ddychwelant yn ofer. ‘
º10 A Chaldea fydd yn ysbail: pawb a’r a’i hysbeiliant hi a ddigonir, medd yr
ARGLWYDD.
º11 Am i chwi fod yn llawen, am i chwi fod yn hyfryd, chwi fathrwyr fy
etifeddiaeth, am i chwi frasau fel anner mewn glaswellt, a beichio fel teirw;
º12 Eich main a gywilyddir yn ddirfawr, a’r hon a’ch ymddûg a waradwyddir:
wele, yr olafo’r cenhedloedd yn anialweh, yn grastir, ac yn ddiffeithwch.
º13 Oherwydd i digofaint, yr ARSIJWYDD nis
preswylir hi, eithr hi a fydd i gyd yn anghyfannedd: pawb a êl heibio i Babiloo
a synna, ac a chwibana am ei holl ddial" eddau hi.
º14 Ymfyddinwch yn erbyn Babilon o amgylch; yr holl berchen bwâu, saethwch ati,
nac arbedwch saethau: oblegid hi a bechodd yn erbyn yr ARGLWYDD.
º15 Bloeddiwch yn ei herbyn hi o amgylch; hi a roddes ei llaw: ei sylfeini hi a
syrthiasant, ei muriau a fwriwyd i lawr; oherwydd dial yr ARGLWYDD yw hyn:
dielwch arni: fel y gwnaeth, gwnewch iddi.
º16 Torrwch ymaith yr heuwr o Babilon, a’r hwn a ddalio gryman ar amser
cynhaeaf: rhag cleddyf y gorthrymwr J troant bob un at ei bobl ei hun, ac y
ffoant bob un i’w wlad.
º17 Fel dafad ar wasgar yw Israel,
llewod a’i hymlidiasant ymaith: brenin Asyria yn gyntaf a’i hysodd, a’r
Nebu-chodonosor yma brenin Babilon yn olaf a’i diesgyrnodd.
º18 Am hynny fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Wek, myfi a
ymwelaf a brenin Babilon, ac al wlad, fel yr ymwelais a brenin Asyria.
º19 A mi a ddychwelaf Israel i’w drigfa, ac efe a bawr ar Carmel a Basan; ac ar
fynydd Effraim a Gilead y digonir ei enaid ef.
º20 Yn y dyddiau hynny, ac yn yr amser hwnnw, medd yr ARGLWYDD, y ceisir
anwiredd Israel, ac ni bydd; a phechodau Jwda, ond nis ceir hwynt: canys myfi a
faddeuaf i’r rhai a weddillwyf.
º21 DOS i fyny yn erbyn gwlad Merathaim, ie, yn ei herbyn hi, ac yn erbyn
tngolion Pecod: anrheithia di a difroda ar eu hôl hwynt, medd yr ARGLWYDD, a
gwna yn ôl yr hyn oll a orchmynnais i ti.
º22 Trwst rhyfel sydd yn y wlad, a dinistr mawr.
º23 Pa fodd y drylliwyd ac y torrwyd gordd yr holl ddaear! pa fodd yr aetfa
Babilon yn ddiffeithwch ymysg y cenhedloedd !
º24 Myfi a osodais fagi i ti, a thithau Babilon a ddaliwyd, a heb wybod i ti:
ti a gafwyd ac a ddaliwyd, oherwydd i ti ymryson yn erbyn yr ARGLWYDD.
º25 Yr ARGLWYDD a agorodd ei drysor, ac a ddug allan arfau ei ddigofaint: canys
gwaith ARGLWYDD DDUW y lluoedd yw hyn yng ngwlad y Caldeaid.
º26 Deuwch yn ei herbyn o’r cwr eithaf, agorwch ei hysguboriau hi, dyrnwch hi
fel pentwr ŷd, a llwyr ddinistriwch hi: na fydded gweddill ohoni.
º27 Lleddwch ei holl fustych hi; disgyrt-nant i’r lladdfa: gwae hwynt! canys en
dydd a ddaeth, ac amser eu hymweliad.
º28 Llef y rhai a ffoant ac a ddihangant o wlad Babilon, i ddangos yn Seion
ddial yr ARGLWYDD ein Duw ni, dial ei deml ef.
º29 Gelwch y saethyddion ynghyd yn erbyn Babilon; y perchen bwâu oll,
gwersyllwch i’w herbyn hi o amgylch; na chaffed neb ddianc ohoni: telwch iddi
yn ôl ei gweithred; ac yn ôl yr hyn oll a wnaeth hi, gwnewch iddi: oherwydd hi
a fu falch yn erbyn yr ARGLWYDD, yn erbyn Sanct Israel.
º30 Am hynny ei gwŷr ieuainc a syrthiant yn ei heolydd hi; a’i holl
ryfelwyr a ddifethir y dydd hwnnw, medd yr ARGLWYDD.
º31 Wele fi yn dy erbyn di, O falch, medd ARGLWYDD DDUW y lluoedd: oherwydd dy
ddydd a ddaeth, yr amser yr ymwelwyf athi.
º32 A’r balch a dramgwydda ac a syrth, ac ni bydd a’i cyfodo: a mi a gyneuaf
dân yn ei ddinasoedd, ac efe a ddifa ei holl amgylchoedd ef.
º33 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd; Meibion Israel a meibion Jwda a
orthrymwyd ynghyd; a phawb a’r a’u caethiwodd hwynt a’u daliasant yn dynn, ac a
wrthodasant eu gollwng hwy ymaith.
º34 Eu Gwaredwr sydd gryf; ARGLWYDD y lluoedd yw ei enw; efe a lwyr ddadlau eu
dadi hwynt, i beri llonydd i’r wlad, ac allonyddwch i breswylwyr Babilon.
º35 Cleddyf sydd ar y Caldeaid, medd yr ARGLWYDD, ac ar drigolion Babilon, ac
ar ei thywysogion, ac ar ei doethion.
º36 Cleddyf sydd ar y celwyddog, <a hwy a ynfydant: cleddyf sydd ar ei
chedyrn, a hwy a ddychrynant.
º37 Cleddyf sydd ar ei meirch, ac ar i cherbydau, ac ar yr holl werin sydd yn
ei chanol hi; a hwy a fyddant fel gwragedd: cleddyf sydd ar ei thrysorau; a hwy
a ysbeilir.
º38 Sychder sydd ar ei dyfroedd hi, a hwy a sychant: oherwydd gwlad delwau
cerfiedig yw hi, ac mewn eilunod y maent yn ynfydu.
º39 Am hynny anifeiliaid gwylltion yr anialweh, a chathod, a arhosant yno, a
chywion yr estrys a drigant ynddi: ac ni phreswylir hi mwyach byth; ac nis
cyf-anheddir hi o genhedlaeth i genhedlaeth,
º40 Fel yr ymchwelodd Duw Sodom a Gomorra, a’i chymdogesau, medd yr ARGLWYDD;
felly ni phreswylia neb yno, ac ni erys mab dyn ynddi.
º41 Wele, pobl a ddaw o’r gogledd, a chenedl fawr, a brenhinoedd lawer a godir
o eithafoedd y ddaear.
º42 Y bwa a’r waywffon a ddaliant; creulon ydynt, ac ni thosturiant: eu llef
fel môr a rua, ac ar feirch y marchogant yn daclus i’th erbyn di, merch
Babilon, fel gŵr i ryfel.
º43 Brenin Babilon a glywodd sôn amdanynt, a’i ddwylo ef a lesgasant: gwasgfa
a’i daliodd ef, a gwewyr fel gwraig wrth esgor.
º44 Wele, fel llew y daw i fyny oddi wrth ymchwydd yr Iorddonen i drigfa y
cadarn: eithr mi a wnaf iddo ef redeg yn ddisymwth oddi wrthi hi: a phwy sydd
ŵr dewisol a osodwyf fi arni hi? canys pwy sydd fel myfi? a phwy a esyd i
mi yr amser? a phwy yw y bugail hwnnw a saif o’m blaen i?
º45 Am hynny gwrandewch chwi gyngor yr ARGLWYDD, yr hwn a gymerodd efe yn erbyn
Babilon, a’i fwriadau a fwriadodd efe yn erbyn gwlad y Caldeaid: yn ddiau y
rhai lleiaf o’r praidd a’u llusgant hwy, xxx yn ddiau efe a wna yn anghyfannedd
eu trigleoedd gyda hwynt.
º46 Gan drwst goresgyniad Babilon y cynhyrfa y ddaear, ac y clywir y waedd
ymysg y cenhedloedd.
PENNOD 51
º1 FEL hyn y dywed yr ARGLWYDD, Wele, myfi a godaf wynt dinistriol yn erbyn
Babilon, ac yn erbyn y rhai sydd yn trigo yng nghanol y rhai a godant yn fy
erbyn i;
º2 A mi a anfonaf i Babilon nithwyr, a hwy a’i nithiant hi, ac a wacant ei thir
hi, pherwydd hwy a fyddant yn ei herbyn hi o. amgylch ar ddydd blinder.
º3 Yn erbyn yr hwn a anelo, aneled y saethydd ei fwa, ac yn erbyn yr hwn sydd
yn ymddyrchafu yn ei lurig; nac arbedwch ei gwŷr ieuainc, difrodwch ei
holl lu hi.
º4 Felly y rhai lladdedig a syrthiant yng ngwlad y Caldeaid, a’r rhai a
drywanwyd yn ei heolydd hi.
º5 Canys Israel ni adawyd, na Jwda, gan ei DDUW, gan ARGLWYDD y lluoedd: er bod
eu gwlad hwynt yn llawn o gamwedd yn erbyn Sanct yr Israel.
º6 Ffowch o ganol Babilon, ac achubwch bawb ei enaid ei him: na adewch eich
difetha yn ei hanwiredd hi: oblegid amser dial yw hwn i’r ARGLWYDD; efe a dal y
pwyth iddi hi.
º7 Ffiol aur oedd Babilon yn llaw yr ARGLWYDD, yn meddwi pob gwlad: yr holl
genhedloedd a yfasant o’i gwin hi; am hynny y cenhedloedd a ynfydasant.
º8 Yn ddisymwth y syrthiodd Babilon, ac y drylliwyd hi: udwch drosti, cymerwch
driagi i’w dolur hi, i edrych a iachâ hi.
º9 Nyni a iachasom Babilon, ond nid aeth hi yn iach: gadewch hi, ac awn bawb
i’w wlad: canys ei barn a gyrraedd i’r nefoedd, ac a ddyrchafwyd hyd yr wybrau.
º10 Yr ARGLWYDD a ddug allan ein cyfiawnder ni: deuwch, a thraethwn yn Seion
waith yr ARGLWYDD ein Duw.
º11 Gloywch y saethau; cesglwch y tarianau: yr ARGLWYDD a gyfododd ysbryd
brenhinoedd Media: oblegid y mae ei fwriad ef yn erbyn Babilon, i’w dinistrio
hi; canys dial yr ARG&WYDD yw hyn, dial ei deml ef.,: .,_
º12 Dyrchefwch faner ar furiau Babilon; cadarnhewch yr wyliadwriaeth; gosodwch
i fyny y gwylwyr; darperwch y cynllwynwyr; canys yr ARGLWYDD a fwriadodd, ac
efe a wnaeth hefyd yr hyn a lefarodd yn erbyn trigolion Babilon.
º13 Tydi yr hon ydwyt yn aros ar ddyfroedd lawer, yn aml dy drysorau, dy
ddiwedd di a ddaeth, sef mesur dy gybydd-dod.
º14 ARGLWYDD y lluoedd a dyngodd iddo ei hun, gan ddywedyd, Diau y’th lanwaf a
dynion megis a lindys; a hwy a ganant floddest i’th erbyn.
º15 Efe a wnaeth y ddaear trwy ei nerth, ac a sicrhaodd y byd trwy ei
ddoethineb, ac a daenodd y nefoedd trwy ei ddeall.
º16 Pan roddo efe ei lef, y mae twrf dyfroedd yn y nefoedd, ac y mae efe yn
codi y niwioedd o eithaf y ddaear: ac efe sydd yn gwneuthur y mellt gyda’r
glaw, ac yn dwyn y gwynt allan o’i drysorau.
º17 Ynfyd yw pob dyn o wybodaeth; gwaradwyddwyd pob toddydd gan y ddelw
gerfiedig: canys celwyddog yw ei ddelw dawdd, ac nid oes chwythad ynddynt.
º18 Oferedd ydynt, gwaith cyfeiliorni: yn amser eu hymweliad y difethir hwynt.
º19 Nid fel y rhai hyn, eithr Lluniwr y cwbl oll, yw rhan Jacob; ac Israel yw
gwialen ei etifeddiaeth ef: ARGLWYDD y lluoedd yw ei enw ef.
º20 Ti wyt forthwyl i mi, ac arfau rhyfel: canys a thi y drylliaf y
cenhedloedd, ac a thi y dinistriaf deyrnasoedd;:
º21 A thi hefyd y gwasgaraf y march a.’r marchwr; ac a thi y drylliaf y cerbyd
a’i farchog;
º22 A thi y drylliaf fi ŵr a gwraig; ac a thi y drylliaf hen ac ieuanc; ac
a thi y drylliaf y gŵr ieuanc a’r forwyn;
º23 A thi hefyd y drylliaf fi y bugail a’i braidd; ac â thi y drylliaf yr
arddwr a’i iau ychen; ac a thi y drylliaf y tywysogion a’r penaethiaid.
º24 A mi a dalaf i Babilon, ac i holl breswylwyr Caldea, eu holl ddrwg a
wnaethant yn Seion, yn eich golwg chwi, medd yr ARGLWYDD.
º25 Wele A i’th erbyn di, O fynydd dinistriol, yr hwn wyt yn dinistrio yr holl
ddaear, medd yr ARGLWYDD; a myfi a estynnaf fy llaw arnat, ac a’th dreiglaf di
i lawr o’r creigiau, ac a’th wnaf di yn fynydd llosg.
º26 Ac ni chymerant ohonot faen congi, na sylfaen; ond diffeithwch tragwyddol a
fyddi di, medd yr ARGLWYDD.
º27 Dyrchefwch faner yn y tir; lleisiwch utgorn ymysg y cenhedloedd; darperwch
y cenhedloedd yn ei herbyn hi; gelwch ynghyd deyrnasoedd Ararat, Minni, ac
Aschenas, yn ei herbyn hi; gosodwch dywysog yn ei herbyn hi; gwnewch i feirch
ddyfod i fyny cyn amied â’r lindys. blewog.
º28 Darperwch y cenhedloedd yn ei herbyn hi, gyda brenhinoedd Media, a’i
thywysogion, a’i holl benaethiaid, a holl wlad ei lywodraeth ef.
º29 Y ddaear hefyd a gryna ac a ofidia; oblegid fe gyflawnir bwriadau yr ARGLWYDD
yn erbyn Babilon, i wneuthur gwlad Babilon yn anghyfannedd heb drigiannol
ynddi.
º30 Cedyrn Babilon a beidiasant ag ymladd, ac y maent hwy yn aros o fewn eu
hamddiffynfeydd: pallodd eu nerth hwynt; aethant yn wrageddos: ei hanheddau hi
a losgwyd, a’i barrau a dorrwyd.
º31 Rhedegwr a red i gyfarfod ârhedegwr, a chennad i gyfarfod âchennad, i
fynegi i frenin Babilon oresgyn ei ddinas ef o’i chwr,
º32 Ac ennill y rhydau, a llosgi ohonynt y cyrs â thân, a synnu ar y rhyfelwyr.
º33 Canys fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd, Duw Israel; Mcrch Babilon sydd
fel llawr dyrnu; amser ei dyrnu hi a ddaeth: ac ar fyrdcr y daw amser cynhaeaf
iddi.
º34 Nebuchodonosor brenin Babilon a’m hysodd, ac a’m hysigodd i; efe a’m
gwnaeth fel llestr gwag; efe a’m llyncodd fel draig, ac a lanwodd ei t’ol o’m
dant-eithion; efe a’m bwriodd i allan.
º35 Y cam a wnaed i mi ac i’m cnawd, a ddelo ar Babilon, medd preswylferch
Seion; a’m gwaed i ar drigolion Caldea, medd Jerwsalem.
º36 Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD; Wele, myfi a ddadleuaf dy ddadi di,
ac a ddialaf drosot ti; a mi a ddihysbyddaf ei môr hi, ac’ a sychaf ei
ffynhonnau hi. ... "
º37 A bydd Babilon yn garneddau, yn drigfa dreigiau, yn syndra, ac yn
cHwib-aniad, heb breswylyd’d. "
º38 Cydruant fel llewod; bloeddiant fel cenawon llewod. ‘
º39 Yn eu gwres hwynt y gosodaf wieddoedd iddynt, a mi a’u meddwaf hwynt, fel y
llawenychont, ac y cysgont. hun dragwyddol, ac na ddenront, medd yr ARGLWYDD.
º40 Myfi a’u dygaf hwynt i waered fel ŵyn i’r lladdfa, fel hyrddod a
bychod.
º41 Pa fodd y goresgynnwyd Sesach! pa fodd yr enillwyd gogoniant yr holl
ddaear! pa fodd yr aeth Babilon yn syndod ymysg y cenhedloedd!
º42 Y môr a ddaeth i fyny ar Babilon: hi a orchuddiwyd ag amlder ei donnau ef.
º43 Ei dinasoedd hi a aethant yn anghyfannedd, yn grastir, ac yn ddiffeithwch;
gwlad ni thrig un gŵr ynddi, ac ni thramwya mab dyn trwyddi.
º44 A mi a ymwelaf a Bel yn Babilon, a mi a dynnaf o’i safn ef yr hyn a
lyncodd; a’r cenhedloedd ni ddylifant ato mwyach; ie, mur Babilon a syrth.
º45 Deuwch allan o’i chanol, O fy mhobl, ac achubwch bob un ei enaid rhag llid
digofaint yr ARGLWYDD,
º46 A rhag llwfrhau eich calonnau, ac ofni rhag y chwedl a glywir yn y wlad:
a’r naill flwyddyn y daw chwedl newydd, ac ar ôl hynny chwedl newydd y flwyddyn
arall; a thrais yn y wlad, llywodraethwr yn erbyn llywodraethwr.
º47 Am hynny wele y dyddiau yn dyfod yr ymwelwyf a delwau Babilon; a’i holl
wlad hi a waradwyddir, a’i holl rai lladdedig hi a syrthiant yn ei chanol.
º48 Yna y nefoedd a’r ddaear, a’r hyn oll sydd ynddynt, a ganant oherwydd
Babilon: oblegid o’r gogledd y daw yr anrheithwyr ati, medd yr ARGLWYDD.
º49 Fel y gwnaeth Babilon i’r rhai lladdedig o Israel syrthio, felly yn Babilon
y syrth lladdedigion yr holl ddaear.
º50 Y rhai a ddian&hasoch gan y cleddyf, ewch ymaith; na sefwch: cofiwch yr
ARGLWYDD o bell, a deued Jerwsalem yn "ich cof chwi.
º51 Gwaradwyddwyd ni, am i ni glywed cabledd: gwarth a orchuddiodd ein
bwynebau; canys daeth estroniaid i gysegroedd tŷ yr ARGLWYDD.
º52 Am hynny wele y dyddiau yn dyfod, medd yr ARGLWYDD, pan ymwelwyf fi s,
i delwau hi; a thrwy ei holl wlad hi yr .ircholledig a riddfan.
º53 Er i Babilon ddyrchafu i’r nefoedd, W er iddi gadarnhau ei hamddiffynfa yn
uchel; eto anrheithwyr a ddaw ati oddi frrthyf fi, medd yr ARGLWYDD.
º54 Sain gwaedd a glywir o Babilon, a dinistr mawr o wlad y Caldeaid.
º55 Oherwydd yr ARGLWYDD a anrheithjodd Babilon, ac a ddinistriodd y mawrair
allan ohoni hi, er rhuo o’l thonnau fel dyfroedd lawer, a rhoddi twrf eu Itef
hwynt.
º56 Canys yr anrheithiwr a ddaeth yn ei herbyn hi, sef yn erbyn Babilon, a’i
chedym hi a ddaliwyd; eu bwa a dorrwyd: canys ARGLWYDD DDUW y gwobr a obrwya yn
sicr.
º57 A myfi a feddwaf ei thywysogion hi, a’i doethion, ei phenaethiaid, a’i
swyddogion, a’i chedym: a hwy a gysgant hun dragwyddol, ac ni ddeffroant, medd
y Brenin, enw yr hwn yw ARGLWYDD y lluoedd.
º58 Fel hyn y dywed ARGLWYDD y lluoedd; Gan ddryllio y dryllir llydain furiau
Babilon, a’i huchel byrth a losgir â thân; a’r bobl a ymboenant mewn oferedd,
a’r cenhedloedd mewn tân, a hwy a ddiffygiant.
º59 Y gair yr hwn a orchmynnodd Jeremeia y proffwyd i Seraia mab Nereia, mab
Maaseia, pan oedd efe yn myned gyda Sedeceia brenin Jwda i Babilon, yn y
bedwaredd flwyddyn o’i deyrnasiad ef. A Seraia oedd dywysog llonydd.
º60 Felly Jeremeia a ysgrifennodd yr holl aflwydd oedd ar. ddyfod yn erbyn
Babilon, mewn un llyfr; sef yr holl eiriau a ysgrifennwyd yn erbyn Babilon.
º61 A Jeremeia a ddywedodd wrth Seraia, Pan ddelych i Babilon, a gweled, a
darllen yr holl eiriau hyn;
º62 Yna dywed, O ARGLWYDD, ti a leferaist yn erbyn y lle hwn, am ei ddinistrio,
fel na byddai ynddo breswylydd, na dyn nac anifail, eithr ei fod yn
anghyfannedd tragwyddol.
º63 A phan ddarfyddo i ti ddarllen y llyfr hwn, rhwym faen wrtho, a bwrw ef i
ganol Ewffrates;
º64 A dywed, Fel hyn y soddir Babilon, ac ni chyfyd hi, gan y drwg a ddygaf fi
ami: a hwy a ddiffygiant. Hyd hyn y mae geiriau Jeremeia.
PENNOD 52
º1 MAB un flwydd ar hugain oedd Sedeceia pan ddechreuodd efe deyrnasu; ac
un flynedd ar ddeg y teyrnasodd efe yn Jerwsalem: ac enw ei fam ef oedd
Hamutal, merch Jeremeia o Libna.
º2 Ac efe a wnaeth yr hyn oedd ddrwg yng ngolwg yr ARGLWYDD, yn ôl yr hyn oll a
wnaethai Jehoiacim.
º3 Oherwydd gan ddigofaint yr ARGLWYDD y bu, yn Jerwsalem ac yn Jwda, hyd oni
fwriodd efe hwynt allan o’i olwg, wrthryfela o Sedeceia yn erbyn brenin
Babilon.
º4 Ac yn y nawfed flwyddyn o’i deyrnasiad ef, yn y degfed mis, ar y degfed
dydd o’r mis, y daeth Nebuchodonosor brenin Babilon, efe a’i holl lu, yn erbyn
Jerwsalem, ac a wersyllasant yn ei herbyn hi, ac a adeiladasant gyferbyn â hi
amddiffynfa o amgylch ogylch.
º5 Felly y ddinas a fu yng ngwarchae hyd yr unfed flwyddyn ar ddeg i’r brenin
Sedeceia.
º6 Yn y pedwerydd mis, yn y nawfed dydd o’r mis, y newyn a drymhaodd yn y
ddinas, fel nad oedd bara i bobl y wlad.
º7 Yna y torrwyd y ddinas; a’r holl ryfelwyr a ffoesant, ac a aethant allan o’r
ddinas liw nos, ar hyd ffordd y porth rhwng y ddau fur, yr hwn oedd wrth ardd y
brenin, (a’r Caldeaid oedd wrth y ddinas o amgylch,) a hwy a aethant ar hyd
ffordd y rhos.
º8 Ond llu y Caldeaid a ymBdiasant ar ôl y brenin, ac a oddiweddasant Sedeceia
yn rhosydd Jericho, a’i holl lu ef a wasgarwyd oddi wrtho.
º9 Yna hwy a ddaliasant y brenin, ac a’i
dygasant ef at frenin Babilon i Ribia yng ngwlad Hamath; ac efe a roddodd farn
arno ef.
º10 A brenin Babilon a laddodd feibioo Sedeceia yng ngŵydd ei lygaid ef:
efe a laddodd hefyd holl dywysogion Jwda yn Ribla.
º11 Yna efe a dynnodd lygaid Sedeceia, ac a’i rhwymodd ef a chadwyni: a brenin
Babilon a’i harweiniodd ef i Babilon, ac a’i rhoddodd ef mewn carchardy hyd
ddydd ei farwolaeth.
º12 Ac yn y pumed mis, ar y degfed dydd o’r mis, (hon oedd y bedwaredd flwyddyn
ar bymtheg i’r brenin Nebuchodonosor brenin Babilon,) y daeth Nebusaradan
pennaeth y milwyr, yr hwn a safai gerbron brenin Babilon, i Jerwsalem;
º13 Ac efe a losgodd d yr ARGLWYDD, a
thŷ y brenin; a holl dai Jerwsalem, a pho’o tŷ mawr, a losgodd efe â
thân.
º14 A holl lu y Caldeaid y rhai oedd gyda phennaeth y milwyr, a ddrylliasant
holl furiau Jerwsalem o amgylch.
º15 Yna Nebusaradan pennaeth y milwyr a gaethgludodd rai o’r bobl wael, a’r
gweddill o’r bobl a adawsid yn y ddinas, a’r ffoaduriaid a giliasent at frenin
Babilon, a’r gweddill o’r bobl.
º16 Ond Nebusaradan pennaeth y
milwyr a adawodd rai o diodion y wlad yn winllanwyr ac yn arddwyr.
º17 A’r Caldeaid a ddrylliasant y colofnau pres y rhai oedd yn nhŷ yr ARGLWYDD,
a’r ystolion, a’r môr pres yr hwn oedd yn nhŷ yr ARGLWYDD; a hwy a
ddygasant eu holl bres hwynt i Babilon.
º18 A hwy a ddygasant ymaith y croch-anau, a’r rhawiau, a’r saltringau, a’r,
cawgiau, a’r thuserau, a’r holl lestri pres, y rhai yr oeddid yn gwasanaethu â
hwynt.
º19 A’r ffiolau, a’r pedyll tân, a’r cawgiau, a’r crochanau, a’r
canwyllbrennau, a’r thuserau, a’r cwpanau, y rhai oedd o aur yn aur, a’r rhai
oedd o arian yn anan, a gymerodd pennaeth y milwyr ymaith.
º20 Y ddwy golofn, un mor, a deuddeg o ychen pres, y rhai oedd dan yr ystolion.
y rhai a wnaethai y brenin Solomon, yn nhŷ yr ARGLWYDD: nid oedd pwys ar
bres yr holl lestri hyn.
º21 Ac am y colofnau, deunaw cufydd oedd uchder un golofn, a llinyn o ddeu-ddeg
cufydd oedd yn ei hamgylchu: a’i thewder yn bedair modfedd; ac yn gau,;a’
oedd.,g
º22 A chnap pres oedd arni, a phum cufydd oedd uchder un cnap; a rhwyd-waith a
phomgranadau ar y cnap o amgylch, yn bres i gyd: ac fel hyn yr oedd yr ail
golofn a’i phomgranadau.
º23 A’r pomgranadau oeddynt, onid s pedwar, cant ar ystlys: yr holl
bom-granadau ar y rhwydwaith o amgylch oedd gant.
º24 A phennaeth y milwyr a gymerodd Seraia yr archoffeiriad, a Seffaneia yy ail
offeiriad, a’r tri oedd yn cadw y drwa.
º25 Ac efe a gymerodd o’r ddinas ystaf-. ellydd, yr hwn oedd swyddog ar y
rhyfelwyr; a seithwyr o weision pennafy brenin, y rhai a gafwyd yn y ddinas; a
phen-ysgrifennydd y llu, yr hwn a fyddai yn byddino pobl y wlad; a thri ugeinwr
o bobl y wlad, y rhai a gafwyd yng nghanot y ddinas.
º26 A Nebusaradan pennaeth y milwyr a gymerodd y rhai hyn, ac a aeth â hwynt i
Ribla, at frenin Babilon.
º27 A brenin Babilon a’u trawodd hwynt, ac a’u lladdodd hwynt yn Ribla, yng
ngwlad Hamath. Fel hyn y caethgludwyd Jwda o’i wlad ei hun.
º28 Dyma y bobl a gaethgludodd, Nebuchodonosor yn y seithfed flwyddyn, tair mil
a thri ar hugain o Iddewon.
º29 Yn y ddeunawfed flwyddyn i Nebuchodonosor efe a gaethgludodd o Jerwsalem
wyth gant a deuddeg ar hugain o ddynion.
º30 Yn y drydedd flwyddyn ar hugain i Nebuchodonosor, Nebusaradan pennaeth y
milwyr a gaethgludodd saith gant a phump a deugain o Iddewon: yr holl ddynion
hyn oedd bedair mil a chwe chant.
º31 Ac yn y ddwyfed flwyddyn ar bymtheg ar hugain wedi caethgludo Jehoiachin
brenin Jwda, yn y deuddegfed mis, ar y pumed dydd ar hugain o’r mis,
Efil-merodach brenin Babilon, yn y flwyddyn gyntaf o’i deyrnasiad, a
ddyr-chafodd ben Jehoiachin brenin Jwda, ac a’i dug ef allan o’r carchardy;
º32 Ac a ddywedodd yn deg wrtho, ac a osododd ei frenhinfainc ef uwchlaw
gorseddfeinciau y brenhinoedd, y rhai oedd gydag ef yn Babilon.
º33 Ac efe a newidiodd ei garcharwisg ef: ac efe a fwytaodd fara ger ei fron ef
yn wastad, holl ddyddiau ei einioes.
º34 Ac am ei luniaeth ef, lluniaeth gwastadol a roddwyd iddo gan frenin
Babilon, dogn dydd yn ei ddydd, hyd ddydd ei farwolaeth, holl ddyddiau ei
einioes.
_____________
DIWEDD
Adolygiad diweddaraf / Darrera
actualització / Latest update
2006-09-04
Sumbolau arbennig: ŷ ŵ ə
Ble’r
wyf i? Yr ych chi’n ymwéld ag un o
dudalennau’r Gwefan “CYMRU-CATALONIA”
On sóc? Esteu visitant una pàgina de la Web “CYMRU-CATALONIA” (=
Gal·les-Catalunya)
Weə(r) àm ai? Yùu àa(r) vízïting ə peij fròm dhə
“CYMRU-CATALONIA” (= Weilz-Katəlóuniə) Wéb-sait
Where am I? You are visiting a page from the “CYMRU-CATALONIA” (= Wales-Catalonia)
Website
CYMRU-CATALONIA
Edrychwch
ar fy Ystadegau / Mireu les estadístiques / View My Stats